صاحبکار، ذبیح الله: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید ={{فهرست جعبه عمودی | [[حجت هاشمی خراسانی، سید علی|حجّت هاشمی]] | | | اساتید ={{فهرست جعبه عمودی | [[حجت هاشمی خراسانی، سید علی|حجّت هاشمی]] | [[محمّدرضا دامغانی]] | [[شیخ هاشم قزوینی]]}} | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۰
| صاحب کار، ذبیح الله | |
|---|---|
 | |
| تخلص | سهی |
| نام پدر | ابراهیم |
| ولادت | خرداد سال 1313 یا 1314ش |
| محل تولد | روستای دولت‌آباد واقع در سی کیلومتری تربت حیدریه |
| رحلت | 17 اسفند ماه 1381ش |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | |
| برخی آثار | تصحیح دیوان حزین لاهیجی |
ذبیح‌الله صاحبکار (1313-1381ش)، متخلّص به سهی، شاعر و محقق معاصر که شیوه سخنش به غزلیّاتِ مرحوم رهی معیری نزدیک بود. تصحیح دیوان حزین لاهیجی از جمله آثار اوست.
ولادت
سهی فرزند ابراهیم در خرداد سال 1313، یا به گفته پدرش در سال 1314ش، در روستای دولت‌آباد واقع در سی کیلومتری تربت حیدریه دیده به جهان گشود. پدر ایشان به صاحب‌کاری اشتغال داشت، به همین جهت به ذبیح‌اللّه صاحبکار شهرت یافت.
تحصیلات
تحصیلات ابتدایی را در دبستان روستا طی کرده و برای ادامه تحصیل رهسپار تربت جام شد و در آنجا، ابتدا به فراگرفتن دروس دوره متوسطه مشغول شد، امّا پس از مدّتی دبیرستان را رها کرده و به تحصیل علوم دینی و حوزوی روی آورد.
اساتید
استاد پس از چهار پنج سال اقامت در تربت جام به تأکید و راهنمایی «قدسی» شاعر توانا و خوش‌قریحه، رهسپار مشهد گردید و در مدارسِ «باقریّه» و «نوّاب» تا سال 1340ش، به تکمیل تحصیلاتِ حوزوی پرداخت و در این مدّت از محضر اساتید برجسته‌ای مانند آقای صالحی و حجّت هاشمی بهره برد. درس حاشیه را نزد شیخ محمّد آخوند، لئالی را نزد شیخ محمّدرضا دامغانی و لمعه را نزد مرحوم مدرّس و رسائل و کفایه را نزد استاد علم‌الهدی و شیخ هاشم قزوینی گذراند.
اشتغال
ایشان پس از تحصیلات حوزوی در مشهد به خدمت آموزش‌وپرورش درآمد و در سال 1373ش، از خدمت بازنشسته گردید.
شعر و شاعری
از خردسالی با شعر و شاعری آشنا شد و به‌تدریج سرودن شعر را تجربه کرد. در دوران جوانی بود که استاد در مشهد به محفل شعری که آقای فرّخ و تنی چند از شعرای دیگر تشکیل داده بودند، راه یافت و از این محفلِ ادبی بهره‌ها برد. ایشان در غزل به حافظ و صائب تبریزی و در قصیده به مسعود سعد سلمان نظر داشت و خود در غزل شاعری متبّحر بود که شیوه سخنش به غزلیّاتِ مرحوم رهی معیّری نزدیک بود.
آثار
مجموعه اشعار ایشان، دو بار در هجوم حادثه، مفقود شد. او علاوه بر سرودن شعر در کارهای پژوهشی و تحقیقی نیز همّت وافری داشت و از جمله کارهای وی می‌توان به تصحیح تذکره عرفات العاشقین و عرفات العارفین تقی‌الدّین اوحدی و نیز تصحیح دیوان مشفقی بخارایی در پژوهشگاه عاشورا اشاره کرد. از جمله آثار چاپ‌شده ایشان می‌توان به تصحیح دیوان حزین لاهیجی و گردآوری بهترین مراثی با عنوان شفق خونین و سیری در تاریخ مرثیه عاشورایی اشاره کرد.
درگذشت
ذبیح‌اللّه صاحبکار پس از عمری تلاش و فعالیّت پیگیر در عرصه فرهنگ و ادب، سرانجام در 17 اسفند ماه 1381ش، درگذشت[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: صداقت حسینی، سید رضا
منابع مقاله