تراژدی: ما و یونانیان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ی ' به 'ه‌ی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'نتیجه گیری' به 'نتیجه‌گیری') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
بخش پنجم: ارسطو | بخش پنجم: ارسطو | ||
بخش ششم: | بخش ششم: نتیجه‌گیری | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
به سرگذشت آدمی که نگاهی بیندازیم، | به سرگذشت آدمی که نگاهی بیندازیم، زمانه‌های عسرت و ذلت بسیاری را مشاهده خواهیم کرد که عرصه را بر انسان تنگ کرده‌اند. بنی بشر همواره با خود، جهان و سرنوشت پنجه در پنجه بوده است. جهان امروز ما هم میراث‌دار این مصائب است و در نتیجه، رنج اندیشی و تفکر درباره‌ی ماهیت انسان در هنگامه‌های رنج و حرمان از جمله ضروریاتی به شمار می‌رود که به فهم وضع انسان کمکی در خور می‌کند. [[کریچلی، سایمون|سایمون کریچلی]] به همین منظور به مسئله‌ی تراژدی و بن مایه‌های اصلی آن پرداخته تا راهی به خودفهمی و خودشناسی ما بگشاید. [[کریچلی، سایمون|کریچلی]] نخست زمینه و زمانه‌ی تکوین تراژدی را بررسی می‌کند و سپس به ما نشان می‌دهد تراژدی با نگاه به وضع سوگناک و البته همیشگی آدمی، جوهره‌ی انسانی را از دل طوفان بلایا و مصائب بیرون می‌کشد. به این ترتیب تراژدی دیگر نه مسئله‌ای تاریخی یا گونه‌ای ادبی، بلکه تلاش انسان برای فهم وضع خویش است. | ||
کندوکاو در جهان باستان همیشه موضوعی جذاب بوده است. البته این کار سهل و ممتنع است، شیرینی و حلاوت آن دمی بیش طول نمی‌کشد، و هرچه این کار ادامه پیدا کند، سختی بیشتری بر آدمی هموار می‌شود. از طرفی، | کندوکاو در جهان باستان همیشه موضوعی جذاب بوده است. البته این کار سهل و ممتنع است، شیرینی و حلاوت آن دمی بیش طول نمی‌کشد، و هرچه این کار ادامه پیدا کند، سختی بیشتری بر آدمی هموار می‌شود. از طرفی، باستانی‌ها، چون باستانی اند و به لحاظ زمانی از ما دورند، و چون دیگر این امکان نیست که با آن‌ها به هم سخنی رودررو بپردازیم، همواره از چنگ عقل ما کریخته‌اند و فقط خاطره‌ای گنک در ذهن ما از خود به جای گذاشته‌اند. این مسائل در کنار کمبود و ابهام منابع باعث شده هاله‌ای از انگاشت‌های غلط، خرافات و حتی جزمیاتی حول و حوش این موضوع به وجود آید. کتاب حاضر در واقع تلاشی است تا اول از هم به ما یاد بدهد می‌توان به نحو دیگری به جهان باستان، به یکی از مهم‌ترین موضوعات آن، یعنی تراژدی، پرداخت. گویی می‌شود با باستانی‌های همنشین شد، دل به دل آن‌ها داد و از بصیرت‌هایشان برای زندگی و وضع کنونی خود استفاده کرد. [[کریچلی، سایمون|کریچلی]] در حوزه‌ی کلاسیک متخصص نیست. او، به گفته‌ی خودش، چیز زیادی از یونانی و لاتین نمی‌داند، با این حال سعی کرده در مقام فیلسوف به سراغ حوزه‌ی تراژدی برود و از این دریا دری برای ما سفته و به ارمغان آورد. از طرفی، چون [[کریچلی، سایمون|کریچلی]] فلسفه را حاصل سرخوردگی می‌داند، از نگاه او تراژدی دستمایه‌ی خوبی بوده تا بتواند از طریق آن فکر خود را نیز معرفی کند.<ref> [https://historylib.com/books/2706 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۲
| تراژدی: ما و یونانیان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کریچلی، سایمون (نویسنده) رنجبر، ابراهیم (مترجم) |
| ناشر | دمان |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۹ |
| شابک | 4-678-959-622-978 |
| کد کنگره | |
تراژدی: ما و یونانیان تألیف سایمون کریچلی، ترجمه ابراهیم رنجبر؛ نویسنده نخست زمینه و زمانه‌ی تکوین تراژدی را بررسی می‌کند و سپس به ما نشان می‌دهد تراژدی با نگاه به وضع سوگناک و البته همیشگی آدمی، جوهره‌ی انسانی را از دل طوفان بلایا و مصائب بیرون می‌کشد.
