صدر قونیوی، ابوبکر بن زکی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی =از منشیان و کاتبان | | علایق پژوهشی =از منشیان و کاتبان | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار =[[روضة الکتاب و حدیقة | | آثار =[[روضة الکتاب و حدیقة الألباب]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''ابوبکر بن زکی صدر قونیوی''' (زنده تا 683ق)، از منشیان و کاتبان قرن هفتم هجری و مؤلف کتاب «[[روضة الکتاب و حدیقة الألباب]]» و از شاگردان [[بدرالدین یحیی]]. | '''ابوبکر بن زکی صدر قونیوی''' (زنده تا 683ق)، از منشیان و کاتبان قرن هفتم هجری و مؤلف کتاب «[[روضة الکتاب و حدیقة الألباب]]» و از شاگردان [[بدرالدین یحیی]]. | ||
=نام= | |||
اطلاعات کافی از نام و نسب و زندگانی و تاریخ تولد و وفات قونیوی، در دست نیست؛ جز اینکه در مقدمه کتاب، خود را «ابوبکر الزکی المتطبب القونی ملقب به صدر» نامیده است<ref>ر.ک: سیدیونسی میرودود، صفحه بیست</ref>. | اطلاعات کافی از نام و نسب و زندگانی و تاریخ تولد و وفات قونیوی، در دست نیست؛ جز اینکه در مقدمه کتاب، خود را «ابوبکر الزکی المتطبب القونی ملقب به صدر» نامیده است<ref>ر.ک: سیدیونسی میرودود، صفحه بیست</ref>. | ||
=مولد و محل اقامت= | |||
وی در مقدمه، خود را قونیوی نامیده و ظاهرا در آن شهر چشم به جهان گشوده و در همان جا نشو و نما کرده و صاحب شغلی نیز گردیده و از همان ولایت نامه‌هایی به امیر نصرة‌الله و امیر بهاءالدین نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار</ref>. | وی در مقدمه، خود را قونیوی نامیده و ظاهرا در آن شهر چشم به جهان گشوده و در همان جا نشو و نما کرده و صاحب شغلی نیز گردیده و از همان ولایت نامه‌هایی به امیر نصرة‌الله و امیر بهاءالدین نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار</ref>. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
در اواخر عمر، از مشاغل دیوانی دست شسته و در زادگاه خود «قونیه»، به کنج قناعت نشسته و به سیر و سلوک پرداخته است. لیکن معلوم نیست با وجود اینکه از معاصرین [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدین رومی]] نام می‌برد و با [[اکمل‌الدین]]، طبیب و معالج و مرید [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] مکاتبه و مصاحبت دارد، چرا از شعر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و شخص وی، نامی نبرده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار – بیستوپنج</ref>. | در اواخر عمر، از مشاغل دیوانی دست شسته و در زادگاه خود «قونیه»، به کنج قناعت نشسته و به سیر و سلوک پرداخته است. لیکن معلوم نیست با وجود اینکه از معاصرین [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدین رومی]] نام می‌برد و با [[اکمل‌الدین]]، طبیب و معالج و مرید [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] مکاتبه و مصاحبت دارد، چرا از شعر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و شخص وی، نامی نبرده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار – بیستوپنج</ref>. | ||
=اساتید= | |||
وی از شاگردان [[بدرالدین یحیی]] (استاد ابن بی‌بی) بوده است<ref>ر.ک: مرتضوی منوچهر، صفحه و</ref>. | وی از شاگردان [[بدرالدین یحیی]] (استاد ابن بی‌بی) بوده است<ref>ر.ک: مرتضوی منوچهر، صفحه و</ref>. | ||
=آثار= | |||
آثار بازمانده و قابل ذکر وی عبارتند از: | آثار بازمانده و قابل ذکر وی عبارتند از: | ||
# روضة الكتاب و حديقة الألباب؛ | # روضة الكتاب و حديقة الألباب؛ | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
# مرثیه انقراض سلاجقه و امرای روم<ref>ر.ک: سیدیونسی میرودود، صفحه بیستوپنج – بیست‌وهفت</ref>. | # مرثیه انقراض سلاجقه و امرای روم<ref>ر.ک: سیدیونسی میرودود، صفحه بیستوپنج – بیست‌وهفت</ref>. | ||
=وفات= | |||
