تبریزی، یارعلی بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (Hbaghizadeh صفحهٔ تبريزی، يارعلي بن عبدالله را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به علانوی تبریزی، یارعلی بن عبدالله منتقل کرد)
     
    (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۴: خط ۴:
    | اندازه تصویر =
    | اندازه تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | نام کامل =
    | نام کامل =یارعلی بن عبدالله علانوی تبریزی
    | نام‌های دیگر =
    | نام‌های دیگر =
    | لقب =
    | لقب =
    | تخلص =
    | تخلص =
    | نسب =
    | نسب =
    | نام پدر =
    | نام پدر =عبدالله
    | ولادت =
    | ولادت =نیمه دوم سده ۹ و اوایل سده ۱۰ق/15 و 16م
    | محل تولد =
    | محل تولد =
    | کشور تولد =
    | کشور تولد =
    | محل زندگی =
    | محل زندگی =تبریز
    | رحلت =
    | رحلت =
    | شهادت =
    | شهادت =
    خط ۳۷: خط ۳۷:
    | علایق پژوهشی =
    | علایق پژوهشی =
    | سبک نوشتاری =
    | سبک نوشتاری =
    | آثار =
    | آثار =[[کلمات قصار امام علی(ع)]]
    | وبگاه =
    | وبگاه =
    | امضا =
    | امضا =
    | کد مؤلف = AUTHORCODE21637AUTHORCODE
    | کد مؤلف = AUTHORCODE21637AUTHORCODE
    }}
    }}
    '''یارعلی تبریزی'''، ادیب، شاعر و نویسنده ایرانی در نیمه دوم سده ۹ و اوایل سده ۱۰ق/15 و 16م، صاحب کتاب «نثر اللآلي» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به حضرت علی(ع).
    '''یارعلی بن عبدالله علانوی تبریزی'''، ادیب، شاعر و نویسنده ایرانی در نیمه دوم سده ۹ و اوایل سده ۱۰ق/15 و 16م، صاحب کتاب «[[نثر اللآلي]]» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]].


    ==زندگانی==
    ==زندگانی==
    خط ۴۸: خط ۴۸:


    ==ترجمه و تألیف==
    ==ترجمه و تألیف==
    تبریزی در ۹۱۸ق/۱۵۱۲م، کتابی نوشت به نام «نثر اللآلي» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به حضرت علی(ع) و آن را به سلطان سلیم اهدا کرد. در «تذکره مجالس النفائس»، در ذیل نام شیخ فتح‌الله، نوه دختری جلال‌الدین دوانی، از یارعلی تبریزی یاد شده و آمده است که وی در ۹۲۰ق/1514م، در شهر بورسه بوده و شبی شیخ فتح‌الله را پس از درگذشت وی، در خواب دیده است. یارعلی تا پایان عمر سلطان سلیم ظاهراً همچنان در بورسه ماند و در ۹۲۶ق/۱۵۲۰م، در ماه‌های اول سلطنت سلیمان قانونی، به سفـارش مولانا عبدالقادر - یکی از فضلای بورسه و احتمالاً والی آنجا - کتابی ادبی به زبان فارسی با نام «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار تصنیف کرد. در همین کتاب، وی مصطفى پاشا - وزیر ثانی‌ سلطان ‌سلیمان - را مدح گفت. تبریزی در شعر «ماتمی» تخلص می‌کرد.
    تبریزی در ۹۱۸ق/۱۵۱۲م، کتابی نوشت به نام «[[نثر اللآلي]]» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] و آن را به سلطان سلیم اهدا کرد. در «[[تذکره مجالس النفائس]]»، در ذیل نام شیخ فتح‌الله، نوه دختری [[دوانی، محمد بن اسعد|جلال‌الدین دوانی]]، از یارعلی تبریزی یاد شده و آمده است که وی در ۹۲۰ق/1514م، در شهر بورسه بوده و شبی شیخ فتح‌الله را پس از درگذشت وی، در خواب دیده است. یارعلی تا پایان عمر سلطان سلیم ظاهراً همچنان در بورسه ماند و در ۹۲۶ق/۱۵۲۰م، در ماه‌های اول سلطنت سلیمان قانونی، به سفارش مولانا عبدالقادر - یکی از فضلای بورسه و احتمالاً والی آنجا - کتابی ادبی به زبان فارسی با نام «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار تصنیف کرد. در همین کتاب، وی مصطفى پاشا - وزیر ثانی‌ سلطان ‌سلیمان - را مدح گفت. تبریزی در شعر «ماتمی» تخلص می‌کرد.


