تبارنامه سادات زیدی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۵۹: خط ۵۹:
    [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]
    [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]
    [[رده:تابعین و اتباع تابعین]]
    [[رده:تابعین و اتباع تابعین]]
     
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1403]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1403 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1403 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1403 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1403 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۵

    تبارنامه سادات زیدی ایران
    تبارنامه سادات زیدی ایران
    پدیدآورانآستان قدس رضوی. بنیاد پژوهشهای اسلامی. گروه تراجم و انساب (نويسنده) جلالی، غلامرضا (زير نظر)
    ناشرآستان قدس رضوی. بنياد پژوهشهای اسلامى
    مکان نشرایران - مشهد مقدس
    سال نشر1393ش
    چاپ1
    شابک978-964-971-849-1
    موضوعسادات زیدی ـ ایران ـ نسبنامه
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ب9ت2 53/7 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تبارنامه سادات زیدی ایران، اثر گروه تراجم و انساب بنیاد پژوهش‌های اسلامی، کتابی است در معرفی زیدیان ایران که با اشراف غلامرضا جلالی، منتشر شده است.

    این کتاب، معرفی بخشی از فرزندان زید را که به ایران مهاجرت کرده‌اند، به‌عهده دارد[۱]. فرزندان زید شهید، بعد از شهادت ایشان، به‌تدریج در فلات ایران، پراکنده شدند. آنها در تبریز، مراغه، اردستان، ری، سبزوار، سرخس، نیشابور، مشهد، گناباد، اهواز، ارجان (بهبهان)، شوش، شوشتر، طبرستان، شیراز، قزوین و کرمان، ساکن شدند[۲].

    پس از شهادت زید، پیروان او به چند گروه تقسیم شدند که معروف‌ترین آنها، ادریسیه، حسنیه و قاسمیه بودند:

    1. ادریسیه: پیروان ادریس بن عبدالله بن حسن بن علی بن ابی‌طالب(ع) بودند که از سال 112 تا 375ق، بر مراکش و شمال آفریقا حکومت کردند و اولین دولت مستقل شیعه علوی در اسلام بشمار می‌روند.
    2. قاسمیه: اصحاب قاسم بن ابراهیم بن طباطبا الرسی بودند. اینان دولت ائمه رسی (از سال 280 تا 570ق) را در یمن پایه‌گذاری کردند. بیشتر دیلمی‌ها، تابع مذهب قاسمیه بودند.
    3. حسنیه: یاران حسن بن زید بن حسن بن علی(ع) بودند که دولت شیعیان علوی مازندران را تأسیس کردند[۳].

    معرفی افراد، بر اساس اسامی شهرها و به‌ترتیب حروف است. این ترتیب، هم در اسامی شهرها رعایت گردیده و هم در اسامی افراد. به‌منظور آشنایی بیشتر با محتوای کتاب، به برخی از این اسامی اشاره می‌شود:

    1. آذربایجان:
      1. تبریز:
        1. عدنان: ابولیث عدنان بن اسامة بن عدنان بن اسامة بن ابی‌عبدالله احمد شمس‌الدین بن علی بن ابی‌طالب محمد بن عمر الرئیس بن حسین بن احمد بن عمر بن یحیی بن حسین بن زید بن علی بن زین‌العابدین(ع). نسلش در تبریز و قم بوده‌اند.
      2. مراغه:
        1. مطهر: ابوعبدالله المطهر الرسول المراغی بن یعلی بن عوض بن علی بن زید بن علی بن جعفر الخطیب بن قاسم بن جعفر الشاعر بن محمد الشبیه بن زید بن علی زین‌العابدین(ع) در مراغه می‌زیست.
    2. اصفهان:
      1. اردستان:
        1. داعی: داعی بن باحرب بن حسین بن علی علوش الحربی بن ابی‌علی محمد القاضی بن ابی‌طاهر احمد الحربی بن حسین بن عیسی بن زید الشهید بن امام زین‌العابدین(ع). از طبرستان به اصفهان مهاجرت کرد[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص24
    2. ر.ک: همان، ص9
    3. ر.ک: همان، ص11
    4. ر.ک: متن کتاب، ص40-41

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها