نابغه ذبیانی، زیاد بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| پیشه = | | پیشه =شاعری و سخنوری | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE34295AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE34295AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''زیاد بن معاویة بن ضباب'''، مشهور به نابغه ذبیانی (؟ -18ق/604م)، از بزرگ‌ترین شعرا و سخنوران عرب در عهد جاهلیت و داور سروده‌های عرب در بازار عکاظ بوده است. اشعار او توسط اصعمی در قرن نهم گردآوری و با نام دیوان نابغه ذبیانی منتشر شد. | '''زیاد بن معاویة بن ضباب'''، مشهور به نابغه ذبیانی (؟ -18ق/604م)، از بزرگ‌ترین شعرا و سخنوران عرب در عهد جاهلیت و داور سروده‌های عرب در بازار عکاظ بوده است. اشعار او توسط [[اصمعی، عبدالملک بن قریب|اصعمی]] در قرن نهم گردآوری و با نام دیوان نابغه ذبیانی منتشر شد. | ||
==نام و لقب== | ==نام و لقب== | ||
تاریخ از ذکر میلاد این شاعر غفلت کرده است. او ملقب و مشهور به نابغه بوده است. تعداد زیادی از شعرا چون نابغه شیبانی، نابغه غنوی و نابغه عَدوانی به این لقب ملقب بوده‌اند و تعلیل صحیح برای این القاب، علو و ظهور و شهرت بدون سابقه وراثت بوده است. | تاریخ از ذکر میلاد این شاعر غفلت کرده است. او ملقب و مشهور به نابغه بوده است. تعداد زیادی از شعرا چون [[نابغه شیبانی، عبدالله بن مخارق|نابغه شیبانی]]، [[نابغه غنوی]] و [[نابغه عدوانی|نابغه عَدوانی]] به این لقب ملقب بوده‌اند و تعلیل صحیح برای این القاب، علو و ظهور و شهرت بدون سابقه وراثت بوده است. | ||
==جایگاه ادبی== | ==جایگاه ادبی== | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
معاویة بن بکر باهلی می‌گوید: به حماد راویه گفتم: چرا نابغه بر دیگر شعرا پیشی گرفت؟ گفت: چراکه تو با یک بیت از شعرش، یا به نصف بیت یا ربع بیت، به دقت کامل و بلاغت تصویر و سهولت لفظ و شیرینی اسلوبش پی خواهی برد؛ مانند این کلامش: | معاویة بن بکر باهلی می‌گوید: به حماد راویه گفتم: چرا نابغه بر دیگر شعرا پیشی گرفت؟ گفت: چراکه تو با یک بیت از شعرش، یا به نصف بیت یا ربع بیت، به دقت کامل و بلاغت تصویر و سهولت لفظ و شیرینی اسلوبش پی خواهی برد؛ مانند این کلامش: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
* {{ب|''حلفت فلم أترك لنفسك ريبةٌ ''|2='' و ليس وراء الله للمرء مذهبُ'' | * {{ب|''حلفت فلم أترك لنفسك ريبةٌ ''|2='' و ليس وراء الله للمرء مذهبُ''<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
| | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
دوری شاعر از دیارش به طول نینجامید و با موت منذر به میان قومش بازگشت و اواخر عمرش را در بین خاندانش سپری کرد و در حدود سال 18ق، درگذشت. | دوری شاعر از دیارش به طول نینجامید و با موت منذر به میان قومش بازگشت و اواخر عمرش را در بین خاندانش سپری کرد و در حدود سال 18ق، درگذشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۴
| نابغه ذبیانی، زیاد بن معاویه | |
|---|---|
 | |
| لقب | نابغه |
| نام پدر | معاویه |
| رحلت | حدود 18ق/604م |
| پیشه | شاعری و سخنوری |
| اطلاعات علمی | |
| علایق پژوهشی | مدح، وصف، سیاست و اعتذار |
| برخی آثار | ديوان النابغة الذبياني |
زیاد بن معاویة بن ضباب، مشهور به نابغه ذبیانی (؟ -18ق/604م)، از بزرگ‌ترین شعرا و سخنوران عرب در عهد جاهلیت و داور سروده‌های عرب در بازار عکاظ بوده است. اشعار او توسط اصعمی در قرن نهم گردآوری و با نام دیوان نابغه ذبیانی منتشر شد.
نام و لقب
تاریخ از ذکر میلاد این شاعر غفلت کرده است. او ملقب و مشهور به نابغه بوده است. تعداد زیادی از شعرا چون نابغه شیبانی، نابغه غنوی و نابغه عَدوانی به این لقب ملقب بوده‌اند و تعلیل صحیح برای این القاب، علو و ظهور و شهرت بدون سابقه وراثت بوده است.
جایگاه ادبی
ذبیانی مورد توجه ابوقابوس نعمان بن منذر حاکم حیره عراق بود و عطایای نعمان به نابغه حسادت دیگر شعرا را برانگیخت. شهرت ادبی و جایگاه اجتماعی او جزیرةالعرب را فراگرفت و تهدید و اذیت را از قومش دفع کرد.
زندگی نابغه تنها در دربار مناذره و عطایای ایشان نگذشت، بلکه با تیرگی روابطش با نعمان بن منذر به دربار غسانیان در شام رفت و در ذیل حمایت عمرو بن حارث اصغر قرار گرفت. او در اثنای فرود آمدن نزد غساسنه، با سرودن قصایدی نعمان بن منذر را مدح کرد و از او عذرخواهی نمود. این قصاید که اعتذاریات نامیده شده، از زیباترین اشعار نابغه است[۱].
معاویة بن بکر باهلی می‌گوید: به حماد راویه گفتم: چرا نابغه بر دیگر شعرا پیشی گرفت؟ گفت: چراکه تو با یک بیت از شعرش، یا به نصف بیت یا ربع بیت، به دقت کامل و بلاغت تصویر و سهولت لفظ و شیرینی اسلوبش پی خواهی برد؛ مانند این کلامش:
| حلفت فلم أترك لنفسك ريبةٌ | و ليس وراء الله للمرء مذهبُ[۲] |
وفات
دوری شاعر از دیارش به طول نینجامید و با موت منذر به میان قومش بازگشت و اواخر عمرش را در بین خاندانش سپری کرد و در حدود سال 18ق، درگذشت.
آثار
آثار نابغه که در دیوانش گردآوری شده پیرامون مدح، وصف، سیاست و اعتذار است. این دیوان را اصعمی در قرن نهم میلادی گردآوری کرد و دیرنبورگ در قرن نوزدهم میلادی آن را به فرانسوی ترجمه نمود[۳].
پانویس
منابع مقاله
- نصرالحتی، حنا، مقدمه «ديوان النابغة الذبياني»، بیروت، دارالكتاب العربي، الطبعة الأولی، 1411ق/1991م.