از برخی قرائن به دست می‌آید که وی حداقل تا سال 683ق، در قید حیات بوده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌ودو</ref>. | از برخی قرائن به دست می‌آید که وی حداقل تا سال 683ق، در قید حیات بوده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌ودو</ref>. | ||
=پانویس = | |||
<references /> | <references /> | ||
=منابع مقاله= | |||
سیدیونسی میرودود و مرتضوی منوچهر، مقدمات کتاب «روضة الكتاب و حديقة الألباب»، اثر ابوبکر بن الزکی المتطبب القونیوی الملقب بالصدر، به تصحیح و تحشیه میرودود سیدیونسی، مؤسسه تاریخ و فرهنگ ایران، 1349. | سیدیونسی میرودود و مرتضوی منوچهر، مقدمات کتاب «روضة الكتاب و حديقة الألباب»، اثر ابوبکر بن الزکی المتطبب القونیوی الملقب بالصدر، به تصحیح و تحشیه میرودود سیدیونسی، مؤسسه تاریخ و فرهنگ ایران، 1349. | ||
=وابسته‌ها= | |||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[روضة الکتاب و حدیقة | [[روضة الکتاب و حدیقة الألباب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۷
| صدر قونیوی، ابوبکر بن زکی | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | زکی |
| ولادت | ظاهرا قونیه |
| رحلت | زنده تا 683ق |
| اطلاعات علمی | |
| علایق پژوهشی | از منشیان و کاتبان |
| اساتید | بدرالدین یحیی |
| معاصرین | مولانا جلال‌الدین رومی |
| برخی آثار | روضة الکتاب و حدیقة الألباب |
ابوبکر بن زکی صدر قونیوی (زنده تا 683ق)، از منشیان و کاتبان قرن هفتم هجری و مؤلف کتاب «روضة الکتاب و حدیقة الألباب» و از شاگردان بدرالدین یحیی.
نام
اطلاعات کافی از نام و نسب و زندگانی و تاریخ تولد و وفات قونیوی، در دست نیست؛ جز اینکه در مقدمه کتاب، خود را «ابوبکر الزکی المتطبب القونی ملقب به صدر» نامیده است[۱].
مولد و محل اقامت
وی در مقدمه، خود را قونیوی نامیده و ظاهرا در آن شهر چشم به جهان گشوده و در همان جا نشو و نما کرده و صاحب شغلی نیز گردیده و از همان ولایت نامه‌هایی به امیر نصرة‌الله و امیر بهاءالدین نوشته است[۲].
وی در ایام اشتغال، بیشتر اوقات زندگی خود را در مسافرت و گردش سپری کرده؛ ضمن نامه‌هایش از غربت و دوری یاران موافق و معاشرت با اشخاص نامتناسب، شکایت دارد و دیدار دوستان را آرزو می‌کند. وقتی از اوقات، به قراحصار می‌رسد و از آنجا نامه‌ای به نصرة‌الدین نوشته و بعد برای دیدار امیر نام‌برده، به قیصریه رفته و مدتی نیز در خدمت وی به سر می‌برد و از آنجا نامه‌ای به اکمل‌الدین طبیب نوشته است[۳].
در اواخر عمر، از مشاغل دیوانی دست شسته و در زادگاه خود «قونیه»، به کنج قناعت نشسته و به سیر و سلوک پرداخته است. لیکن معلوم نیست با وجود اینکه از معاصرین مولانا جلال‌الدین رومی نام می‌برد و با اکمل‌الدین، طبیب و معالج و مرید مولانا مکاتبه و مصاحبت دارد، چرا از شعر مولانا و شخص وی، نامی نبرده است[۴].
اساتید
وی از شاگردان بدرالدین یحیی (استاد ابن بی‌بی) بوده است[۵].
آثار
آثار بازمانده و قابل ذکر وی عبارتند از:
- روضة الكتاب و حديقة الألباب؛
- ريحانة الكتاب في رسائل الأصحاب (منسوب)؛
- قصیده عربی موشحی در مدح شمس‌الدین محمد بن محمد جوینی، صاحب‌دیوان؛
- قطعه‌ای عربی و قطعه دیگر فارسی؛
- مرثیه انقراض سلاجقه و امرای روم[۶].
وفات
از برخی قرائن به دست می‌آید که وی حداقل تا سال 683ق، در قید حیات بوده است[۷].
پانویس
منابع مقاله
سیدیونسی میرودود و مرتضوی منوچهر، مقدمات کتاب «روضة الكتاب و حديقة الألباب»، اثر ابوبکر بن الزکی المتطبب القونیوی الملقب بالصدر، به تصحیح و تحشیه میرودود سیدیونسی، مؤسسه تاریخ و فرهنگ ایران، 1349.