تفسير غريب الموطأ: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[سلمی اندلسی، | [[سلمی اندلسی، عبدالملک بن حبیب]] (نويسنده) | ||
[[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان]] (محقق) | [[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان]] (محقق) | ||
[[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان]] ( | [[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان]] (مقدمه‌نويس) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تفسير غريب الموطأ'''، نوشته ابومروان عبدالملک بن حبیب بن سلیمان سلمى (238 یا 239-174ق)، عالم اندلسى مالکی‌مذهب است. نویسنده در این اثر دو جلدی (به‌خلاف نامش) همه متن | '''تفسير غريب الموطأ'''، نوشته [[ابن حبیب، عبدالملک|ابومروان عبدالملک بن حبیب بن سلیمان سلمى]] (238 یا 239-174ق)، عالم اندلسى مالکی‌مذهب است. نویسنده در این اثر دو جلدی (به‌خلاف نامش) همه متن «[[موطأ الإمام مالك|موطأ]]» را بررسی نکرده است. کتاب به شیوه «پرسش و پاسخ» سامان یافته و [[ابن حبیب، عبدالملک|عبدالملک]] خواسته است گره را از دشواری‌های فهم برخی از احادیث «مُوَطَّأ» بگشاید. [[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان|عبدالرحمن بن سلیمان عُثیمین]] پژوهش این اثر را انجام داده است. | ||
عُثیمین این کتاب را پژوهش و عرضه نموده است. او بر نام، نسَب، زادگاه، استادان، شاگردان، دیدگاه عالمان درباره نویسنده و اشعار او شرحی نوشته، سپس 130 شرح بر | [[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان|عُثیمین]] این کتاب را پژوهش و عرضه نموده است. او بر نام، نسَب، زادگاه، استادان، شاگردان، دیدگاه عالمان درباره نویسنده و اشعار او شرحی نوشته، سپس 130 شرح بر «[[موطأ الإمام مالك|موطأ]]» را شناسانده و توضیح داده است. آنگاه، ویژگی‌های تک‌نسخه‌ای را که در دست داشته، نمایانده است و آن را نیکو شمرده و در ادامه، شیوه پژوهش خود را توضیح داده است. [[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان|عُثیمین]]، نص کتاب را با عنوان‌هایی که خود بر آن افزوده و با تعلیقه‌ها و شرح‌هایی که بر نص نوشته، عرضه نموده و هشت فهرست را به آن افزوده است<ref>ر.ک: ا.م.ض، ص560-559</ref>. | ||
در نسخه‌شناسی این اثر بیان می‌شود که چهار کتاب با عنوان‌های «شرح المُوَطَّأ»، «تفسير المُوَطَّأ»، «شرح جامع المُوَطَّأ» و «غريب الحديث» برای ابن حبیب نام برده شده، که موضوعشان با یکدیگر همانند یا نزدیک به همند. برای همین، نمی‌توان با قاطعیت، جایگاه این نسخه را نسبت به آن‌ها از جهت اینکه آیا یکی از آن نُسخ و یا بخشی از آن‌هاست، تعیین کرد، اما در جای خود نسبت این کتاب به مؤلفش ثابت شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص154-151</ref>. | در نسخه‌شناسی این اثر بیان می‌شود که چهار کتاب با عنوان‌های «شرح المُوَطَّأ»، «تفسير المُوَطَّأ»، «شرح جامع المُوَطَّأ» و «غريب الحديث» برای [[ابن حبیب، عبدالملک|ابن حبیب]] نام برده شده، که موضوعشان با یکدیگر همانند یا نزدیک به همند. برای همین، نمی‌توان با قاطعیت، جایگاه این نسخه را نسبت به آن‌ها از جهت اینکه آیا یکی از آن نُسخ و یا بخشی از آن‌هاست، تعیین کرد، اما در جای خود نسبت این کتاب به مؤلفش ثابت شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص154-151</ref>. | ||
