تداوم نقوش ساسانی در نگارگری مکتب شیراز: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ن های ' به 'ن‌های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می د' به ' می‌د') |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
فصل سوم: قرینگی در نقوش ساسانی و تداوم آن در نگارگری مکتب شیراز | فصل سوم: قرینگی در نقوش ساسانی و تداوم آن در نگارگری مکتب شیراز | ||
فصل چهارم: سربندها و لباس ها در نقوش ساسانی و تداوم | فصل چهارم: سربندها و لباس ها در نقوش ساسانی و تداوم آن‌ها در نگاره‌های مکتب شیراز | ||
فصل پنجم: نتیجه گیری | فصل پنجم: نتیجه گیری | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
از آنچه امروزه به عنوان هنر ساسانی باقی مانده است، | از آنچه امروزه به عنوان هنر ساسانی باقی مانده است، می‌توان به این مهم دست یافت که در پس این نقوش پر رمز و راز دنیایی از اندیشه که از ذهن اسطوره پرور مردمان آن دوره برخاسته آرمیده است. شالودۀ هنر ساسانی در زمان پادشاهی اردشیریکم ریخته شد. در هنر ساسانی تأکیدی صریح بر نظم، وضوح طرح و بخصوص قرینه سازی دیده می‌شود و اینکه کاربرد نقوش و ترکیب بندی‌ها همراه با معانی نمادین هستند، انکارناپذیر است. اگرچه می‌دانیم ک هنر ساسانی در طی جنگ هایش با روم، از فرهنگ غربی اقتباس داشته است؛ لیکن اساس هنر ساسانی را عناصر کهن ایرانی و آسیای غربی تشکیل می‌دادند. عناصری که از طریق رجوع به سنتهای هخامنشی احیا شده بودند. هنر ساسانی از برخی ویژگی‌هایهنر پارتی نیز بهره گرفت و بدینسان باعث تداوم آن شد. باری عصر ساسانی شاهد مرحله‌ای با اهمیت از تحول زیبایی شناسی ایرانی بود. دستاوردهای هنر این دوره از غرب تا آتلانتیک و از شرق تا چین نفوذ کرد و سپس تا دیرزمانی پس از انقراض سلسلۀ ساسانی نیز پایدار ماند. ارزش ها و سنتهای ساسانی نه فقط از طریق آثار هنری بلکه همچنین با واسطۀ متون به دورۀ اسلامی رسید و پشتوانۀ غنی برای تحول بعدی ادبیات و هنرهای ایران به وجود آورد.<ref> [https://historylib.com/books/2772 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۲
| تداوم نقوش ساسانی در نگارگری مکتب شیراز | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | چراغعلی گل، سمیه (نویسنده) |
| ناشر | نشر چاو |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۱ش |
| شابک | 5-77-2554-964-978 |
| کد کنگره | |
تداوم نقوش ساسانی در نگارگری مکتب شیراز تألیف سمیه چراغعلی گل؛ نگارگری مکتب شیراز، یکی از مکاتبی است که در دورۀ اسلامی، نقوش و اِلِمان‌های ساسانی و کهن ایرانی را در خود محفوظ داشته است.
ساختار
کتاب از پنج فصل تشکیل شده است.
فصل اول: هنر ساسانی
فصل دوم: نگارگری مکتب شیراز دورۀ آل اینجو – دورۀ آل مظفر – دورۀ تیموریان
فصل سوم: قرینگی در نقوش ساسانی و تداوم آن در نگارگری مکتب شیراز
فصل چهارم: سربندها و لباس ها در نقوش ساسانی و تداوم آن‌ها در نگاره‌های مکتب شیراز
فصل پنجم: نتیجه گیری
گزارش کتاب
از آنچه امروزه به عنوان هنر ساسانی باقی مانده است، می‌توان به این مهم دست یافت که در پس این نقوش پر رمز و راز دنیایی از اندیشه که از ذهن اسطوره پرور مردمان آن دوره برخاسته آرمیده است. شالودۀ هنر ساسانی در زمان پادشاهی اردشیریکم ریخته شد. در هنر ساسانی تأکیدی صریح بر نظم، وضوح طرح و بخصوص قرینه سازی دیده می‌شود و اینکه کاربرد نقوش و ترکیب بندی‌ها همراه با معانی نمادین هستند، انکارناپذیر است. اگرچه می‌دانیم ک هنر ساسانی در طی جنگ هایش با روم، از فرهنگ غربی اقتباس داشته است؛ لیکن اساس هنر ساسانی را عناصر کهن ایرانی و آسیای غربی تشکیل می‌دادند. عناصری که از طریق رجوع به سنتهای هخامنشی احیا شده بودند. هنر ساسانی از برخی ویژگی‌هایهنر پارتی نیز بهره گرفت و بدینسان باعث تداوم آن شد. باری عصر ساسانی شاهد مرحله‌ای با اهمیت از تحول زیبایی شناسی ایرانی بود. دستاوردهای هنر این دوره از غرب تا آتلانتیک و از شرق تا چین نفوذ کرد و سپس تا دیرزمانی پس از انقراض سلسلۀ ساسانی نیز پایدار ماند. ارزش ها و سنتهای ساسانی نه فقط از طریق آثار هنری بلکه همچنین با واسطۀ متون به دورۀ اسلامی رسید و پشتوانۀ غنی برای تحول بعدی ادبیات و هنرهای ایران به وجود آورد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران