دیوان ابوتراب بیک فرقتی انجدانی فراهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۶۴۹۳/د۹ | ||
| موضوع =شعر فارسی | | موضوع =شعر فارسی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان ابوتراب بیک فرقتی انجدانی فراهانی'''، مجموعه اشعار شاعر بزرگ قرن یازدهم ابوتراب فرقتی انجدانی فراهانی (متوفی 1025ق) است که با تصحیح مجتبی برزآبادی فراهانی منتشر شده است. | '''دیوان ابوتراب بیک فرقتی انجدانی فراهانی'''، مجموعه اشعار شاعر بزرگ قرن یازدهم [[فرقتی ج‍وش‍ق‍ان‍ی، ابوتراب ب‍ن علی|ابوتراب فرقتی انجدانی فراهانی]] (متوفی 1025ق) است که با تصحیح [[برز آبادی فراهانی، مجتبی|مجتبی برزآبادی فراهانی]] منتشر شده است. | ||
این دیوان، مشتمل بر ساقینامه، ترکیب‌بند، غزلیات و قطعات، مثنوی‌ها، مقطعات، رباعیات، دوبیتی‌ها، ابیات پراکنده، قطعاتر در لغز و قطعاتی در ماده تاریخ می‌باشد. | این دیوان، مشتمل بر ساقینامه، ترکیب‌بند، غزلیات و قطعات، مثنوی‌ها، مقطعات، رباعیات، دوبیتی‌ها، ابیات پراکنده، قطعاتر در لغز و قطعاتی در ماده تاریخ می‌باشد. | ||
میرزا طاهر درباره او چنین نوشته است: «ابوتراب خوش طبیعت و درست سلیقه است. اشعارش اکثرا عاشقانه و یکدست است. دیوانش قریب به دو هزار بیت به نظر رسیده است»<ref>مقدمه، ص18</ref>. | [[نصرآبادی، محمدطاهر|میرزا طاهر]] درباره او چنین نوشته است: «ابوتراب خوش طبیعت و درست سلیقه است. اشعارش اکثرا عاشقانه و یکدست است. دیوانش قریب به دو هزار بیت به نظر رسیده است»<ref>مقدمه، ص18</ref>. | ||
سبب شهرت میرزا | سبب شهرت [[فرقتی ج‍وش‍ق‍ان‍ی، ابوتراب ب‍ن علی|میرزا ابوتراب]]، ساقینامه ارزشمند اوست که در ردیف بهترین ساقی‌نامه‌های زبان فارسی است که در بحر متقارب سروده شده است و نیز ابیات بسیار زیبایی در این دیوان وجود دارد که به صورت ضرب‌المثل درآمده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
* {{ب|'' بجز رخ تو که تا صبح حشر نورانیست ''|2='' چراغ هیچ کسی تا سحر نمی‌سوزد ''}} | * {{ب|'' بجز رخ تو که تا صبح حشر نورانیست ''|2='' چراغ هیچ کسی تا سحر نمی‌سوزد ''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
ابوتراب چند ترکیب‌بند زیبا دارد که در کتاب نقل شده است. دو مثنوی او هم بسیار جالب و خواندنی است و نیز غزلیات و قطعات فراوانی دارد که تا حد امکان جمع‌آوری شده است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | [[فرقتی ج‍وش‍ق‍ان‍ی، ابوتراب ب‍ن علی|ابوتراب]] چند ترکیب‌بند زیبا دارد که در کتاب نقل شده است. دو مثنوی او هم بسیار جالب و خواندنی است و نیز غزلیات و قطعات فراوانی دارد که تا حد امکان جمع‌آوری شده است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | ||
ساقینامه به صورت ترجیع‌بند است که آن را به بحر هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف (مفعول، مفاعیل، مفاعیل، فعولن) سروده است که ترجیع آن: | ساقینامه به صورت ترجیع‌بند است که آن را به بحر هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف (مفعول، مفاعیل، مفاعیل، فعولن) سروده است که ترجیع آن: | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در این دیوان، دو مثنوی بسیار زیبا وجود دارد که یکی در توحید است با سخنان بسیار جالب و جاذب و دیگری مربوط به حاتم طائی است که سراسر حکمت است<ref>ر.ک: همان</ref>. | در این دیوان، دو مثنوی بسیار زیبا وجود دارد که یکی در توحید است با سخنان بسیار جالب و جاذب و دیگری مربوط به حاتم طائی است که سراسر حکمت است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
فرقتی قصایدی دارد در مدح از جمله در مدح حضرت علی(ع) و امام رضا(ع) و در مدح شاه عباس صفوی<ref>همان</ref>. | فرقتی قصایدی دارد در مدح از جمله در مدح [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] و [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] و در مدح شاه عباس صفوی<ref>همان</ref>. | ||
ابوتراب در ترکیب‌بند نیز مانند ترجیع‌بند، مهارت بسزایی دارد. وی در سایر موارد شعری، همچون رباعی، دوبیتی، قطعات، مفردات، معما و ماده تاریخ، طبع آزمایی کرده است که همگی در این دیوان، جمع‌آوری شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ابوتراب در ترکیب‌بند نیز مانند ترجیع‌بند، مهارت بسزایی دارد. وی در سایر موارد شعری، همچون رباعی، دوبیتی، قطعات، مفردات، معما و ماده تاریخ، طبع آزمایی کرده است که همگی در این دیوان، جمع‌آوری شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
فرقتی در مدح امیرالمؤمنین علی(ع) چه خوش می‌سراید: | فرقتی در مدح [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] چه خوش می‌سراید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
* {{ب|'' امیر ملک ولایت علی عالیقدر ''|2='' که هست خاک درش نور دیده احرار ''}} | * {{ب|'' امیر ملک ولایت علی عالیقدر ''|2='' که هست خاک درش نور دیده احرار ''}} | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۶
| ديوان ابو تراب بيک فرقتي انجداني فراهاني شاعر بزرگ قرن يازدهم(متوفی1025 هجری قمری) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فرقتی ج‍وش‍ق‍ان‍ی، ابوتراب ب‍ن علی (نويسنده) برز آبادی فراهانی، مجتبی (مصحح) |
| ناشر | فردوسی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1376ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR۶۴۹۳/د۹ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان ابوتراب بیک فرقتی انجدانی فراهانی، مجموعه اشعار شاعر بزرگ قرن یازدهم ابوتراب فرقتی انجدانی فراهانی (متوفی 1025ق) است که با تصحیح مجتبی برزآبادی فراهانی منتشر شده است.
این دیوان، مشتمل بر ساقینامه، ترکیب‌بند، غزلیات و قطعات، مثنوی‌ها، مقطعات، رباعیات، دوبیتی‌ها، ابیات پراکنده، قطعاتر در لغز و قطعاتی در ماده تاریخ می‌باشد.
میرزا طاهر درباره او چنین نوشته است: «ابوتراب خوش طبیعت و درست سلیقه است. اشعارش اکثرا عاشقانه و یکدست است. دیوانش قریب به دو هزار بیت به نظر رسیده است»[۱].
سبب شهرت میرزا ابوتراب، ساقینامه ارزشمند اوست که در ردیف بهترین ساقی‌نامه‌های زبان فارسی است که در بحر متقارب سروده شده است و نیز ابیات بسیار زیبایی در این دیوان وجود دارد که به صورت ضرب‌المثل درآمده است:
| بجز رخ تو که تا صبح حشر نورانیست | چراغ هیچ کسی تا سحر نمی‌سوزد |
ابوتراب چند ترکیب‌بند زیبا دارد که در کتاب نقل شده است. دو مثنوی او هم بسیار جالب و خواندنی است و نیز غزلیات و قطعات فراوانی دارد که تا حد امکان جمع‌آوری شده است[۲].
ساقینامه به صورت ترجیع‌بند است که آن را به بحر هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف (مفعول، مفاعیل، مفاعیل، فعولن) سروده است که ترجیع آن:
| ما خشک لبان تشنه دیدار شرابیم | تا کاسه ما گشت تهی خانه خرابیم |
می‌باشد که متضمن اندیشه‌های بلند حکیمانه و عارفانه است[۳].
غزلیات فرقتی کوتاه و موجز و اکثرا در حدود پنج بیت است. در هیچ غزلی تخلص ندارد و در آنها هیچگاه از فرقتی استفاده نکرده است[۴].
در این دیوان، دو مثنوی بسیار زیبا وجود دارد که یکی در توحید است با سخنان بسیار جالب و جاذب و دیگری مربوط به حاتم طائی است که سراسر حکمت است[۵].
فرقتی قصایدی دارد در مدح از جمله در مدح حضرت علی(ع) و امام رضا(ع) و در مدح شاه عباس صفوی[۶].
ابوتراب در ترکیب‌بند نیز مانند ترجیع‌بند، مهارت بسزایی دارد. وی در سایر موارد شعری، همچون رباعی، دوبیتی، قطعات، مفردات، معما و ماده تاریخ، طبع آزمایی کرده است که همگی در این دیوان، جمع‌آوری شده است[۷].
فرقتی در مدح امیرالمؤمنین علی(ع) چه خوش می‌سراید:
| امیر ملک ولایت علی عالیقدر | که هست خاک درش نور دیده احرار | |
| دمی که گشت بنای فلک تمام قضا | بدست صنعت خود در سرای لیل و نهار | |
| برای آنکه ز رأیت شوند عکس پذیر | نشانده آینه مهر و ماه بر دیوار [۸] |
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.