این کتاب، مسئله‌های دشوار را از «المُوَطَّأ» برگرفته و به آن‌ها پاسخ داده است. بررسی این مسائل از «كتاب وقوت الصلاة» آغاز گشته و با مبحث «أسماء النبي» پایان می‌یابد. نویسنده بیشتر به روایت یحیی بن یحیی لیثی، که در زمانه او در اندلس می‌زیسته، ملتزم بوده است. | این کتاب، مسئله‌های دشوار را از «المُوَطَّأ» برگرفته و به آن‌ها پاسخ داده است. بررسی این مسائل از «كتاب وقوت الصلاة» آغاز گشته و با مبحث «أسماء النبي» پایان می‌یابد. نویسنده بیشتر به روایت یحیی بن یحیی لیثی، که در زمانه او در اندلس می‌زیسته، ملتزم بوده است. | ||
مباحث این کتاب با پرسش و پاسخ‌هایشان پیش می‌رفته است؛ بدین‌گونه که پرسشگر از واژه دشواری که در یک حدیث «موطأ» آمده است، پرسیده و پاسخ آن را شنیده است. حدیث مورد بحث نیز با سند کاملش همان گونه که در «[[موطأ الإمام مالك|موطأ]]» آمده، آورده شده است و غالبا بر رجال سند محافظت شده است (البته برخی واژه‌ها و رجال به علت کوتاهی ناسخان، افتادگی‌هایی دارند). از سوی دیگر، گمان می‌رود که سند حدیث‌ها را خود [[ابن حبیب، عبدالملک|عبدالملک]] در کتاب نیاورده باشد و این کار به دست راوی کتاب که سؤال را طرح می‌کرده، انجام گرفته باشد. نویسنده در پایان کتاب، حدیث‌هایی را با اِسنادشان از «[[مالک بن انس]]» به همان شیوه «پرسش و پاسخ» آورده، اما در آن‌ها ترتیب باب‌های «[[موطأ الإمام مالك|موطأ]]» را رعایت نکرده است. برخی از این حدیث‌ها از کتاب «جامع» نقل گردیده‌اند. گمان می‌رود که نام پُرسنده، «المغامی» شاگرد او باشد. | |||
[[ابن حبیب، عبدالملک|عبدالملک]] گام را فراتر از بررسی واژه‌های دشوار نهاده، به شرح مسائل فقهی احادیثی نیز که در واژه‌هایشان اشکالی دیده نمی‌شود، پرداخته است. گویا در این‌باره، به تخصّص اصلی‌اش بازگشته است؛ چه، او بیش از آنکه از زمره لغویان و نحات بشمار آید، از جمله فقها محسوب می‌شود؛ لذا در عرضه مباحث فقهی موفق بوده است. البته، در بررسی واژه‌ها، کار او مخدوش است؛ او مباحثی را از ابوعیبد (که عالمی دقیق‌النظر است) به‌طور ناقص اقتباس کرده است و آن‌ها را بدون پژوهش لغوی و بدون آنکه نامی از بزرگان علم لغت (مانند [[اصمعی، عبدالملک بن قریب|اصمعی]]، [[ابوعبیده، معمر بن مثنی|ابوعبیده]]، کسائی، فرّاء، [[خلیل بن احمد|خلیل]]، [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]] و...) برده باشد، عرضه کرده است. در واقع، او کلام ابوعبید را نیز تباه ساخته است. شگفت آنکه او، که از معدود نحویان شمرده می‌شود و کتابی با نام «إعراب القرآن» دارد، در این کتابش اثری از مباحث نحوی دیده نمی‌شود. | |||
عثیمین، نخستین کسی است که این کتاب را شناسایی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص161</ref>. او در پژوهش خود، احادیثی را که عبدُالملک در میان مباحث آورده، چون ضعیف بوده‌اند، تخریج نکرده است. همچنین از تخریج احادیث مسائل فقهی، چون بحث اصلی کتاب نیستند، پرهیز نموده است. کارهای دیگر او عبارتند از: ارتباط‌دادن این کتاب با نسخه مشهور «موطأ»؛ تخریج واژه‌ها از فرهنگ‌نامه‌ها؛ بهره‌گیری از کُتب غریب الحدیث، به‌ویژه کتاب ابوعبید؛ درج نشانی آیه‌های قرآن؛ تخریج شواهد شعری و تصحیح انتساب اشعار به شاعران؛ تکمیل شواهد شعری؛ شناساندن اَعلام مجهول<ref>ر.ک: همان، ص165-164</ref>. | اما فوائد کتاب [[ابن حبیب، عبدالملک|عبدُالملک]] را می‌توان چنین برشمرد: نقل مباحث فقهی از استادانش، به‌ویژه از شاگردان مالک؛ درج مباحثی که در آثار دیگر این شیوخ نیامده‌اند؛ درج اسناد روایات گوناگون (که به ارزیابی بهتر آن‌ها یاری می‌رساند)؛ کوتاه‌نویسی‌های مفید؛ تمرکز بر مباحث و پرهیز از استطراد<ref>ر.ک: همان، ص160-155</ref>. | ||
[[عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان|عثیمین]]، نخستین کسی است که این کتاب را شناسایی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص161</ref>. او در پژوهش خود، احادیثی را که [[ابن حبیب، عبدالملک|عبدُالملک]] در میان مباحث آورده، چون ضعیف بوده‌اند، تخریج نکرده است. همچنین از تخریج احادیث مسائل فقهی، چون بحث اصلی کتاب نیستند، پرهیز نموده است. کارهای دیگر او عبارتند از: ارتباط‌دادن این کتاب با نسخه مشهور «موطأ»؛ تخریج واژه‌ها از فرهنگ‌نامه‌ها؛ بهره‌گیری از کُتب غریب الحدیث، به‌ویژه کتاب ابوعبید؛ درج نشانی آیه‌های قرآن؛ تخریج شواهد شعری و تصحیح انتساب اشعار به شاعران؛ تکمیل شواهد شعری؛ شناساندن اَعلام مجهول<ref>ر.ک: همان، ص165-164</ref>. | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه محقق. | # مقدمه محقق. | ||
# ا.م.ض، «مكتبة العرب: صدور ثلاثة كتب في «غريب الموطأ»»، السنة السادسة و الثلاثون، الجماديان، 1422ق، الجزء 11 و 12 (4 صفحه، از 562-559) | #[[:noormags:738655|ا.م.ض، «مكتبة العرب: صدور ثلاثة كتب في «غريب الموطأ»»، السنة السادسة و الثلاثون، الجماديان، 1422ق، الجزء 11 و 12 (4 صفحه، از 562-559)]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:فقه و اصول]] | |||
[[رده:فقه مذاهب]] | |||
[[رده:فقه اهل سنت]] | |||
[[رده:فقه حنفی (قرن 2 - 4)]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۴۷
| تفسير غريب الموطأ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلمی اندلسی، عبدالملک بن حبیب (نويسنده)
عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان (محقق) عثیمین، عبدالرحمن بن سلیمان (مقدمه‌نويس) |
| ناشر | مکتبة العبيکان |
| مکان نشر | عربستان - ریاض |
| سال نشر | 1421ق - 2001م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 9960-20-729-3 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /م۲ م۸۰۲۳ 171/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسير غريب الموطأ، نوشته ابومروان عبدالملک بن حبیب بن سلیمان سلمى (238 یا 239-174ق)، عالم اندلسى مالکی‌مذهب است. نویسنده در این اثر دو جلدی (به‌خلاف نامش) همه متن «موطأ» را بررسی نکرده است. کتاب به شیوه «پرسش و پاسخ» سامان یافته و عبدالملک خواسته است گره را از دشواری‌های فهم برخی از احادیث «مُوَطَّأ» بگشاید. عبدالرحمن بن سلیمان عُثیمین پژوهش این اثر را انجام داده است.
عُثیمین این کتاب را پژوهش و عرضه نموده است. او بر نام، نسَب، زادگاه، استادان، شاگردان، دیدگاه عالمان درباره نویسنده و اشعار او شرحی نوشته، سپس 130 شرح بر «موطأ» را شناسانده و توضیح داده است. آنگاه، ویژگی‌های تک‌نسخه‌ای را که در دست داشته، نمایانده است و آن را نیکو شمرده و در ادامه، شیوه پژوهش خود را توضیح داده است. عُثیمین، نص کتاب را با عنوان‌هایی که خود بر آن افزوده و با تعلیقه‌ها و شرح‌هایی که بر نص نوشته، عرضه نموده و هشت فهرست را به آن افزوده است[۱].
در نسخه‌شناسی این اثر بیان می‌شود که چهار کتاب با عنوان‌های «شرح المُوَطَّأ»، «تفسير المُوَطَّأ»، «شرح جامع المُوَطَّأ» و «غريب الحديث» برای ابن حبیب نام برده شده، که موضوعشان با یکدیگر همانند یا نزدیک به همند. برای همین، نمی‌توان با قاطعیت، جایگاه این نسخه را نسبت به آن‌ها از جهت اینکه آیا یکی از آن نُسخ و یا بخشی از آن‌هاست، تعیین کرد، اما در جای خود نسبت این کتاب به مؤلفش ثابت شده است[۲].
