جزء فيه حديث المصيصي لوين: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR63172J1.jpg | عنوان = جزء فيه حديث المصيصي لوين | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = لوین، محمد بن سلیمان (نويسنده) سعدنی، ابو عبدالرحمن مسعد بن عبدالحمید (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = ل9ج4 121 BP |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''جزء فيه حديث المصيصي لوين'''، تألیف محمد بن سلیمان | '''جزء فيه حديث المصيصي لوين'''، تألیف [[لوین، محمد بن سلیمان|محمد بن سلیمان مصیصی]]، معروف به [[لوین، محمد بن سلیمان|لوین]] (متوفی 246ق)، مشتمل بر جزء حدیثی یکی از محدثان بزرگ اهل سنت است. با توجه به اهمیت این جزء، [[سعدنی، ابو عبدالرحمن مسعد بن عبدالحمید|مسعد بن عبدالحمید سعدنی]] تحقیق آن را به انجام رسانیده است. | ||
جزء (جمع آن: اجزاء)، به گونه‌ای از کتاب‌های حدیثی گفته می‌شود که غالباً حجم کمی دارد. این کتاب‌ها یا شامل روایاتی است که از راوی واحدی (از صحابه، تابعین و غیر از آنان) نقل شده است یا اسناد مختلف یک حدیث در آن بررسی می‌شود. بر این اساس، می‌توان گفت که بین اجزای حدیثی و کتاب‌های مسند (مسانید) رابطه عموم و خصوص من‌وجه وجود دارد<ref>ر.ک: والازاده، ابوالفضل، ج10، ص231</ref>. | جزء (جمع آن: اجزاء)، به گونه‌ای از کتاب‌های حدیثی گفته می‌شود که غالباً حجم کمی دارد. این کتاب‌ها یا شامل روایاتی است که از راوی واحدی (از صحابه، تابعین و غیر از آنان) نقل شده است یا اسناد مختلف یک حدیث در آن بررسی می‌شود. بر این اساس، می‌توان گفت که بین اجزای حدیثی و کتاب‌های مسند (مسانید) رابطه عموم و خصوص من‌وجه وجود دارد<ref>ر.ک: والازاده، ابوالفضل، ج10، ص231</ref>. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:حدیث]] | |||
[[رده: متون احادیث]] | |||
[[رده:احادیث اهل سنت]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۴
| جزء فيه حديث المصيصي لوين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | لوین، محمد بن سلیمان (نويسنده) سعدنی، ابو عبدالرحمن مسعد بن عبدالحمید (محقق) |
| ناشر | أضواء السلف |
| مکان نشر | عربستان - ریاض |
| سال نشر | 1418ق - 1997م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ل9ج4 121 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
جزء فيه حديث المصيصي لوين، تألیف محمد بن سلیمان مصیصی، معروف به لوین (متوفی 246ق)، مشتمل بر جزء حدیثی یکی از محدثان بزرگ اهل سنت است. با توجه به اهمیت این جزء، مسعد بن عبدالحمید سعدنی تحقیق آن را به انجام رسانیده است.
جزء (جمع آن: اجزاء)، به گونه‌ای از کتاب‌های حدیثی گفته می‌شود که غالباً حجم کمی دارد. این کتاب‌ها یا شامل روایاتی است که از راوی واحدی (از صحابه، تابعین و غیر از آنان) نقل شده است یا اسناد مختلف یک حدیث در آن بررسی می‌شود. بر این اساس، می‌توان گفت که بین اجزای حدیثی و کتاب‌های مسند (مسانید) رابطه عموم و خصوص من‌وجه وجود دارد[۱].
بر روی جلد نسخه خطی کتاب، اسامی روات آن ذکر شده است. محقق اثر در ابتدای کتاب، شرح حال مختصری از هریک از این روات را آورده است[۲]. همچنین ضبط نص از جهت سند و متن، شماره‌گذاری احادیث و آثار، استخراج احادیث مرفوعه و آثار موقوفه، اشاره به صحت و ضعف احادیث، مقدمه و ارائه فهارس علمی از دیگر فعالیت‌های محقق اثر بوده است[۳].
کتاب همانند دیگر اجزای حدیثی با ذکر سند آن آغاز شده است. در این جزء، 121 حدیث ذکر شده است. البته آن‌گونه که محقق اثر تذکر داده، جزء مصیصی مشتمل بر 119 حدیث است و احادیث 120 و 121 را حزوری بر جزء افزوده است[۴].
در یکی از احادیث کتاب از عبدالله بن عمر نقل شده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اسلام با غربت آغاز شد و در آینده همانند روز اول غریب خواهد شد، پس خوشا به حال غریبان»[۵]. یا در حدیث دیگری فرمود: «بعضی اشعار حکمت هستند»[۶] و یا در حدیث دیگری از ابوسعید خدری نقل شده که آن حضرت فرمود: «سحری بخورید که در سحری برکت است»[۷].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- والازاده، ابوالفضل، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1385.