اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:حسین بن علی(ع)' به 'رده:امام حسین(ع)') برچسب: واگردانی دستی |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP۲۶۰،/۳/پ۹،الف۵ | ||
| موضوع = | | موضوع =تعزیه -- هند,شیعیان -- هند -- شعائر و مراسم مذهبی,واقعه کربلا، ۶۱ق | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =نشر آرما | | ناشر =نشر آرما | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند''' تألیف دیوید | '''اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند''' تألیف [[پینالت، دیوید|دیوید پینالت]]، مترجم [[ربانی، طاها|طاها ربانی]]، این کتاب ثمره‌ی پژوهش یک محقق غربی در جامعه‌ی شیعیان هند است و مبتنی بر مشاهدات، تجربیات، اطلاعات و درک و شناخت وی از تشیع که طبعا محدود بوده است و نمی‌توان انتظار داشت به درک کاملی از معارف شیعی نایل شده باشد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
بخشهای کتاب عبارت است از: یک: سرآغاز: حیدرآباد، 1989؛ دو: مقدمه‌ای بر سنت شیعی در اسلام؛ سه: خون و عقلانیت و آیین در سنت شیعی؛ چهار: «من را کنار برادرم دفن کنید»؛ پنج: آیین شیعی در محیطی سنی؛ شش: اسب کربلا؛ هفت: | بخشهای کتاب عبارت است از: یک: سرآغاز: حیدرآباد، 1989؛ دو: مقدمه‌ای بر سنت شیعی در اسلام؛ سه: خون و عقلانیت و آیین در سنت شیعی؛ چهار: «من را کنار برادرم دفن کنید»؛ پنج: آیین شیعی در محیطی سنی؛ شش: اسب کربلا؛ هفت: آیین‌های سوگواری شیعه و بازتفسیر آموزه‌ی شفاعت؛ هشت: روز مادر؛ نه: مواجهه با شیعیان در ایالات متحده | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
طی سفر تحقیقاتی نویسنده که بین سال‌های 1989 و 1999صورت گرفت هفت سفر به جنوب بوده است. در این سفرها، به سه مکان در شبه قاره‌ی هند توجه ویژه شده است. اولین آن حیدرآباد درجنوب مرکزی هند بوده است. در آنجا شعائر شیعی نشان از تأثیرهندوئیسم دارد. زمان اقامت نویسنده در آنجا این فرصت را فراهم ساخت تا تعاملات شیعی هندویی در محیطی آیینی مورد بررسی قرار گیرد. مواجهه با خودزنی به مثابه نوعی قالب هنری در حیدرآباد، نشان استفاده از شعر به عنوان راهی برای رستگاری پس از مرک است. دومین محل، دارجیلینگ بود. در آنجا مسلمانان سنی به برگزاری | طی سفر تحقیقاتی نویسنده که بین سال‌های 1989 و 1999صورت گرفت هفت سفر به جنوب بوده است. در این سفرها، به سه مکان در شبه قاره‌ی هند توجه ویژه شده است. اولین آن حیدرآباد درجنوب مرکزی هند بوده است. در آنجا شعائر شیعی نشان از تأثیرهندوئیسم دارد. زمان اقامت نویسنده در آنجا این فرصت را فراهم ساخت تا تعاملات شیعی هندویی در محیطی آیینی مورد بررسی قرار گیرد. مواجهه با خودزنی به مثابه نوعی قالب هنری در حیدرآباد، نشان استفاده از شعر به عنوان راهی برای رستگاری پس از مرک است. دومین محل، دارجیلینگ بود. در آنجا مسلمانان سنی به برگزاری عزاداری‌های محرم اهتمام بیشتری داشتند تا مسلمانان شیعه. نشانه‌های محرم در دارجیلینگ عبارت اند از چوب بازی و طبل زنی و به راه انداختن دسته‌های هماورد بود. این دسته‌ها بیش تر کارناوال هستند تا