الرد علی من یقول القرآن مخلوق: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR115591J1.jpg | عنوان = الرد علی من یقول القرآن مخلوق | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = نجاد بغدادی، احمد بن سلمان (نويسنده) ادریس، رضا الله محمد (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP ۸۹/۲/الف۲ج۴ | ||
| موضوع = | | موضوع =قرآن -- دفا‌عیه ها و ردیه ها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الرد علی من يقول القرآن مخلوق'''، از آثار محدّث و فقیه حنبلی، [[ابوبکر احمد بن سلمان بن حسن بغدادی]]، مشهور به [[نَجّاد]] (253-348ق)، اثری روایی در مسئله خلق قرآن است و بر این نکته تأکید دارد که قرآن، مخلوق نیست. پژوهشگر معاصر، [[رضاالله محمد ادریس]] این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه نوشته است. | '''الرد علی من يقول القرآن مخلوق'''، از آثار محدّث و فقیه حنبلی، [[نجاد بغدادی، احمد بن سلمان|ابوبکر احمد بن سلمان بن حسن بغدادی]]، مشهور به [[نجاد بغدادی، احمد بن سلمان|نَجّاد]] (253-348ق)، اثری روایی در مسئله خلق قرآن است و بر این نکته تأکید دارد که قرآن، مخلوق نیست. پژوهشگر معاصر، [[ادریس، رضا الله محمد|رضاالله محمد ادریس]] این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه نوشته است. | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
* [[ابوبکر احمد بن سلمان]] هیچ مقدمه‌ای برای این اثر ذکر نکرده است و در واقع، او فقط به نقل روایات پرداخته و اسنادش را نیز آورده، ولی خودش هیچ توضیحی بر آن نیفزوده است و در نتیجه، بسیاری از چگونگی‌های پیدایش و گزینش این مجموعه روایی، ناشناخته مانده است. | * [[نجاد بغدادی، احمد بن سلمان|ابوبکر احمد بن سلمان]] هیچ مقدمه‌ای برای این اثر ذکر نکرده است و در واقع، او فقط به نقل روایات پرداخته و اسنادش را نیز آورده، ولی خودش هیچ توضیحی بر آن نیفزوده است و در نتیجه، بسیاری از چگونگی‌های پیدایش و گزینش این مجموعه روایی، ناشناخته مانده است. | ||
* [[رضاالله محمد ادریس]]، با تأکید بر آنکه نویسنده در کتاب حاضر، روش محدثان را پیموده و همه احادیثی را آورده است که بر صفت کلام الهی دلالت دارد و نشان می‌دهد که او متکلم است و هرگاه و هرچه و هرگونه که بخواهد، سخن می‌گوید، افزوده است: | * [[ادریس، رضا الله محمد|رضاالله محمد ادریس]]، با تأکید بر آنکه نویسنده در کتاب حاضر، روش محدثان را پیموده و همه احادیثی را آورده است که بر صفت کلام الهی دلالت دارد و نشان می‌دهد که او متکلم است و هرگاه و هرچه و هرگونه که بخواهد، سخن می‌گوید، افزوده است: | ||
# از امتیازات این کتاب آن است که [[نَجّاد]] همه احادیث و آثار را با اسانید خودش آورده است.... | # از امتیازات این کتاب آن است که [[نجاد بغدادی، احمد بن سلمان|نَجّاد]] همه احادیث و آثار را با اسانید خودش آورده است.... | ||
# یکی از نقدهای وارد بر نویسنده، آن است که در این کتاب، «اسرائیلیات» را نیز نقل کرده است؛ درصورتی‌که هیچ نیازی به آن نیست<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص25</ref>. | # یکی از نقدهای وارد بر نویسنده، آن است که در این کتاب، «اسرائیلیات» را نیز نقل کرده است؛ درصورتی‌که هیچ نیازی به آن نیست<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص25</ref>. | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
این اثر، تقسیم به فصل و مانند آن نشده است و هیچ سامان‌دهی ویژه‌ای در آن مشاهده نمی‌شود. [[نَجّاد]] تعداد 113 روایت را با اسنادش در موضوع مذکور، نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص70</ref>. | این اثر، تقسیم به فصل و مانند آن نشده است و هیچ سامان‌دهی ویژه‌ای در آن مشاهده نمی‌شود. [[نجاد بغدادی، احمد بن سلمان|نَجّاد]] تعداد 113 روایت را با اسنادش در موضوع مذکور، نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص70</ref>. | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تفسیر]] | |||
[[رده: متون تفاسیر]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۸
| الرد علی من یقول القرآن مخلوق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نجاد بغدادی، احمد بن سلمان (نويسنده) ادریس، رضا الله محمد (محقق) |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 0 |
| موضوع | قرآن -- دفا‌عیه ها و ردیه ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP ۸۹/۲/الف۲ج۴ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الرد علی من يقول القرآن مخلوق، از آثار محدّث و فقیه حنبلی، ابوبکر احمد بن سلمان بن حسن بغدادی، مشهور به نَجّاد (253-348ق)، اثری روایی در مسئله خلق قرآن است و بر این نکته تأکید دارد که قرآن، مخلوق نیست. پژوهشگر معاصر، رضاالله محمد ادریس این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه نوشته است.
