بابارکن‌الدین شیرازی، مسعود بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابن عربى' به 'ابن عربى') |
جز (جایگزینی متن - '== تولد ==' به '== ولادت ==') |
||
| (۴۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03791.jpg|بندانگشتی|بابا | [[پرونده:NUR03791.jpg|بندانگشتی|بابا رکنالدین شیرازی، مسعود بن عبدالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |بابا رکنالدین شیرازی، مسعود بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | بابا رک‍ن‍ا | ||
رکنالدین شیرازی، مسعود بن عبدالله | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |عبدالله | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |بیضا (یکی از روستاهای تابع اردکان) از استان فارس | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |769ق - تخت فولاد اصفهان | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]] | ||
داوود قيصرى | |||
[[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[نصوص الخصوص في ترجمة الفصوص]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03791AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''مسعود بن عبدالله بيضاوى شيرازى''' (متوفای 769ق - اصفهان)، مشهور به بابا ركن‌الدين شيرازى يا بابا ركنا، عالم و عارف سده 8ق است. | |||
== ولادت == | |||
اصل وى از بيضا، يكى از روستاهاى تابع اردكان از استان فارس بود. تاريخ ولادت او معلوم نيست. مؤلف تاريخ اصفهان و رى، او را از خاندان جابرى انصارى شمرده است. | اصل وى از بيضا، يكى از روستاهاى تابع اردكان از استان فارس بود. تاريخ ولادت او معلوم نيست. مؤلف تاريخ اصفهان و رى، او را از خاندان جابرى انصارى شمرده است. | ||
== اساتید == | |||
وى از اوان كودكى به عرفان و تصوف گرايش داشت و پس از آن‌كه با احوال عارفان آشنايى يافت، به طريق سير و سلوك گام نهاد. | وى از اوان كودكى به عرفان و تصوف گرايش داشت و پس از آن‌كه با احوال عارفان آشنايى يافت، به طريق سير و سلوك گام نهاد. | ||
وى نخست نزد عبدالرزاق كاشانى (متوفى 736ق) به تعليم عرفان نظرى و سلوك عملى پرداخت و پس از وى از داوود قيصرى (متوفى 751ق) بهره جست و نزد آن دو «فصوص الحكم» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] را خواند و نيز در حل مشكلات فصوص، از نعمان خوارزمى كمك گرفت. قديمى‌ترين شرح | وى نخست نزد [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]] (متوفى 736ق) به تعليم عرفان نظرى و سلوك عملى پرداخت و پس از وى از داوود قيصرى (متوفى 751ق) بهره جست و نزد آن دو «فصوص الحكم» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] را خواند و نيز در حل مشكلات فصوص، از نعمان خوارزمى كمك گرفت. قديمى‌ترين شرح فارسی «فصوص الحكم» محيى الدّين [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] كه مى‌شناسیم، از آثار بابا ركن‌الدين است. | ||
او محضر امين بليانى را در شيراز دريافته و از وى به بزرگى ياد كرده و او را «شيخ المشايخ» خوانده است. | او محضر امين بليانى را در شيراز دريافته و از وى به بزرگى ياد كرده و او را «شيخ المشايخ» خوانده است. | ||
بابا | == وفات == | ||
بابا ركن‌الدين در اصفهان درگذشت و در همانجا مدفون شد. وفات او بر پايه سنگ نوشته سر در آرامگاهش، در 769ق روى داده است. آرامگاه او كه اكنون در تخت فولاد اصفهان باقى است، همواره محل ذكر و عبادت درويشان و صوفيه بوده است. | |||
== مذهب == | |||
در مذهب وى اختلاف كرده‌اند: برخى او را شيعه دانسته و عده‌اى ديگر او را اهل تسنن شمرده‌اند؛ اما سنگ نوشته قبرش حاكى از شيعه بودن اوست. از جهت مسلك عرفانى، از جمله در باور به وحدت وجود، او را از پيروان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] دانسته‌اند. | در مذهب وى اختلاف كرده‌اند: برخى او را شيعه دانسته و عده‌اى ديگر او را اهل تسنن شمرده‌اند؛ اما سنگ نوشته قبرش حاكى از شيعه بودن اوست. از جهت مسلك عرفانى، از جمله در باور به وحدت وجود، او را از پيروان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] دانسته‌اند. | ||
== آثار | == آثار== | ||
#نصوص الخصوص في ترجمه الفصوص؛ | |||
#كشف الضر في نظم الدر يا شرح التائية الكبرى اثر ابن فارض؛ | |||
#كنوز الرموز؛ | |||
#قلندريه<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5013 شمس، محمدجواد، ج10، ص746-747]</ref>. | |||
==پانويس== | |||
<references/> | |||
== منابع مقاله== | |||
[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5013 شمس، محمدجواد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1380] | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[نصوص الخصوص فی ترجمه الفصوص]] | |||
[[نصوص الخصوص فی ترجمه الفصوص]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۳
| نام | بابا رکنالدین شیرازی، مسعود بن عبدالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | بابا رک‍ن‍ا
رکنالدین شیرازی، مسعود بن عبدالله |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | |
| محل تولد | بیضا (یکی از روستاهای تابع اردکان) از استان فارس |
| رحلت | 769ق - تخت فولاد اصفهان |
| اساتید | عبدالرزاق كاشانى
داوود قيصرى |
| برخی آثار | نصوص الخصوص في ترجمة الفصوص |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03791AUTHORCODE |
مسعود بن عبدالله بيضاوى شيرازى (متوفای 769ق - اصفهان)، مشهور به بابا ركن‌الدين شيرازى يا بابا ركنا، عالم و عارف سده 8ق است.
ولادت
اصل وى از بيضا، يكى از روستاهاى تابع اردكان از استان فارس بود. تاريخ ولادت او معلوم نيست. مؤلف تاريخ اصفهان و رى، او را از خاندان جابرى انصارى شمرده است.
اساتید
وى از اوان كودكى به عرفان و تصوف گرايش داشت و پس از آن‌كه با احوال عارفان آشنايى يافت، به طريق سير و سلوك گام نهاد.
وى نخست نزد عبدالرزاق كاشانى (متوفى 736ق) به تعليم عرفان نظرى و سلوك عملى پرداخت و پس از وى از داوود قيصرى (متوفى 751ق) بهره جست و نزد آن دو «فصوص الحكم» ابن عربى را خواند و نيز در حل مشكلات فصوص، از نعمان خوارزمى كمك گرفت. قديمى‌ترين شرح فارسی «فصوص الحكم» محيى الدّين ابن عربى كه مى‌شناسیم، از آثار بابا ركن‌الدين است.
او محضر امين بليانى را در شيراز دريافته و از وى به بزرگى ياد كرده و او را «شيخ المشايخ» خوانده است.
وفات
بابا ركن‌الدين در اصفهان درگذشت و در همانجا مدفون شد. وفات او بر پايه سنگ نوشته سر در آرامگاهش، در 769ق روى داده است. آرامگاه او كه اكنون در تخت فولاد اصفهان باقى است، همواره محل ذكر و عبادت درويشان و صوفيه بوده است.
مذهب
در مذهب وى اختلاف كرده‌اند: برخى او را شيعه دانسته و عده‌اى ديگر او را اهل تسنن شمرده‌اند؛ اما سنگ نوشته قبرش حاكى از شيعه بودن اوست. از جهت مسلك عرفانى، از جمله در باور به وحدت وجود، او را از پيروان ابن عربى دانسته‌اند.
آثار
- نصوص الخصوص في ترجمه الفصوص؛
- كشف الضر في نظم الدر يا شرح التائية الكبرى اثر ابن فارض؛
- كنوز الرموز؛
- قلندريه[۱].