ابن حریوه، محمد بن صالح: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = ابن حریوه، محمد بن صالح | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = ابن حُرَیوه محمد بن صالح بن هادی سماوی | نامهای دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = صالح بن هادی | ولادت = |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سماوی (ابهام زدایی)' به 'سماوی (ابهامزدایی)') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE.....AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE.....AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|سماوی (ابهامزدایی)}} | |||
'''ابن حُرَیوه محمد بن صالح بن هادی سماوی''' (د 1241ق/ 1826م)، عالم زیدی یمنى. | '''ابن حُرَیوه محمد بن صالح بن هادی سماوی''' (د 1241ق/ 1826م)، عالم زیدی یمنى. | ||
حریوه لقب پدر وی بود. او در صنعاء پرورش یافت و بر علوم مختلف از ادبیات، علوم عقلى و اصول فقه اطلاع یافت. وی در فلسفه نظرات خاصى داشت. از جمله اینكه منشأ مشاجرات در مسائل عقلى را لفظى مىدانست و بر آن بود كه مسائل منطق بدیهى است. وی از تفكر مشّائى به حكمت اشراق گرایش یافت و به وحدت وجود قائل بود. او به جهت همین نظرات خاص فلسفى و نیز به سبب خردهگیری بر برخى از صحابه، مورد سرزنش معاصران قرار گرفت. ابن حریوه در منازعهای كه بین یك فرنگى خاطى و یك فقیه یمنى در بندر مُخا رخ داد و منجر به دستگیری فقیه یمنى گردید، سلطان عبدالله بن احمد المهدی را به سهلانگاری در دین نكوهید، به همین جهت وی مجازات و زندانى شد و سپس به جزیره كمران تبعید گردید. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
پس از چندی به بندر حدیده منتقل شد و در آنجا به فتوای برخى از علما به قتل رسید (1241ق) و جسد او را بر دار كردند. | پس از چندی به بندر حدیده منتقل شد و در آنجا به فتوای برخى از علما به قتل رسید (1241ق) و جسد او را بر دار كردند. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۶: | ||
2. رسالة حول الاختلاف بین الصحابة و مایتعلّق بذلك؛ | 2. رسالة حول الاختلاف بین الصحابة و مایتعلّق بذلك؛ | ||
3. السؤال الوارد من | 3. السؤال الوارد من علماءالحرم المحرّم و الجواب علیه حول آیاتالصفات؛ | ||
4. سؤال و جواب حول | 4. سؤال و جواب حول انحطاطالعلم في آخرالزمان؛ | ||
5. الغطمطم الزخّار المطهر لحدائقالأزهار كه در رد كتاب السیل الجرّار نوشته است؛ | 5. الغطمطم الزخّار المطهر لحدائقالأزهار كه در رد كتاب السیل الجرّار نوشته است؛ | ||
خط ۶۴: | خط ۶۶: | ||
7. منتهىالإلمام في أحادیثالأحكام كه نسخه آن در كتابخانه عز شرقى در صنعا موجود است. | 7. منتهىالإلمام في أحادیثالأحكام كه نسخه آن در كتابخانه عز شرقى در صنعا موجود است. | ||
===آثار منسوب=== | ===آثار منسوب=== | ||
آثار دیگری نیز به او منسوب است همچون اختصار طبقاتالزیدیة و شرح تجریدالاعتقاد خواجه نصیرالدین طوسى كه تا انتهای بحث وجود و عدم در آن آمده است.<ref> بخش علوم قرآنى و حدیث، ج3، ص343</ref> | آثار دیگری نیز به او منسوب است همچون اختصار طبقاتالزیدیة و شرح [[تجريد الاعتقاد|تجریدالاعتقاد]] [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسى]] كه تا انتهای بحث وجود و عدم در آن آمده است.<ref> بخش علوم قرآنى و حدیث، ج3، ص343</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
خط ۷۲: | خط ۷۵: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1403]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۶
ابن حُرَیوه محمد بن صالح بن هادی سماوی (د 1241ق/ 1826م)، عالم زیدی یمنى.
حریوه لقب پدر وی بود. او در صنعاء پرورش یافت و بر علوم مختلف از ادبیات، علوم عقلى و اصول فقه اطلاع یافت. وی در فلسفه نظرات خاصى داشت. از جمله اینكه منشأ مشاجرات در مسائل عقلى را لفظى مىدانست و بر آن بود كه مسائل منطق بدیهى است. وی از تفكر مشّائى به حكمت اشراق گرایش یافت و به وحدت وجود قائل بود. او به جهت همین نظرات خاص فلسفى و نیز به سبب خردهگیری بر برخى از صحابه، مورد سرزنش معاصران قرار گرفت. ابن حریوه در منازعهای كه بین یك فرنگى خاطى و یك فقیه یمنى در بندر مُخا رخ داد و منجر به دستگیری فقیه یمنى گردید، سلطان عبدالله بن احمد المهدی را به سهلانگاری در دین نكوهید، به همین جهت وی مجازات و زندانى شد و سپس به جزیره كمران تبعید گردید.
وفات
پس از چندی به بندر حدیده منتقل شد و در آنجا به فتوای برخى از علما به قتل رسید (1241ق) و جسد او را بر دار كردند.
آثار
ابن حریوه آثار متعددی دارد كه نسخههایى از آنها در دست است. از جمله آنهاست:
1. توزیعالعقال في علمالرجال؛
2. رسالة حول الاختلاف بین الصحابة و مایتعلّق بذلك؛
3. السؤال الوارد من علماءالحرم المحرّم و الجواب علیه حول آیاتالصفات؛
4. سؤال و جواب حول انحطاطالعلم في آخرالزمان؛
5. الغطمطم الزخّار المطهر لحدائقالأزهار كه در رد كتاب السیل الجرّار نوشته است؛
6. القول الطیب و العمل الصالح كه ظاهراً همان تألیف شماره 3 است؛
7. منتهىالإلمام في أحادیثالأحكام كه نسخه آن در كتابخانه عز شرقى در صنعا موجود است.
آثار منسوب
آثار دیگری نیز به او منسوب است همچون اختصار طبقاتالزیدیة و شرح تجریدالاعتقاد خواجه نصیرالدین طوسى كه تا انتهای بحث وجود و عدم در آن آمده است.[۱]
پانویس
- ↑ بخش علوم قرآنى و حدیث، ج3، ص343
منابع مقاله
بخش علوم قرآنى و حدیث، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.