دسته‌های عزا. سومین محل، لداخ، ربع شمال شرقی ایالت جامو و کشمیر، قلمرو سرحدی هم مرز با پاکستان و تبت. جمعیت آنجا شامل بودایی‌ها و سنی‌ها و شیعیان بود. حضور نظامیان هندی در لداخ، نمای مذهبی منطقه را تنوع بیشتری بخشیده بود. چون برای سربازانی که در لداخ به پاسداری مشغول بودند معابد هندو و سیک برپا بود. در لداخ، دسته‌های محلی ذوالجناح بود. در این دسته‌ها اسبی را به عنوان نریان جنگی حسین(ع) زین و برگ می‌بندند و بدون سوار در خیابان‌های شهرهایی همچون له، مرکز لداخ، می‌گرداندند. در دسته‌های ذوالجناح یال و پهلوهای «اسب کربلا» را رنگ قرمز می‌زنند تا یادآور زخم‌های سوار و اسبش در میدان نبرد باشد. با آمدن نریان، سوگواری به اوج می‌رسد و جمعیت حاضر در خیابان گریه می‌کنند و خودشان را می‌زنند. دسته‌های اسب کربلا در بازار اصلی له حرکت می‌کنند و همه امکان مشارکت در آن را دارند؛ برای همین جمعیت‌های مختلف در آنجا به هم آمیخته می‌شوند. این وضعیت، این فرصت را فراهم می‌کرد که رابطه‌ی میان مسلمانان شیعه وسنی با جوامع بودایی منطقه مورد مطالعه قرار بگیرد. | ||
این کتاب ثمره‌ی پژوهش یک محقق غربی در جامعه‌ی شیعیان هند است و مبتنی بر مشاهدات، تجربیات، اطلاعات و درک و شناخت وی از تشیع که طبعا محدود بوده، | این کتاب ثمره‌ی پژوهش یک محقق غربی در جامعه‌ی شیعیان هند است و مبتنی بر مشاهدات، تجربیات، اطلاعات و درک و شناخت وی از تشیع که طبعا محدود بوده، می‌باشد. اما نمی‌توان انتظار داشت که به درک کاملی از معارف شعی نایل شده باشد. در این کتاب توجه نویسنده به سه مبحث اختصاص یافته است: در اولین مبحث به این نکته پرداخته شده که جوامع مسلمان امروزی در مقایسه با گذشته چگونه سنت‌های مذهبی شیعی را اجرا می‌کنند و چه اصلاحاتی در آن ایجاد کرده‌اند. در مبحث دوم به چیزهایی پردازش شده که آن‌ها نقاط هم گرایی میان درک مذهبی اسلامی و درک مذهبی مسیحی است با به طور مشخص تر، نقاط هم گرایی میان زندگی آیینی مسلمانان شیعه و زندگی آیینی پیروان کلیسای کاتولیک است. <ref> [https://historylib.com/books/2684 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:آداب و رسوم]] | |||
[[رده:مباحث خاص آداب و رسوم]] | |||
[[رده:شیعه‌شناسی]] | |||
[[رده:امام حسین(ع)]] | |||
[[رده:مقالات جدید(اسفند) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(اسفند) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۲
| اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | پینالت، دیوید (نویسنده) ربانی، طاها (مترجم) |
| ناشر | نشر آرما |
| مکان نشر | اصفهان |
| سال نشر | ۱۳۹۹ |
| شابک | 2-867975-600-978 |
| موضوع | تعزیه -- هند,شیعیان -- هند -- شعائر و مراسم مذهبی,واقعه کربلا، ۶۱ق |
| کد کنگره | BP۲۶۰،/۳/پ۹،الف۵ |
اسب کربلا زیست مذهبی مسلمانان در هند تألیف دیوید پینالت، مترجم طاها ربانی، این کتاب ثمره‌ی پژوهش یک محقق غربی در جامعه‌ی شیعیان هند است و مبتنی بر مشاهدات، تجربیات، اطلاعات و درک و شناخت وی از تشیع که طبعا محدود بوده است و نمی‌توان انتظار داشت به درک کاملی از معارف شیعی نایل شده باشد.
