مثنوی شیرین و فرهاد: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR28661J1.jpg | عنوان = مثنوی شیرین و فرهاد | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سلیمی جرونی (نويسنده) جوکار، نجف (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = /م3 5757/5 PIR | موضوع =شعر فارسی - قرن 9ق. |ناش...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = /م3 5757/5 PIR | ||
| موضوع =شعر فارسی - قرن 9ق. | | موضوع =شعر فارسی - قرن 9ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مثنوی شیرین و فرهاد'''، اثر سلیمی جرونی (حدود 820- زنده در 880ق)، یکی از نظیرههای خسرو و شیرین نظامی گنجوی است که با تصحیح نجف | '''مثنوی شیرین و فرهاد'''، اثر [[سلیمی جرونی]] (حدود 820- زنده در 880ق)، یکی از نظیرههای خسرو و شیرین [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] است که با تصحیح [[جوکار، نجف|نجف جوکار]]، منتشر شده است. | ||
سلیمی از این مثنوی، با عناوین «شیرین و فرهاد»، «عشقنامه»، «زبور فارسی»، «نور ذوالجلال» و «فرهاد و شیرین» یاد کرده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه بیستوچهار</ref>. | [[سلیمی جرونی|سلیمی]] از این مثنوی، با عناوین «شیرین و فرهاد»، «عشقنامه»، «زبور فارسی»، «نور ذوالجلال» و «فرهاد و شیرین» یاد کرده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه بیستوچهار</ref>. | ||
چهارچوب کلی داستان، جز افزایش و کاهشی نهچندان پررنگ، بر همان شیوه «خسرو و شیرین» نظامی است. از ویژگیهای بارز این منظومه، زبان ساده و بیپیرایه، نداشتن تعقیدات لفظی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع است. علاوه بر این، پارهای از واژهها و کنایهها و ضربالمثلهایی مانند: «لت دیدن»، «به چشم کم دیدن»، «از چشم افتادن»، «نمک چشم کسی را گرفتن»، «دل به صد راه رفتن»، «نان و حلوای کسی را خوردن» و امثال آن، که رنگ محلی و بومی دارد، در این مثنوی بهکار رفته است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستوپنج</ref>. | چهارچوب کلی داستان، جز افزایش و کاهشی نهچندان پررنگ، بر همان شیوه «خسرو و شیرین» نظامی است. از ویژگیهای بارز این منظومه، زبان ساده و بیپیرایه، نداشتن تعقیدات لفظی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع است. علاوه بر این، پارهای از واژهها و کنایهها و ضربالمثلهایی مانند: «لت دیدن»، «به چشم کم دیدن»، «از چشم افتادن»، «نمک چشم کسی را گرفتن»، «دل به صد راه رفتن»، «نان و حلوای کسی را خوردن» و امثال آن، که رنگ محلی و بومی دارد، در این مثنوی بهکار رفته است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستوپنج</ref>. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
ترسیم چهره عفیف و بیآلایش قهرمانان داستان، بهویژه شخصیت شیرین و فرهاد و مراعات بایدها و نبایدهای اخلاقی، درونمایه داستان را از حوزه ادب غنایی و تغزلی، به عالم عشق ملکوتی و عرفانی و گاه ادب تعلیمی، کشانده است. شاید نهادن نام «شیرین و فرهاد» بر این مثنوی نیز برای تکیه بیشتر بر عشق عفیف فرهاد و مردود شمردن کامجویی هوسآلود خسرو بوده باشد؛ زیرا برخلاف خسرو که میل و هوایی هرجایی داشت و روزی با مریم رومی و دیگر روز، با شکر اصفهانی نرد هوس میباخت، فرهاد همچنان پاکدامنانه، سر بر آستان عشق شیرین نهاده و سرانجام جان بر سر این راه، گذاشت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ترسیم چهره عفیف و بیآلایش قهرمانان داستان، بهویژه شخصیت شیرین و فرهاد و مراعات بایدها و نبایدهای اخلاقی، درونمایه داستان را از حوزه ادب غنایی و تغزلی، به عالم عشق ملکوتی و عرفانی و گاه ادب تعلیمی، کشانده است. شاید نهادن نام «شیرین و فرهاد» بر این مثنوی نیز برای تکیه بیشتر بر عشق عفیف فرهاد و مردود شمردن کامجویی هوسآلود خسرو بوده باشد؛ زیرا برخلاف خسرو که میل و هوایی هرجایی داشت و روزی با مریم رومی و دیگر روز، با شکر اصفهانی نرد هوس میباخت، فرهاد همچنان پاکدامنانه، سر بر آستان عشق شیرین نهاده و سرانجام جان بر سر این راه، گذاشت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
