صبابة المعاني و صبابة المعاني: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR16473J1.jpg | عنوان = صُبابة المُعاني و صبّابة المعاني | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سلطی، محیی الدین (نويسنده) سویدی، فاطمه بنت محمد (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ع5س8...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''صبابة المعاني و صبابة المعاني'''، اثر ابوبکر محییالدین سلطی (قرن 11ق)، کتابی است در موضوع حب و عشق ورزیدن و آداب و آثار آن، با رویکردی صوفیانه که با تحقیق فاطمه بنت محمد | '''صبابة المعاني و صبابة المعاني'''، اثر [[سلطی، محیی الدین|ابوبکر محییالدین سلطی]] (قرن 11ق)، کتابی است در موضوع حب و عشق ورزیدن و آداب و آثار آن، با رویکردی صوفیانه که با تحقیق [[سویدی، فاطمه بنت محمد|فاطمه بنت محمد سویدی]]، منتشر شده است. | ||
نسخه خطی این کتاب، نشاندهنده آخرین حلقه در روند و گرایشی است که سخن و شعر عاشقانه پاک و دور از ابتذال را بهعنوان خط سیر خود، برگزیده است. این گرایش، شامل کتابهایی چند است که سلطی در کتاب خود از تمامی آنها، استفاده کرده و مطالبی را، بر آنها افزوده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7</ref>. | نسخه خطی این کتاب، نشاندهنده آخرین حلقه در روند و گرایشی است که سخن و شعر عاشقانه پاک و دور از ابتذال را بهعنوان خط سیر خود، برگزیده است. این گرایش، شامل کتابهایی چند است که [[سلطی، محیی الدین|سلطی]] در کتاب خود از تمامی آنها، استفاده کرده و مطالبی را، بر آنها افزوده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7</ref>. | ||
آنچه کتاب سلطی را از آثار پیشنیان او متمایز میسازد، ظهور نفوذ تصوف است؛ زیرا ظهور امام غزالی و کتاب | آنچه کتاب [[سلطی، محیی الدین|سلطی]] را از آثار پیشنیان او متمایز میسازد، ظهور نفوذ تصوف است؛ زیرا ظهور [[غزالی، محمد بن محمد|امام غزالی]] و کتاب «[[إحياء علوم الدين]]» او، نقطه عطف آشکاری در تاریخ اندیشه عربی بود؛ چراکه در دوران او، تصوف به فلسفه مسلمانان و علم اخلاق آنها تبدیل شده و اثر حاضر نیز تحت سیطره بینش غزالی و عوامل و محددات اخلاقی او در مباحث پیرامون نفس و آثاری همچون آداب الألفة و الأخوة و الصحبة و كتاب آداب السماع و الوجد، قرار گرفت؛ ولذا تأثیر این جریان صوفیانه در رویکرد و انتخابهای مؤلف در کتاب حاضر، آشکار است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
اثر حاضر، بیانگر تاریخ نگارش در عصر تألیف آن بوده و نویسنده سخن و شعر عاشقانه پاک و دور از ابتذال را آمیخته با تصوف، موضوع اصلی آن قرار داده است؛ بنابراین جهتگیری صوفیانه در ادبیات شدیدا نزدیک به شعر عادی است و با اشعار عاشقانه غزلسرایان، جز بهواسطه تأویل اختلافی ندارد؛ چراکه حاوی همان افکار و عواطف و الفاظ است، ولکن همه آن اغراض انسانی موجود در آن اشعاررا به فنای در ذات الهی سرایت میدهد؛ بنابراین تجربه صوفیانه ظاهرش عشق انسانی و باطنش عشق الهی است. عشق – چنانکه امام غزالی میگوید - رازی از رازهای محبوب است...؛ ازاینرو عشق محور این رساله است که در آن از جهتی درباره سر الاسرار کاوش میشود و از جهتی دیگر از توصیفات و ویژگیهای رایج آن، سخن به میان میآید و در سطوح معنایی آن، بر انتزاع و نمادگرایی، تکیه میشود. | اثر حاضر، بیانگر تاریخ نگارش در عصر تألیف آن بوده و نویسنده سخن و شعر عاشقانه پاک و دور از ابتذال را آمیخته با تصوف، موضوع اصلی آن قرار داده است؛ بنابراین جهتگیری صوفیانه در ادبیات شدیدا نزدیک به شعر عادی است و با اشعار عاشقانه غزلسرایان، جز بهواسطه تأویل اختلافی ندارد؛ چراکه حاوی همان افکار و عواطف و الفاظ است، ولکن همه آن اغراض انسانی موجود در آن اشعاررا به فنای در ذات الهی سرایت میدهد؛ بنابراین تجربه صوفیانه ظاهرش عشق انسانی و باطنش عشق الهی است. عشق – چنانکه [[غزالی، محمد بن محمد|امام غزالی]] میگوید - رازی از رازهای محبوب است...؛ ازاینرو عشق محور این رساله است که در آن از جهتی درباره سر الاسرار کاوش میشود و از جهتی دیگر از توصیفات و ویژگیهای رایج آن، سخن به میان میآید و در سطوح معنایی آن، بر انتزاع و نمادگرایی، تکیه میشود. | ||
