اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ش های ' به 'ش‌های ')
    جز (جایگزینی متن - ' می آ' به ' می‌آ')
     
    (۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =PIR۴۰۰۰/الف۶/الف۸‏
    | موضوع =
    | موضوع =اندرزنا‌مه‌ ها‌ی ایرانی‌,ترجمه‌ شده‌ به‌ فا‌رسی‌ اندرزنا‌مه‌ ها‌ی ایرانی‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی فا‌رسی‌ با‌ستا‌ن‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی اوستا‌یی‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی فا‌رسی‌ میا‌نه‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی ما‌نوی,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی سغدی,پیش‌ از اسلام‌ ادبیا‌ت‌ ایرانی‌
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =نشر اندیشه احسان  
    | ناشر =نشر اندیشه احسان  
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان''' تألیف نسرین اصلانی، کتاب حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.
    '''اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان''' تألیف [[اصلانی، نسرین|نسرین اصلانی]]، کتاب حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.
    ==گزارش کتاب==
    ==گزارش کتاب==
    اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند. به همین دلیل تعیین مولف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند.
    اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می‌آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته‌اند. به همین دلیل تعیین مؤلف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه‌هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه‌اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند.


    با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت های سیاسی می توان دریافت که اندرزنامه‌نویسی دارای تاریخی به قدمت تشکیل حکومت های سیاسی یا حتی آغاز اختراع خط بوده است. چنان که در کتیبه‌های شاهان هخامنشی، عبارات و جملات اندرزی، گاهی مستقیم و در بسیاری موارد غیر مستقیم به چشم می خورد. همچنین تمامی نصایح دینی و حتی عملی و تجربی که در گوشه گوشه‌ی اوستا آمده است؛ نشان از اهمیت اندرز و اندرزنامه‌نویسی در کتاب دینی زردشتیان دارد. در دوران اشکانیان نیز این سنت کماکان ادامه داشته و در زمان ساسانیان و به خصوص در دوره‌ی انوشیروان به اوج خود رسیده است. حجم گسترده‌ی خدای نامه ها، آیین نامه‌ها و اندرزنامه‌های بسیاری که از این دوران برجای مانده شاهدی گویا بر این مدعاست. این نوشته‌ها بیشتر حاوی مطالبی در ستایش خردورزی، دانش اندوزی، پرهیزکاری و پرهیز از صفات ناپسند و نیز ناسپاسی خداوند است و به عنوان حکمت عملی و تجربی از آن‌ها می توان یاد کرد.
    با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت‌های سیاسی می‌توان دریافت که اندرزنامه‌نویسی دارای تاریخی به قدمت تشکیل حکومت‌های سیاسی یا حتی آغاز اختراع خط بوده است. چنان که در کتیبه‌های شاهان هخامنشی، عبارات و جملات اندرزی، گاهی مستقیم و در بسیاری موارد غیر مستقیم به چشم می‌خورد. همچنین تمامی نصایح دینی و حتی عملی و تجربی که در گوشه گوشه‌ی اوستا آمده است؛ نشان از اهمیت اندرز و اندرزنامه‌نویسی در کتاب دینی زردشتیان دارد. در دوران اشکانیان نیز این سنت کماکان ادامه داشته و در زمان ساسانیان و به خصوص در دوره‌ی انوشیروان به اوج خود رسیده است. حجم گسترده‌ی خدای نامه‌ها، آیین نامه‌ها و اندرزنامه‌های بسیاری که از این دوران برجای مانده شاهدی گویا بر این مدعاست. این نوشته‌ها بیشتر حاوی مطالبی در ستایش خردورزی، دانش اندوزی، پرهیزکاری و پرهیز از صفات ناپسند و نیز ناسپاسی خداوند است و به عنوان حکمت عملی و تجربی از آن‌ها می‌توان یاد کرد.


    آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی می توان تقسیم کرد و بیشتر اندرزها معمولا در یکی از این دو دسته جای می گیرند.
    آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی می‌توان تقسیم کرد و بیشتر اندرزها معمولا در یکی از این دو دسته جای می‌گیرند.


    پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2438 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>
    پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2438 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>
    خط ۴۶: خط ۴۶:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۶

    اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان
    اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان
    پدیدآوراناصلانی، نسرین (نویسنده)
    ناشرنشر اندیشه احسان
    مکان نشرتهران
    سال نشر۱۳۹۸ش
    شابک0-68-6026-622-978
    موضوعاندرزنا‌مه‌ ها‌ی ایرانی‌,ترجمه‌ شده‌ به‌ فا‌رسی‌ اندرزنا‌مه‌ ها‌ی ایرانی‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی فا‌رسی‌ با‌ستا‌ن‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی اوستا‌یی‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی فا‌رسی‌ میا‌نه‌,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی ما‌نوی,اندرزنا‌مه‌ ها‌ی سغدی,پیش‌ از اسلام‌ ادبیا‌ت‌ ایرانی‌
    کد کنگره
    PIR۴۰۰۰/الف۶/الف۸‏

    اندرزنامه‌نویسی در ایران باستان تألیف نسرین اصلانی، کتاب حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.

    گزارش کتاب

    اندرز به معنی وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه‌ها در زمره‌ی ادبیات شفاهی به شمار می‌آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته‌اند. به همین دلیل تعیین مؤلف و تاریخ تالیف برای ان آثار کاری دشوار و محال است. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه‌ی مملکت داری، راست گویی، درست کرداری و در نهایت روش‌های درست زندگی از جمله پندهای اندرزنامه‌هاست. اندرزها در اصل باید ها و نبایدهایی هستند که ریشه در تجارب پیشینیان دارند و از جهت ساختار ظاهری به تعالیم دینی بسیار شبیه‌اند. اندرزنامه‌ها از لحاظ دستوری اغلب دارای سبک روان و ساده با جملاتی کوتاه و روشن هستند.

    با نگاهی به تاریخ ایران و حضور آریایی‌ها و با تشکیل حکومت‌های سیاسی می‌توان دریافت که اندرزنامه‌نویسی دارای تاریخی به قدمت تشکیل حکومت‌های سیاسی یا حتی آغاز اختراع خط بوده است. چنان که در کتیبه‌های شاهان هخامنشی، عبارات و جملات اندرزی، گاهی مستقیم و در بسیاری موارد غیر مستقیم به چشم می‌خورد. همچنین تمامی نصایح دینی و حتی عملی و تجربی که در گوشه گوشه‌ی اوستا آمده است؛ نشان از اهمیت اندرز و اندرزنامه‌نویسی در کتاب دینی زردشتیان دارد. در دوران اشکانیان نیز این سنت کماکان ادامه داشته و در زمان ساسانیان و به خصوص در دوره‌ی انوشیروان به اوج خود رسیده است. حجم گسترده‌ی خدای نامه‌ها، آیین نامه‌ها و اندرزنامه‌های بسیاری که از این دوران برجای مانده شاهدی گویا بر این مدعاست. این نوشته‌ها بیشتر حاوی مطالبی در ستایش خردورزی، دانش اندوزی، پرهیزکاری و پرهیز از صفات ناپسند و نیز ناسپاسی خداوند است و به عنوان حکمت عملی و تجربی از آن‌ها می‌توان یاد کرد.

    آثار اندرزی را به لحاظ موضوعی به دو دسته دینی و حکمت عملی - تجربی می‌توان تقسیم کرد و بیشتر اندرزها معمولا در یکی از این دو دسته جای می‌گیرند.

    پژوهش حاضر در دو بخش به بررسی اوضاع اجتماعی سه دوره‌ی باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته و ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.[۱]

    پانويس


    منابع مقاله

    کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران

    وابسته‌ها