اگر بخواهیم در یک نگاه، به مقایسه «خسرو و شیرین» نظامی و «شیرین و فرهاد» سلیمی بپردازیم، مهمترین وجه تمایز این دو اثر را میتوان در نگرش فکری دو شاعر، جستجو کرد؛ اولی نگرشی اخلاقی و اندرزگویانه دارد و دومی نگرشی عارفانه<ref>ر.ک: همان</ref>. | اگر بخواهیم در یک نگاه، به مقایسه «خسرو و شیرین» نظامی و «شیرین و فرهاد» [[سلیمی جرونی|سلیمی]] بپردازیم، مهمترین وجه تمایز این دو اثر را میتوان در نگرش فکری دو شاعر، جستجو کرد؛ اولی نگرشی اخلاقی و اندرزگویانه دارد و دومی نگرشی عارفانه<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۴۷
مثنوی شیرین و فرهاد، اثر سلیمی جرونی (حدود 820- زنده در 880ق)، یکی از نظیرههای خسرو و شیرین نظامی گنجوی است که با تصحیح نجف جوکار، منتشر شده است.
| مثنوی شیرین و فرهاد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلیمی جرونی (نويسنده) جوکار، نجف (مصحح) |
| ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1382ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-6781-63-2 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 9ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م3 5757/5 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سلیمی از این مثنوی، با عناوین «شیرین و فرهاد»، «عشقنامه»، «زبور فارسی»، «نور ذوالجلال» و «فرهاد و شیرین» یاد کرده است[۱].
چهارچوب کلی داستان، جز افزایش و کاهشی نهچندان پررنگ، بر همان شیوه «خسرو و شیرین» نظامی است. از ویژگیهای بارز این منظومه، زبان ساده و بیپیرایه، نداشتن تعقیدات لفظی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع است. علاوه بر این، پارهای از واژهها و کنایهها و ضربالمثلهایی مانند: «لت دیدن»، «به چشم کم دیدن»، «از چشم افتادن»، «نمک چشم کسی را گرفتن»، «دل به صد راه رفتن»، «نان و حلوای کسی را خوردن» و امثال آن، که رنگ محلی و بومی دارد، در این مثنوی بهکار رفته است[۲].
همچنین شاعر، گاهوبیگاه، به کمک عناصر طبیعی ویژه مناطق گرم، همچون نخل، خرما و رطب، به ارائه تصاویری دلنشین، دست مییازد و جلوههایی از زندگی مردم سواحل و جزایر خلیج فارس را نشان میدهد[۳].
شاعر در لابهلای حوادث، هرجا فرصتی دست داده، به طرح مسائل عرفانی پرداخته است و از این راه، تاروپود عشق زمینی و ناسوتی را با لطائف عشق عرفانی و ملکوتی، درهم بافته است[۴].
ترسیم چهره عفیف و بیآلایش قهرمانان داستان، بهویژه شخصیت شیرین و فرهاد و مراعات بایدها و نبایدهای اخلاقی، درونمایه داستان را از حوزه ادب غنایی و تغزلی، به عالم عشق ملکوتی و عرفانی و گاه ادب تعلیمی، کشانده است. شاید نهادن نام «شیرین و فرهاد» بر این مثنوی نیز برای تکیه بیشتر بر عشق عفیف فرهاد و مردود شمردن کامجویی هوسآلود خسرو بوده باشد؛ زیرا برخلاف خسرو که میل و هوایی هرجایی داشت و روزی با مریم رومی و دیگر روز، با شکر اصفهانی نرد هوس میباخت، فرهاد همچنان پاکدامنانه، سر بر آستان عشق شیرین نهاده و سرانجام جان بر سر این راه، گذاشت[۵].
اگر بخواهیم در یک نگاه، به مقایسه «خسرو و شیرین» نظامی و «شیرین و فرهاد» سلیمی بپردازیم، مهمترین وجه تمایز این دو اثر را میتوان در نگرش فکری دو شاعر، جستجو کرد؛ اولی نگرشی اخلاقی و اندرزگویانه دارد و دومی نگرشی عارفانه[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه مصحح.