این کتاب، مسئله‌های دشوار را از «المُوَطَّأ» برگرفته و به آن‌ها پاسخ داده است. بررسی این مسائل از «كتاب وقوت الصلاة» آغاز گشته و با مبحث «أسماء النبي» پایان می‌یابد. نویسنده بیشتر به روایت یحیی بن یحیی لیثی، که در زمانه او در اندلس می‌زیسته، ملتزم بوده است.
مباحث این کتاب با پرسش و پاسخ‌هایشان پیش می‌رفته است؛ بدین‌گونه که پرسشگر از واژه دشواری که در یک حدیث «موطأ» آمده است، پرسیده و پاسخ آن را شنیده است. حدیث مورد بحث نیز با سند کاملش همان گونه که در «موطأ» آمده، آورده شده است و غالبا بر رجال سند محافظت شده است (البته برخی واژه‌ها و رجال به علت کوتاهی ناسخان، افتادگی‌هایی دارند). از سوی دیگر، گمان می‌رود که سند حدیث‌ها را خود عبدالملک در کتاب نیاورده باشد و این کار به دست راوی کتاب که سؤال را طرح می‌کرده، انجام گرفته باشد. نویسنده در پایان کتاب، حدیث‌هایی را با اِسنادشان از «مالک بن انس» به همان شیوه «پرسش و پاسخ» آورده، اما در آن‌ها ترتیب باب‌های «موطأ» را رعایت نکرده است. برخی از این حدیث‌ها از کتاب «جامع» نقل گردیده‌اند. گمان می‌رود که نام پُرسنده، «المغامی» شاگرد او باشد.
عبدالملک گام را فراتر از بررسی واژه‌های دشوار نهاده، به شرح مسائل فقهی احادیثی نیز که در واژه‌هایشان اشکالی دیده نمی‌شود، پرداخته است. گویا در این‌باره، به تخصّص اصلی‌اش بازگشته است؛ چه، او بیش از آنکه از زمره لغویان و نحات بشمار آید، از جمله فقها محسوب می‌شود؛ لذا در عرضه مباحث فقهی موفق بوده است. البته، در بررسی واژه‌ها، کار او مخدوش است؛ او مباحثی را از ابوعیبد (که عالمی دقیق‌النظر است) به‌طور ناقص اقتباس کرده است و آن‌ها را بدون پژوهش لغوی و بدون آنکه نامی از بزرگان علم لغت (مانند اصمعی، ابوعبیده، کسائی، فرّاء، خلیل، سیبویه و...) برده باشد، عرضه کرده است. در واقع، او کلام ابوعبید را نیز تباه ساخته است. شگفت آنکه او، که از معدود نحویان شمرده می‌شود و کتابی با نام «إعراب القرآن» دارد، در این کتابش اثری از مباحث نحوی دیده نمی‌شود.
اما فوائد کتاب عبدُالملک را می‌توان چنین برشمرد: نقل مباحث فقهی از استادانش، به‌ویژه از شاگردان مالک؛ درج مباحثی که در آثار دیگر این شیوخ نیامده‌اند؛ درج اسناد روایات گوناگون (که به ارزیابی بهتر آن‌ها یاری می‌رساند)؛ کوتاه‌نویسی‌های مفید؛ تمرکز بر مباحث و پرهیز از استطراد[۳].
عثیمین، نخستین کسی است که این کتاب را شناسایی کرده است[۴]. او در پژوهش خود، احادیثی را که عبدُالملک در میان مباحث آورده، چون ضعیف بوده‌اند، تخریج نکرده است. همچنین از تخریج احادیث مسائل فقهی، چون بحث اصلی کتاب نیستند، پرهیز نموده است. کارهای دیگر او عبارتند از: ارتباط‌دادن این کتاب با نسخه مشهور «موطأ»؛ تخریج واژه‌ها از فرهنگ‌نامه‌ها؛ بهره‌گیری از کُتب غریب الحدیث، به‌ویژه کتاب ابوعبید؛ درج نشانی آیه‌های قرآن؛ تخریج شواهد شعری و تصحیح انتساب اشعار به شاعران؛ تکمیل شواهد شعری؛ شناساندن اَعلام مجهول[۵].