حدیقة الحقیقة: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حديقة الحقيقة (ابهام زدایی)' به 'حديقة الحقيقة (ابهامزدایی)') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مکان نشر = ایران - تهران | | مکان نشر = ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1343ش - 1964م | | سال نشر = 1343ش - 1964م | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE96509AUTOMATIONCODE،AUTOMATIONCODE115546AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک = | | شابک = | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[از دریا به رود: کندوکاوی در منابع اثرگذار بر سنایی در حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۳
حدیقة الحقیقة | |
---|---|
پدیدآوران | ژندهپیل، احمد بن ابوالحسن (نويسنده) موحد، محمدعلی (گردآورنده) |
ناشر | بنگاه ترجمه و نشر کتاب |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1343ش - 1964م |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
حديقة الحقيقة، نوشته ابوالفتح محمد پسر شمسالدین مطهر پسر شیخالاسلام احمد جامی، مشهور به ژندهپیل (536-440ق)، از صوفیان نامدار قرن پنجم و ششم است. این اثر زیر نظر احسان یارشاطر (1399-1397ش) و به اهتمام محمدعلی موحد (1302ش) عرضه شده است.
حديقة الحقيقة، کتابی عرفانی است که در چهارده باب صورتبندی شده و نمایانگر اندیشه و اصول بهکاررفته در خانقاه ژندهپیل است؛ مثلاً دیدگاه او را در باب سماع نشان داده و از اختلافی که میان محققان بر سر مخالفت او با این سنت خانقاهی است، پرده برمیدارد؛ به اینکه ژندهپیل نیز همچون محمد غزالی و هجویری، سماعی را که دستاویز فسق و فجور باشد، مردود میدانسته است[۱].
این اثر مقامها و منزلهای طریقت و سلوک عرفانی را به شیوه خواجه عبدالله انصاری تنظیم کرده است؛ خواجه، مقامها و منزلها را با توجه به سه گروه از سالکان (مبتدی، متوسط و منتهی) درجهبندی سهگانهای کرده است. این سلیقه را احمد جام بهکار گرفته و علوم تصوف را بر همین سیاق به سه دسته عام، خاص و خاص الخاص قسمت کرده است[۲].
این اثر از جهت آگاهی بر احوال و اندیشههای فرزندان شیخ جام و خاندان او مهمترین مأخذی است که برای این زمانه باقی مانده است[۳]. همچنین، حدیقه بهلحاظ نثر فارسی، از نمونههای پخته و نغز است؛ بهگونهای که مقدمه و برخی از فصلهای آن با بهترین و شیواترین نوشتههای استادان تراز اول مقایسه میشود. البته این نسخه از حدیقه واژههای نادرست و آشفتهای نیز در بر دارد که در اینجا تصحیح شدهاند و در قواعد املایی نیز از رسمالخط قدیمی عدول شده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
دیباچه مترجم.