پنج گنج: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR5571/پ9ع8 | ||
| موضوع = | | موضوع =شعر فارسی - قرن 8ق عماد فقیه. علی بن محمود? 690? - 773ق . - نقد و تفسیر شعر عرفانی - قرن 8ق | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = [بی نا] | | ناشر = [بی نا] | ||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۳
پنج گنج | |
---|---|
پدیدآوران | عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود (نويسنده) همایونفرخ، رکنالدین (سایر) |
ناشر | [بی نا] |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
موضوع | شعر فارسی - قرن 8ق عماد فقیه. علی بن محمود? 690? - 773ق . - نقد و تفسیر شعر عرفانی - قرن 8ق |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | PIR5571/پ9ع8 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
پنجگنج، اثر خواجه عمادالدین علی فقیه کرمانی (احتمالا 690-773ق)، عبارت است از پنج مثنوی به نامهای «صحبتنامه»، «محبتنامه»، «دهنامه»، «صفانامه» یا «مونس الابرار» و «طریقتنامه» که به اهتمام رکنالدین همایونفرخ، منتشر شده است.
موضوع این مثنویها، به سبب مقام عرفانی و مذهبی عمادالدین، بیشتر مسائل اخلاقی و عرفانی، معارف مذهبی و آموزههای تعلیمی و آداب خانقاهی است[۱].
اثر حاضر، از جمله مثنویهای ماندگار ادب فارسی است که مضامین اندرزی و حکمی در آن با اندیشههای عرفانی درهم آمیخته و مشحون از مفاهیم و موضوعات اخلاقی و تعلیمی است که برخی از آنها، عبارتند از:
- قناعت و پرهیز از حرص و آز: عماد، انسان قانع را عزیز هر دو عالم میداند و عزت و سربلندی را در قناعت میبیند:
بود قانع عزیز هر دو عالم | که عزت در قناعت گشت مدغم |
او همچنین حرص و آز را که نقطه مقابل قناعت است، آتشی گدازنده میداند و از خدا میخواهد که او را از این آتش برهاند:
خلاصم ده از بوته حرص و آز | کزین آتشم روز و شب در گداز |
- گشادهدستی و سخاوت: فضیلت جود در پنجگنج عماد، بسامدی بالا دارد. او شیوه کرم را شیوه انبیا میداند:
رسم کرم قاعده انبیاست | هرکه ندارد کرم، از اشقیاست |
- صبر در اندیشه عماد: صبر همچون شربتی است که اگرچه تلخنماست، باید آن را همچون شکر نوشید؛ زیرا عین دواست:
شربت صبر ار چه مرارتنماست | چون شکرش نوش، که عین دواست |
- توکل: عماد درباره توکل بر این باور است که:
هرکه توکل به خدا میکند | یاری او در همه جا میکند |
این شاعر توکل را به معنی واگذاری صرف امور به خدا و گسستن از اسباب نمیداند، بلکه معتقد است عارف از اسباب دل برنمیگیرد، اما اسباب را از مسبب میبیند.
- امانتداری: عماد که شعرش سرشار از درسهای اخلاقی است، انسان را به امینی و ترک حرص در زمان امانتداری فرامیخواند:
وقت امانت چو امینی کنی | زیبدت ار گوشهنشینی کنی | |
حرص رها کن، چو امانت نهند | ورنه گواهی به خیانت دهند[۲] |
پانویس
منابع مقاله