هدف و روش
- ابوبکر احمد بن سلمان هیچ مقدمه‌ای برای این اثر ذکر نکرده است و در واقع، او فقط به نقل روایات پرداخته و اسنادش را نیز آورده، ولی خودش هیچ توضیحی بر آن نیفزوده است و در نتیجه، بسیاری از چگونگی‌های پیدایش و گزینش این مجموعه روایی، ناشناخته مانده است.
- رضاالله محمد ادریس، با تأکید بر آنکه نویسنده در کتاب حاضر، روش محدثان را پیموده و همه احادیثی را آورده است که بر صفت کلام الهی دلالت دارد و نشان می‌دهد که او متکلم است و هرگاه و هرچه و هرگونه که بخواهد، سخن می‌گوید، افزوده است:
- از امتیازات این کتاب آن است که نَجّاد همه احادیث و آثار را با اسانید خودش آورده است....
- یکی از نقدهای وارد بر نویسنده، آن است که در این کتاب، «اسرائیلیات» را نیز نقل کرده است؛ درصورتی‌که هیچ نیازی به آن نیست[۱].
ساختار و محتوا
این اثر، تقسیم به فصل و مانند آن نشده است و هیچ سامان‌دهی ویژه‌ای در آن مشاهده نمی‌شود. نَجّاد تعداد 113 روایت را با اسنادش در موضوع مذکور، نقل کرده است[۲].
نمونه مباحث
- احمد از عبدالله بن احمد بن حنبل از محمد بن اسحاق صاغانی با سند نقل کرده است که نوح بن ابومریم گفت: «كيف كلّم اللهُ موسی؟ قال: مشافهةً»[۳]؛ یعنی: خدای متعال با موسی شفاهی سخن گفت.
- احمد از عبدالله بن احمد نقل کرده است که محمد بن منصور از عفان از یزید بن ابراهیم از قتاده از عبدالله بن شقیق روایت کرده است که به ابوذر گفتم: اگر پیامبر(ص) را می‌دیدم می‌پرسیدم: آیا خدا را دیدی؟ ابوذر گفت: من دیدم و همین پرسش را پرسیدم. گفت: «قد رَأَيتُهُ»؛ بله من او را دیده‌ام[۴]. در نقل دیگری «رَأَيتُ نوراً» (نوری را دیدم) آمده است[۵].
- احمد از عبدالله از ابوالحسن نقل کرده است که شنیدم سریج بن نعمان می‌گوید: به عبدالله بن نافع گفتم که در اطراف ما کسی است که می‌گوید: قرآن، مخلوق است. وقتی این سخن را شنید، آن را ناروا و خطایی بزرگ شمرد و آزرده و اندوهگین شد و چند بار آیه استرجاع («إِنَّا لِلهِ وَ إِنَّا إِلَيهِ رَاجِعُونَ» (بقره: 156)) را خواند. عبدالله بن نافع گفت: مالک گفته است: هرکسی که بگوید: «قرآن، مخلوق است»، زندانی می‌شود تا آشکارا توبه کند و مالک گفت: ایمان، قول و عمل است و زیاد و کم می‌شود و همچنین مالک گفته است: خدای عزّوجلّ در آسمان و علمش در هر مکان است و هیچ چیزی از علم او خالی نیست[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.