    تبریزی احتمالاً دیوانی هم داشته که تاکنون پیدا نشده است. اما مهم‌ترین اثر یارعلی تبریزی و تنها کتابی که تاکنون از وی به چاپ رسیده، «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار است. این کتاب مناظره‌ای است به زبان حال میان بهار و پاییز؛ موضوعی که در ادبیات سومری در بین‌النهرین و ادبیات لاتینی در قرون وسطى سابقه داشته است. در زبان عربی نیز مناظره‌ای - میان بهار و پاییز - به نام «سلوة الخريف بمناظرة الربيع و الخريف» نوشته و ‌چاپ شده است؛ این‌ اثر به‌ جاحظ نیز نسبت داده ‌شده ‌است<ref>ر.ک: پورجوادی، نصرالله، ج14، ص484-485</ref>‏.
    تبریزی احتمالاً دیوانی هم داشته که تاکنون پیدا نشده است. اما مهم‌ترین اثر یارعلی تبریزی و تنها کتابی که تاکنون از وی به چاپ رسیده، «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار است. این کتاب مناظره‌ای است به زبان حال میان بهار و پاییز؛ موضوعی که در ادبیات سومری در بین‌النهرین و ادبیات لاتینی در قرون وسطى سابقه داشته است. در زبان عربی نیز مناظره‌ای - میان بهار و پاییز - به نام «سلوة الخريف بمناظرة الربيع و الخريف» نوشته و ‌چاپ شده است؛ این‌ اثر به‌ جاحظ نیز نسبت داده ‌شده ‌است<ref>ر.ک: پورجوادی، نصرالله، ج14، ص484-485</ref>‏.
    خط ۶۴: خط ۶۴:
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[‏کلمات قصار امام علی(ع) (دو مجموعه)]]
    [[کلمات قصار امام علی(ع)]]




    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1402 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۹

    تبريزی، يارعلي بن عبدالله
    NUR21637.jpg
    نام کاملیارعلی بن عبدالله علانوی تبریزی
    نام پدرعبدالله
    ولادتنیمه دوم سده ۹ و اوایل سده ۱۰ق/15 و 16م
    محل زندگیتبریز
    اطلاعات علمی
    برخی آثارکلمات قصار امام علی(ع)

    یارعلی بن عبدالله علانوی تبریزی، ادیب، شاعر و نویسنده ایرانی در نیمه دوم سده ۹ و اوایل سده ۱۰ق/15 و 16م، صاحب کتاب «نثر اللآلي» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به حضرت علی(ع).

    زندگانی

    یارعلی تبریزی فرزند عبدالله در تبریز پرورش یافت و به کمال رسید. در جوانی دلباخته نوجوانی تبریزی شد و چون کارش به رسوایی کشید، رخت سفر بربست و راهی حجاز گردید؛ سپس به آسیای صغیر رفت و در عهد سلطان سلیم، پادشاه عثمانی در شهر بورسه سکنا گزید.

    ترجمه و تألیف

    تبریزی در ۹۱۸ق/۱۵۱۲م، کتابی نوشت به نام «نثر اللآلي» که ترجمه منظومی است از «مائة كلمة»، منسوب به حضرت علی(ع) و آن را به سلطان سلیم اهدا کرد. در «تذکره مجالس النفائس»، در ذیل نام شیخ فتح‌الله، نوه دختری جلال‌الدین دوانی، از یارعلی تبریزی یاد شده و آمده است که وی در ۹۲۰ق/1514م، در شهر بورسه بوده و شبی شیخ فتح‌الله را پس از درگذشت وی، در خواب دیده است. یارعلی تا پایان عمر سلطان سلیم ظاهراً همچنان در بورسه ماند و در ۹۲۶ق/۱۵۲۰م، در ماه‌های اول سلطنت سلیمان قانونی، به سفارش مولانا عبدالقادر - یکی از فضلای بورسه و احتمالاً والی آنجا - کتابی ادبی به زبان فارسی با نام «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار تصنیف کرد. در همین کتاب، وی مصطفى پاشا - وزیر ثانی‌ سلطان ‌سلیمان - را مدح گفت. تبریزی در شعر «ماتمی» تخلص می‌کرد.

    تبریزی احتمالاً دیوانی هم داشته که تاکنون پیدا نشده است. اما مهم‌ترین اثر یارعلی تبریزی و تنها کتابی که تاکنون از وی به چاپ رسیده، «رياض الأفكار» در توصیف خزان و بهار است. این کتاب مناظره‌ای است به زبان حال میان بهار و پاییز؛ موضوعی که در ادبیات سومری در بین‌النهرین و ادبیات لاتینی در قرون وسطى سابقه داشته است. در زبان عربی نیز مناظره‌ای - میان بهار و پاییز - به نام «سلوة الخريف بمناظرة الربيع و الخريف» نوشته و ‌چاپ شده است؛ این‌ اثر به‌ جاحظ نیز نسبت داده ‌شده ‌است[۱]‏.

    آثار

    1. نثر اللآلي؛
    2. رياض الأفكار.

    پانویس

    1. ر.ک: پورجوادی، نصرالله، ج14، ص484-485

    منابع مقاله

    پورجوادی، نصرالله، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1385.

    وابسته‌ها