تمنای کابلی، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ثـ' به 'ث')
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۸۵: خط ۸۵:
    }}
    }}


    '''محمدعلی تمنای کابلی'''(د 1160ق/1747م)، شاعر پارسی ـ ‌گوی ایرانی‌تبار.


    تمنای کابلی، محمدعلی(د 1160ق/1747م)، شاعر پارسی ـ ‌گوی ایرانی‌تبار.
    ==زندگی‌نامه==


    ==زندگینامه==
    اصلش از کرمان بود، اما در کابل متولد شد. او با علی مردان خان، ولایت‌دار قندهار، در زمان پادشاهی شاه صفی‌الدین صفوی(سل‍ 1038-1052ق) نسبت داشت و در کابل سال‌ها شاگرد عبداللطیف تنها(د 1116ق) بود. وی از سوی فرخ سیر(حک‍ 1124- 1131ق) مأمور به نثر در آوردن [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] شد، اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به هند کوچ کرد. در مرشدآباد به خدمت علی وردی‌خان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبه‌ای بلند یافت. تمنا سرانجام در عهد محمدشاه(سل‍ 1131-1161ق) در بنگال درگذشت. به نوشتۀ خوشگو وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زبان‌دانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او می‌زدند.  
     
    اصلش از کرمان بود، اما در کابل متولد شد. او با علی مردان خان، ولایت‌دار قندهار، در زمان پادشاهی شاه صفی‌الدین صفوی(سل‍ 1038-1052ق) نسبت داشت و در کابل سال¬ها شاگرد عبداللطیف تنها(د 1116ق) بود. وی از سوی فرخ سیر(حک‍ 1124- 1131ق) مأمور به نثر در آوردن شاهنامه شد، اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به هند کوچ کرد. در مرشدآباد به خدمت علی وردی‌خان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبه‌ای بلند یافت. تمنا سرانجام در عهد محمدشاه(سل‍ 1131-1161ق) در بنگال درگذشت. به نوشتۀ خوشگو وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زبان‌دانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او می‌زدند.  


    ==آثار==
    ==آثار==


    آثار: دیوان اشعار، که ابراهیم خلیل خان، آن را مختصر می‌داند. همچنین یک مثنوی و اثری تاریخی در شرح احوال فرخ سیر پادشاه که از آنها جز ابیاتی پراکنده در تذکره‌ها نشانی باقی نمانده است<ref>طاهره اسماعیل¬زاده، ج 16، ص156</ref>
    دیوان اشعار، که ابراهیم خلیل خان، آن را مختصر می‌داند. همچنین یک مثنوی و اثری تاریخی در شرح احوال فرخ سیر پادشاه که از آنها جز ابیاتی پراکنده در تذکره‌ها نشانی باقی نمانده است<ref>طاهره اسماعیل‌زاده، ج 16، ص156</ref>




    خط ۱۰۶: خط ۱۰۵:
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==


    اسماعیل¬زاده، طاهره، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378
    اسماعیل‌زاده، طاهره، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378




    خط ۱۱۷: خط ۱۱۶:


    [[رده:زندگی‌نامه]]  
    [[رده:زندگی‌نامه]]  
     
    [[رده:مقالات جدید(بهمن) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]]
    [[رده:فاقد کد پدیدآور]]
    [[رده:فاقد کد پدیدآور]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۰

    تمنای کابلی، محمدعلی
    NUR00000.jpg
    نام کاملمحمدعلی تمنای کابلی
    تخلصتمنا
    نسبکابلی
    محل تولدکابل، افغانستان
    محل زندگیکابل
    رحلت1160ق/1747م
    مدفنبنگال
    خویشاوندانعلی مردان خان
    دیناسلام
    مذهبشیعه
    اطلاعات علمی
    اساتیدعبداللطیف تنها
    برخی آثاردیوان اشعار، مثنوی، شرح احوال فرخ سیر پادشاهان

    محمدعلی تمنای کابلی(د 1160ق/1747م)، شاعر پارسی ـ ‌گوی ایرانی‌تبار.

    زندگی‌نامه

    اصلش از کرمان بود، اما در کابل متولد شد. او با علی مردان خان، ولایت‌دار قندهار، در زمان پادشاهی شاه صفی‌الدین صفوی(سل‍ 1038-1052ق) نسبت داشت و در کابل سال‌ها شاگرد عبداللطیف تنها(د 1116ق) بود. وی از سوی فرخ سیر(حک‍ 1124- 1131ق) مأمور به نثر در آوردن شاهنامه شد، اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به هند کوچ کرد. در مرشدآباد به خدمت علی وردی‌خان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبه‌ای بلند یافت. تمنا سرانجام در عهد محمدشاه(سل‍ 1131-1161ق) در بنگال درگذشت. به نوشتۀ خوشگو وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زبان‌دانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او می‌زدند.

    آثار

    دیوان اشعار، که ابراهیم خلیل خان، آن را مختصر می‌داند. همچنین یک مثنوی و اثری تاریخی در شرح احوال فرخ سیر پادشاه که از آنها جز ابیاتی پراکنده در تذکره‌ها نشانی باقی نمانده است[۱]


    پانویس

    1. طاهره اسماعیل‌زاده، ج 16، ص156


    منابع مقاله

    اسماعیل‌زاده، طاهره، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378


    وابسته‌ها