حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = حسام خويي، حسن بن عبدالمومن | تصویر = NUR21505.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =حسام‌الدین بن عبدالمؤمن حسام خویی | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| تخلص = | | تخلص = حسام | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =عبدالمؤمن | ||
| ولادت = | | ولادت = | ||
| محل تولد = | | محل تولد =شهر خوی | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =زنده تا 709ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| پیشه = | | پیشه =نویسنده، شاعر و منشی | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[مجموعه آثار حسام‌الدين خويی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE21505AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE21505AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''حسام‌الدین بن عبدالمؤمن حسام خویی''' (زنده تا 709ق)، متخلص به حسام، ملقب به حسام‌الدین و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم، صاحب | '''حسام‌الدین بن عبدالمؤمن حسام خویی''' (زنده تا 709ق)، متخلص به حسام، ملقب به حسام‌الدین و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم، صاحب «[[قواعد الرسائل و فرائد الفضائل]]». | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
حسام‌الدین در روزگار خود شهرت فراوانی داشت. بیشتر زندگی وی در شهر سیواس گذشت. او دانشمند و سخنور بود و به پژوهش در متون فارسی و عربی و ترکی می‌پرداخت. نثر وی، چون همه منشیان آن روزگار، متصنع و متکلف است که امتیاز بشمار می‌آمده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | حسام‌الدین در روزگار خود شهرت فراوانی داشت. بیشتر زندگی وی در شهر سیواس گذشت. او دانشمند و سخنور بود و به پژوهش در متون فارسی و عربی و ترکی می‌پرداخت. نثر وی، چون همه منشیان آن روزگار، متصنع و متکلف است که امتیاز بشمار می‌آمده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
از دیوان حسام‌الدین که خود در مقدمه «ملتمسات» به آن اشاره کرده است، اثری در دست نیست. حاجی خلیفه از کتاب | از دیوان حسام‌الدین که خود در مقدمه «ملتمسات» به آن اشاره کرده است، اثری در دست نیست. [[حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله|حاجی خلیفه]] از کتاب «[[كنز اللطائف]]» او نام برده که در فن انشا و شامل 49 نامه بوده است. صغری عباس‌زاده هفت اثر فارسی حسام‌الدین (سه اثر به نظم و چهار اثر به نثر) را تصحیح کرده و در [[مجموعه آثار حسام‌الدين خويی|مجموعه آثار حسام‌الدین خویی]] به چاپ رسانده است. این آثار، به‌ترتیب سال تألیف، عبارتند از: | ||
# نزهة الكتاب و تحفة الأحباب، تألیف در محرم 684ق. وی این کتاب را به مظفرالدین یولوق ارسلان هدیه کرده است. این اثر مشتمل بر چهار بخش است: صد آیه قرآنی در اغراض گوناگون، صد سخن از حضرت محمد(ص)، صد سخن از خلفا و کلمات قصار و صد بیت عربی که به نظم فارسی ترجمه شده است. پس از بخش چهارم، مؤلف قصیده‌ای را که در مدح یولوق ارسلان سروده، آورده است. | # نزهة الكتاب و تحفة الأحباب، تألیف در محرم 684ق. وی این کتاب را به مظفرالدین یولوق ارسلان هدیه کرده است. این اثر مشتمل بر چهار بخش است: صد آیه قرآنی در اغراض گوناگون، صد سخن از حضرت محمد(ص)، صد سخن از خلفا و کلمات قصار و صد بیت عربی که به نظم فارسی ترجمه شده است. پس از بخش چهارم، مؤلف قصیده‌ای را که در مدح یولوق ارسلان سروده، آورده است. | ||
# قواعد الرسائل و فرائد الفضائل، در فن ترسل و نامه‌نگاری، تألیف در رجب 684ق. | # قواعد الرسائل و فرائد الفضائل، در فن ترسل و نامه‌نگاری، تألیف در رجب 684ق. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مجموعه آثار | [[مجموعه آثار حسام‌الدين خويی]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۸
حسام‌الدین بن عبدالمؤمن حسام خویی (زنده تا 709ق)، متخلص به حسام، ملقب به حسام‌الدین و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم، صاحب «قواعد الرسائل و فرائد الفضائل».
| حسام خويي، حسن بن عبدالمومن | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | حسام‌الدین بن عبدالمؤمن حسام خویی |
| تخلص | حسام |
| نام پدر | عبدالمؤمن |
| محل تولد | شهر خوی |
| رحلت | زنده تا 709ق |
| پیشه | نویسنده، شاعر و منشی |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | مجموعه آثار حسام‌الدين خويی |
ولادت
آگاهی ما از زندگی وی بر اساس آثار خود اوست. وی در شهر خوی به دنیا آمد. پس از حمله مغول، به آسیای صغیر مهاجرت کرد؛ زیرا امن‌تر بود و دانشمندان بسیاری به آنجا کوچ می‌کردند[۱].
او چندی در ماردین عراق به سر برد و سپس به دربار چوپانیان در شهر قسطمونی راه یافت و منشی دربار مظفرالدین یولوق ارسلان بن الپ یورک بن امیر حسام‌الدین چوپان و مداح او شد و از او لقب مظفری گرفت و «نزهة الكتاب» را به نام وی نوشت[۲].
آثار
حسام‌الدین در روزگار خود شهرت فراوانی داشت. بیشتر زندگی وی در شهر سیواس گذشت. او دانشمند و سخنور بود و به پژوهش در متون فارسی و عربی و ترکی می‌پرداخت. نثر وی، چون همه منشیان آن روزگار، متصنع و متکلف است که امتیاز بشمار می‌آمده است[۳].
از دیوان حسام‌الدین که خود در مقدمه «ملتمسات» به آن اشاره کرده است، اثری در دست نیست. حاجی خلیفه از کتاب «كنز اللطائف» او نام برده که در فن انشا و شامل 49 نامه بوده است. صغری عباس‌زاده هفت اثر فارسی حسام‌الدین (سه اثر به نظم و چهار اثر به نثر) را تصحیح کرده و در مجموعه آثار حسام‌الدین خویی به چاپ رسانده است. این آثار، به‌ترتیب سال تألیف، عبارتند از:
- نزهة الكتاب و تحفة الأحباب، تألیف در محرم 684ق. وی این کتاب را به مظفرالدین یولوق ارسلان هدیه کرده است. این اثر مشتمل بر چهار بخش است: صد آیه قرآنی در اغراض گوناگون، صد سخن از حضرت محمد(ص)، صد سخن از خلفا و کلمات قصار و صد بیت عربی که به نظم فارسی ترجمه شده است. پس از بخش چهارم، مؤلف قصیده‌ای را که در مدح یولوق ارسلان سروده، آورده است.
- قواعد الرسائل و فرائد الفضائل، در فن ترسل و نامه‌نگاری، تألیف در رجب 684ق.
- رسوم الرسائل و نجوم الفضائل، در فن انشا و ترسل، تألیف در 690ق.
- ملتمسات، منظومه‌ای در خواهش و طلب و...[۴].
پانویس
منابع مقاله
رشنوزاده، بابک، «دانشنامه جهان اسلام»، ج13، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1388.