ساختار
مطالب کتاب در شش بخش ارائه گردیده است:
بخش اول: مقدمه
بخش دوم: تراژدی
بخش سوم: سوفسطایی گری
بخش چهارم: افلاطون
بخش پنجم: ارسطو
بخش ششم: نتیجه‌گیری
گزارش محتوا
به سرگذشت آدمی که نگاهی بیندازیم، زمانه‌های عسرت و ذلت بسیاری را مشاهده خواهیم کرد که عرصه را بر انسان تنگ کرده‌اند. بنی بشر همواره با خود، جهان و سرنوشت پنجه در پنجه بوده است. جهان امروز ما هم میراث‌دار این مصائب است و در نتیجه، رنج اندیشی و تفکر درباره‌ی ماهیت انسان در هنگامه‌های رنج و حرمان از جمله ضروریاتی به شمار می‌رود که به فهم وضع انسان کمکی در خور می‌کند. سایمون کریچلی به همین منظور به مسئله‌ی تراژدی و بن مایه‌های اصلی آن پرداخته تا راهی به خودفهمی و خودشناسی ما بگشاید. کریچلی نخست زمینه و زمانه‌ی تکوین تراژدی را بررسی می‌کند و سپس به ما نشان می‌دهد تراژدی با نگاه به وضع سوگناک و البته همیشگی آدمی، جوهره‌ی انسانی را از دل طوفان بلایا و مصائب بیرون می‌کشد. به این ترتیب تراژدی دیگر نه مسئله‌ای تاریخی یا گونه‌ای ادبی، بلکه تلاش انسان برای فهم وضع خویش است.
کندوکاو در جهان باستان همیشه موضوعی جذاب بوده است. البته این کار سهل و ممتنع است، شیرینی و حلاوت آن دمی بیش طول نمی‌کشد، و هرچه این کار ادامه پیدا کند، سختی بیشتری بر آدمی هموار می‌شود. از طرفی، باستانی‌ها، چون باستانی اند و به لحاظ زمانی از ما دورند، و چون دیگر این امکان نیست که با آن‌ها به هم سخنی رودررو بپردازیم، همواره از چنگ عقل ما کریخته‌اند و فقط خاطره‌ای گنک در ذهن ما از خود به جای گذاشته‌اند. این مسائل در کنار کمبود و ابهام منابع باعث شده هاله‌ای از انگاشت‌های غلط، خرافات و حتی جزمیاتی حول و حوش این موضوع به وجود آید. کتاب حاضر در واقع تلاشی است تا اول از هم به ما یاد بدهد می‌توان به نحو دیگری به جهان باستان، به یکی از مهم‌ترین موضوعات آن، یعنی تراژدی، پرداخت. گویی می‌شود با باستانی‌های همنشین شد، دل به دل آن‌ها داد و از بصیرت‌هایشان برای زندگی و وضع کنونی خود استفاده کرد. کریچلی در حوزه‌ی کلاسیک متخصص نیست. او، به گفته‌ی خودش، چیز زیادی از یونانی و لاتین نمی‌داند، با این حال سعی کرده در مقام فیلسوف به سراغ حوزه‌ی تراژدی برود و از این دریا دری برای ما سفته و به ارمغان آورد. از طرفی، چون کریچلی فلسفه را حاصل سرخوردگی می‌داند، از نگاه او تراژدی دستمایه‌ی خوبی بوده تا بتواند از طریق آن فکر خود را نیز معرفی کند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران