سهام الإصابة في الدعوات المستجابة: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۱
سهام الإصابة في الدعوات المستجابة، اثر جلالالدین سیوطی (متوفی 911ق)، رسالهای است کوچک و مختصر در بیان اهمیت دعا و آداب آن که با تحقیق ابومریم مجدی فتحی سید، منتشر شده است.
| سهام الإصابة في الدعوات المستجابة | |
|---|---|
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) سید، مجدی فتحی (محقق) |
| ناشر | مکتبة الصحابة |
| مکان نشر | مصر - طنطا |
| سال نشر | 1407ق - 1987م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کتاب با مقدمهای نسبتا مفصل از محقق آغاز شده است. در این مقدمه، ابتدا با توجه به آیات، روایات و سخنان بزرگان، در هفت بخش زیر، به بیان آداب دعا پرداخته شده و پیرامون هریک، توضیحات مختصری ارائه گردیده است:
- جزم در دعا و اعتماد به خداوند در حصول اجابت؛
- اصرار در دعا؛
- خاضعانه و ملایم بودن صدا در هنگام دعا؛
- درخواست از خداوند بهواسطه اسماء حسنی و صفات والای او؛
- درخواست بهواسطه اعمال صالح؛
- فرستادن صلوات بر پیامبر(ص)؛
- اجتناب از حرامخواری و بالا بردن دستها و استقبال قبله[۱].
در ادامه، ضمن برشمردن آداب دعا از کلام امام بیهقی و بررسی آن از لحاظ ارکان، اوقات، احوال و جایگاه[۲]، به شرح حال سیوطی پرداخته شده[۳] و سپس، به اهمیت کتاب[۴] و اقدامات تحقیقی صورتگرفته در آن، اشاره شده است[۵].
سیوطی مطالب خویش را در یک مقدمه، چهار فصل و خاتمه، سامان داده است. فصل نخست، به اموری اختصاص یافته که مربوط به شخص دعاکننده میباشد و در این رابطه، با استفاده از ادعیه و روایات، به معرفی افرادی پرداخته شده است که در روایات، وعده داده شده که دعای ایشان، رد نمیشود. این افراد عبارتند از: مظلوم، مسافر، دعای والدین در حق اولاد، روزهدار در هنگام افطار، امام عادل، ذاکر خداوند، مجاهد و رزمنده، حاجی، دعای در حالت گشایش و فرج[۶].
در فصل دوم، به بهترین اوقات و زمانیهایی که دعا به اجابت نزدیک میباشد، اشاره شده است. برخی از این اوقات عبارتند از: هنگام اذان، فاصله میان اذان و اقامه، در دل شب، در روز جمعه، در روز عرفه، در هنگام سجده، زمانی که انسان حال دعا داشته باشد[۷].
در فصل سوم، مکانهایی که دعا در آنها سفارش شده، معرفی گردیده است، مانند: بین رکن و مقام[۸].
در آخرین فصل، روایاتی نقل شده است که دربردارنده نکاتی هستند که پیرامون دعا و اذکار آن، وارد شده است[۹].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.