ساختار
بخشهای کتاب عبارت است از: یک: سرآغاز: حیدرآباد، 1989؛ دو: مقدمه‌ای بر سنت شیعی در اسلام؛ سه: خون و عقلانیت و آیین در سنت شیعی؛ چهار: «من را کنار برادرم دفن کنید»؛ پنج: آیین شیعی در محیطی سنی؛ شش: اسب کربلا؛ هفت: آیین‌های سوگواری شیعه و بازتفسیر آموزه‌ی شفاعت؛ هشت: روز مادر؛ نه: مواجهه با شیعیان در ایالات متحده
گزارش محتوا
طی سفر تحقیقاتی نویسنده که بین سال‌های 1989 و 1999صورت گرفت هفت سفر به جنوب بوده است. در این سفرها، به سه مکان در شبه قاره‌ی هند توجه ویژه شده است. اولین آن حیدرآباد درجنوب مرکزی هند بوده است. در آنجا شعائر شیعی نشان از تأثیرهندوئیسم دارد. زمان اقامت نویسنده در آنجا این فرصت را فراهم ساخت تا تعاملات شیعی هندویی در محیطی آیینی مورد بررسی قرار گیرد. مواجهه با خودزنی به مثابه نوعی قالب هنری در حیدرآباد، نشان استفاده از شعر به عنوان راهی برای رستگاری پس از مرک است. دومین محل، دارجیلینگ بود. در آنجا مسلمانان سنی به برگزاری عزاداری‌های محرم اهتمام بیشتری داشتند تا مسلمانان شیعه. نشانه‌های محرم در دارجیلینگ عبارت اند از چوب بازی و طبل زنی و به راه انداختن دسته‌های هماورد بود. این دسته‌ها بیش تر کارناوال هستند تا دسته‌های عزا. سومین محل، لداخ، ربع شمال شرقی ایالت جامو و کشمیر، قلمرو سرحدی هم مرز با پاکستان و تبت. جمعیت آنجا شامل بودایی‌ها و سنی‌ها و شیعیان بود. حضور نظامیان هندی در لداخ، نمای مذهبی منطقه را تنوع بیشتری بخشیده بود. چون برای سربازانی که در لداخ به پاسداری مشغول بودند معابد هندو و سیک برپا بود. در لداخ، دسته‌های محلی ذوالجناح بود. در این دسته‌ها اسبی را به عنوان نریان جنگی حسین(ع) زین و برگ می‌بندند و بدون سوار در خیابان‌های شهرهایی همچون له، مرکز لداخ، می‌گرداندند. در دسته‌های ذوالجناح یال و پهلوهای «اسب کربلا» را رنگ قرمز می‌زنند تا یادآور زخم‌های سوار و اسبش در میدان نبرد باشد. با آمدن نریان، سوگواری به اوج می‌رسد و جمعیت حاضر در خیابان گریه می‌کنند و خودشان را می‌زنند. دسته‌های اسب کربلا در بازار اصلی له حرکت می‌کنند و همه امکان مشارکت در آن را دارند؛ برای همین جمعیت‌های مختلف در آنجا به هم آمیخته می‌شوند. این وضعیت، این فرصت را فراهم می‌کرد که رابطه‌ی میان مسلمانان شیعه وسنی با جوامع بودایی منطقه مورد مطالعه قرار بگیرد.
این کتاب ثمره‌ی پژوهش یک محقق غربی در جامعه‌ی شیعیان هند است و مبتنی بر مشاهدات، تجربیات، اطلاعات و درک و شناخت وی از تشیع که طبعا محدود بوده، می‌باشد. اما نمی‌توان انتظار داشت که به درک کاملی از معارف شعی نایل شده باشد. در این کتاب توجه نویسنده به سه مبحث اختصاص یافته است: در اولین مبحث به این نکته پرداخته شده که جوامع مسلمان امروزی در مقایسه با گذشته چگونه سنت‌های مذهبی شیعی را اجرا می‌کنند و چه اصلاحاتی در آن ایجاد کرده‌اند. در مبحث دوم به چیزهایی پردازش شده که آن‌ها نقاط هم گرایی میان درک مذهبی اسلامی و درک مذهبی مسیحی است با به طور مشخص تر، نقاط هم گرایی میان زندگی آیینی مسلمانان شیعه و زندگی آیینی پیروان کلیسای کاتولیک است. [۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران