کوسج، اسحاق بن منصور: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۴۲: خط ۴۲:
    | کد مؤلف = AUTHORCODE14313AUTHORCODE
    | کد مؤلف = AUTHORCODE14313AUTHORCODE
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|کوسج (ابهام‌زدایی)}}
    '''اسحاق بن منصور'''(متوفای ۲۵۱ق)، مشهور به کُوسَج و اسحاق بن منصور مَروَزی، حافظ، محدث و فقیه ممتاز حنابله در قرن سوم هجری قمری و روایتگر مسائل فقهی [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و [[ابن راهویه، اسحاق بن ابراهیم|اسحاق بن راهویه]] است.
    '''اسحاق بن منصور'''(متوفای ۲۵۱ق)، مشهور به کُوسَج و اسحاق بن منصور مَروَزی، حافظ، محدث و فقیه ممتاز حنابله در قرن سوم هجری قمری و روایتگر مسائل فقهی [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و [[ابن راهویه، اسحاق بن ابراهیم|اسحاق بن راهویه]] است.



    نسخهٔ کنونی تا ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۹

    کوسج، اسحاق بن منصور
    NUR14313.jpg
    نام پدرمنصور
    ولادتحدود ۱۷۰ق
    محل تولدمرو
    رحلت۱۹ جمادی‌الاولی سال ۲۵۱ق
    مدفنمقبره خداباد نیشابور
    مذهبحنبلی
    پیشهمحدث و فقیه ممتاز حنابله
    اطلاعات علمی
    برخی آثار

    اسحاق بن منصور(متوفای ۲۵۱ق)، مشهور به کُوسَج و اسحاق بن منصور مَروَزی، حافظ، محدث و فقیه ممتاز حنابله در قرن سوم هجری قمری و روایتگر مسائل فقهی احمد بن حنبل و اسحاق بن راهویه است.

    ولادت و تربیت

    • ابویعقوب اسحاق بن منصور بن بهرام نیشابوری، در مرو به دنیا آمد[۱]، ولی تاریخ ولادتش معلوم نیست. گفته شده است که کوسج حدود ۱۷۰ق، زاده شد[۲].
    • او در مرو به تحصیل علم روی آورد، لیکن پس از چندی برای فراگیری علوم بیشتر راهی عراق، حجاز و شام شد و در آنجا علم فقه را نزد افرادی چون احمد بن حنبل و اسحاق بن راهویه فراگرفت و پس از آن به بغداد رفت.

    منزلت علمی

    وفات

    • اسحاق بن منصور بعد از مدتی که در بغداد مشغول تدریس فقه و حدیث بود، راهی نیشابور شد و تا آخر عمرش در آن شهر بود تا اینکه در ۱۹ جمادی‌الاولی سال ۲۵۱ از دنیا رفت و در مقبره خداباد نیشابور به خاک سپرده شد[۴]. به ‌گفته خطیب بغدادی، کوسج روز پنج‌شنبه وفات کرد و روز جمعه 10 روز مانده از جمادی‌الاولی سال 251ق، دفن شد[۵].

    آثار

    پانویس

    1. ر.ک: الخطيب البغدادي، ج7، ص385
    2. ر.ک: گروهی از پژوهشگران، ج۱، ص169
    3. ر.ک: الصفدي، ج8، ص277
    4. ر.ک: گروهی از پژوهشگران، ج۱، ص169
    5. ر.ک: الخطيب البغدادي، ج7، ص385
    6. ر.ک: ابن الأثير، ج7، ص166 و گروهی از پژوهشگران، ج۱، ص169

    منابع مقاله

    1. گروهی از پژوهشگران، «فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامى»، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، 1389ش.
    2. الخطيب البغدادي، أبوبکر أحمد بن علي، «تاريخ بغداد»، تحقیق بشار عواد معروف، دارالغرب الإسلامي، بیروت، 1422ق.
    3. ابن الأثير، عزالدين، «الكامل في التاريخ»، دارصادر و داربیروت، 1385ق.
    4. الصفدي، صلاح‌الدين، «الوافي بالوفيات»، تحقیق أحمد الأرناؤوط و تركي مصطفى، دارإحياء التراث، بیروت، 1420ق.

    وابسته‌ها