روش و رویکرد نویسنده در نگارش کتاب، روش تقلیدی و سنتی رایج در عصر خود او، میباشد<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>. | روش و رویکرد نویسنده در نگارش کتاب، روش تقلیدی و سنتی رایج در عصر خود او، میباشد<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>. | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1403 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۱
صُبابة المُعاني و صبّابة المعاني | |
---|---|
پدیدآوران | سلطی، محیی الدین (نويسنده) سویدی، فاطمه بنت محمد (محقق) |
ناشر | مرکز الملک فيصل للبحوث و الدراسات الإسلامية |
مکان نشر | عربستان - ریاض |
سال نشر | 1426ق - 2005م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | شعر عرفانی - قرن 11ق. - تاریخ و نقد - عشق (عرفان) در ادبیات - تاریخ و نقد - عشق در شعر عربی - تاریخ و نقد |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ع5س8 2223 PJA |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
صبابة المعاني و صبابة المعاني، اثر ابوبکر محییالدین سلطی (قرن 11ق)، کتابی است در موضوع حب و عشق ورزیدن و آداب و آثار آن، با رویکردی صوفیانه که با تحقیق فاطمه بنت محمد سویدی، منتشر شده است.
نسخه خطی این کتاب، نشاندهنده آخرین حلقه در روند و گرایشی است که سخن و شعر عاشقانه پاک و دور از ابتذال را بهعنوان خط سیر خود، برگزیده است. این گرایش، شامل کتابهایی چند است که سلطی در کتاب خود از تمامی آنها، استفاده کرده و مطالبی را، بر آنها افزوده است[۱].
آنچه کتاب سلطی را از آثار پیشنیان او متمایز میسازد، ظهور نفوذ تصوف است؛ زیرا ظهور امام غزالی و کتاب «إحياء علوم الدين» او، نقطه عطف آشکاری در تاریخ اندیشه عربی بود؛ چراکه در دوران او، تصوف به فلسفه مسلمانان و علم اخلاق آنها تبدیل شده و اثر حاضر نیز تحت سیطره بینش غزالی و عوامل و محددات اخلاقی او در مباحث پیرامون نفس و آثاری همچون آداب الألفة و الأخوة و الصحبة و كتاب آداب السماع و الوجد، قرار گرفت؛ ولذا تأثیر این جریان صوفیانه در رویکرد و انتخابهای مؤلف در کتاب حاضر، آشکار است[۲].
اثر حاضر، بیانگر تاریخ نگارش در عصر تألیف آن بوده و نویسنده سخن و شعر عاشقانه پاک و دور از ابتذال را آمیخته با تصوف، موضوع اصلی آن قرار داده است؛ بنابراین جهتگیری صوفیانه در ادبیات شدیدا نزدیک به شعر عادی است و با اشعار عاشقانه غزلسرایان، جز بهواسطه تأویل اختلافی ندارد؛ چراکه حاوی همان افکار و عواطف و الفاظ است، ولکن همه آن اغراض انسانی موجود در آن اشعاررا به فنای در ذات الهی سرایت میدهد؛ بنابراین تجربه صوفیانه ظاهرش عشق انسانی و باطنش عشق الهی است. عشق – چنانکه امام غزالی میگوید - رازی از رازهای محبوب است...؛ ازاینرو عشق محور این رساله است که در آن از جهتی درباره سر الاسرار کاوش میشود و از جهتی دیگر از توصیفات و ویژگیهای رایج آن، سخن به میان میآید و در سطوح معنایی آن، بر انتزاع و نمادگرایی، تکیه میشود.
روش و رویکرد نویسنده در نگارش کتاب، روش تقلیدی و سنتی رایج در عصر خود او، میباشد[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.