مجموع رسائل (درقاوی): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مجموع رسائل'''، اثر ابوعبدالله محمد عربی بن احمد درقاوی شریف حسنی (متوفی 1239ق)، مجموعه‌ای است از وصایا و سفارش‌های نویسنده به شاگردان و مریدان خویش در مباحث اخلاقی و عرفانی که با تحقیق بسام محمد | '''مجموع رسائل'''، اثر [[درقاوی، محمد عربی بن احمد|ابوعبدالله محمد عربی بن احمد درقاوی شریف حسنی]] (متوفی 1239ق)، مجموعه‌ای است از وصایا و سفارش‌های نویسنده به شاگردان و مریدان خویش در مباحث اخلاقی و عرفانی که با تحقیق [[بارود، بسام محمد|بسام محمد بارود]]، منتشر شده است. | ||
این کتاب، چون فاقد خطبه و تمهید بوده، ابوالعباس احمد بن محمد | این کتاب، چون فاقد خطبه و تمهید بوده، [[احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس|ابوالعباس احمد بن محمد زکاری]]، خطبه‌ای را همراه با مطالبی مربوط به احوال [[درقاوی، محمد عربی بن احمد|درقاوی]] نوشته است و محقق کتاب، آن را برای تکمیل فایده پیش از متن رسائل ذکر نموده است. | ||
اثر حاضر، دربردارنده مجموعه‌ای از رسائلی است که مؤلف آنها را به‌عنوان وصیت و توصیه‌های اخلاقی، برای مریدان و شاگردان خویش، نوشته و به گفته محقق در مقدمه کتاب، این اثر، وصایا و رسائلی است برای تمام صوفیان در تمامی اعصار<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص11</ref>. | اثر حاضر، دربردارنده مجموعه‌ای از رسائلی است که مؤلف آنها را به‌عنوان وصیت و توصیه‌های اخلاقی، برای مریدان و شاگردان خویش، نوشته و به گفته محقق در مقدمه کتاب، این اثر، وصایا و رسائلی است برای تمام صوفیان در تمامی اعصار<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص11</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1403]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۲
| مجموع رسائل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | درقاوی، محمد عربی بن احمد (نويسنده)
بارود، بسام محمد (محقق) احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس (مقدمه نويس) |
| ناشر | المجمع الثقافي |
| مکان نشر | امارات - ابوظبی |
| سال نشر | 1420ق - 1999م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د4م3 284/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مجموع رسائل، اثر ابوعبدالله محمد عربی بن احمد درقاوی شریف حسنی (متوفی 1239ق)، مجموعه‌ای است از وصایا و سفارش‌های نویسنده به شاگردان و مریدان خویش در مباحث اخلاقی و عرفانی که با تحقیق بسام محمد بارود، منتشر شده است.
این کتاب، چون فاقد خطبه و تمهید بوده، ابوالعباس احمد بن محمد زکاری، خطبه‌ای را همراه با مطالبی مربوط به احوال درقاوی نوشته است و محقق کتاب، آن را برای تکمیل فایده پیش از متن رسائل ذکر نموده است.
اثر حاضر، دربردارنده مجموعه‌ای از رسائلی است که مؤلف آنها را به‌عنوان وصیت و توصیه‌های اخلاقی، برای مریدان و شاگردان خویش، نوشته و به گفته محقق در مقدمه کتاب، این اثر، وصایا و رسائلی است برای تمام صوفیان در تمامی اعصار[۱].
نویسنده در این کتاب، روش صحیح تصوف را بیان کرده و در آن، به التزام به قرآن و سنت و آنچه شریعت آورده است، بدون انحراف از آن، هشدار داده است و گویی در این رسائل، با تمسک به آنچه در سنت و کتاب آمده است، منحرفان و غلوکنندگان در راه حق را رد کرده است. وی سپس، به دفاع از روش و طریقت تصوف پرداخته و به کسانی که لجاجت می‌کنند و به خلق خدا با ادعاهای گوناگون و گسترده، با عناوین مختلفی همچون علم و دانش، امر به معروف و نهی از منکر، سلفی‌گری، مبارزه با بدعت‌ها و سایر عناوینی که ظاهر آن حق، ولی باطن آن، مخالفت و دشمنی با طریقت اهل تصوف می‌باشد، اعتراض می‌کنند، پاسخ داده است[۲].
با مطالعه این رسائل و مباحث کتاب و دقت در تعالیم و آموزه‌های آن، به‌خوبی می‌توان اهمیت و تأثیر مطالب آن را در تربیت نفوس، مشاهده نمود؛ چنان‌که مؤلف مهم‌ترین ویژگی‌های این مسیر را در آنها به زبان ساده، روشن و آسان، بیان کرده و به حقیقت روح، دنیا، زهد، تصوف، ذکر و سایر مؤلفه‌های مهم مطرح‌شده در موضوع تصوف، اشاره نموده و حقیقت تمامی آنها را بر اساس ذوق و وجدان، نه دلیل و برهان، بیان کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.