مناجات فرزانگان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = سالور، منوچهر (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات اهل‌بیت(ع) | مکان نشر =قم | سال نشر =1377 | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCO...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NURمناجات فرزانگانJ1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP۲۷۱/۸/س۲م۸ ۱۳۷۷ | ||
| موضوع = | | موضوع =دعاها,مناجات نامه ها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =انتشارات اهل‌بیت(ع) | | ناشر =انتشارات اهل‌بیت(ع) | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مناجات فرزانگان''' تألیف منوچهر | '''مناجات فرزانگان''' تألیف [[سالور، منوچهر|منوچهر سالور]]، این مجموعه، برگزیده‌ای است از نیایش‌های منظوم و منثور که به قلم عالمان بزرگ شیعه از قرن هفتم تاکنون، ایراد شده است، مانند مناجات‌نامه شارح شهاب‌الاخبار، مناجات‌نامه مولی محمّد رفیع خراسانی، مناجات‌نامه ملا محمّدباقر سبزواری و مناجات‌نامه آیت‌الله طباطبایی یزدی. | ||
در ابتدای هر بخش، شرح حال کوتاهی از گوینده مناجات آمده و سپس متن مناجات‌نامه چاپ شده است. | در ابتدای هر بخش، شرح حال کوتاهی از گوینده مناجات آمده و سپس متن مناجات‌نامه چاپ شده است. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
مؤلف در مقدمه، انگيزۀ حود را از تألیف این اثر، آشنا ساختن فارسی زبانان به نیایش‌های شورانگیز عالمان دانسته است: | مؤلف در مقدمه، انگيزۀ حود را از تألیف این اثر، آشنا ساختن فارسی زبانان به نیایش‌های شورانگیز عالمان دانسته است: | ||
«شیعیانی که عرب زبان هستند يا بر زبانِ عربی تسلط کامل دارند، از متن مناجات‌های دل‌نشین و پیشوایان اسلام، بهره‌مند و از عبارات جذاب و روح‌نواز آنها حداکثر استفاده را می‌کنند. اما فارسی‌زبانان، گرچه متون دعاها و مناجات‌های رهبران حود را در حال و هوایی روحانی می‌حوانند، | «شیعیانی که عرب زبان هستند يا بر زبانِ عربی تسلط کامل دارند، از متن مناجات‌های دل‌نشین و پیشوایان اسلام، بهره‌مند و از عبارات جذاب و روح‌نواز آنها حداکثر استفاده را می‌کنند. اما فارسی‌زبانان، گرچه متون دعاها و مناجات‌های رهبران حود را در حال و هوایی روحانی می‌حوانند، ولی اکثریت آنان از مضامین و محتوای پربار آن، چندان لذت نمی‌برند و به جهت و بزرگانِ شیعه، مناجات‌هایی به زبان شیرین فارسی در قالبِ نثر و نظم سروده و در اختیار مردم قرار داده‌اند.» (ص ۷)<ref>باقریان موحد، سید رضا، ص265-266</ref> | ||
ولی اکثریت آنان از مضامین و محتوای پربار آن، چندان لذت نمی‌برند و به جهت و بزرگانِ شیعه، مناجات‌هایی به زبان شیرین فارسی در قالبِ نثر و نظم سروده و در اختیار مردم قرار داده‌اند.» (ص ۷)<ref>باقریان موحد، سید رضا، ص265-266</ref> | |||
| خط ۴۷: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:آداب و رسوم]] | |||
[[رده: مباحث خاص آداب و رسوم]] | |||
[[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | |||
[[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۴
| مناجات فرزانگان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سالور، منوچهر (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات اهل‌بیت(ع) |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | 1377 |
| چاپ | اول |
| موضوع | دعاها,مناجات نامه ها |
| کد کنگره | BP۲۷۱/۸/س۲م۸ ۱۳۷۷ |
مناجات فرزانگان تألیف منوچهر سالور، این مجموعه، برگزیده‌ای است از نیایش‌های منظوم و منثور که به قلم عالمان بزرگ شیعه از قرن هفتم تاکنون، ایراد شده است، مانند مناجات‌نامه شارح شهاب‌الاخبار، مناجات‌نامه مولی محمّد رفیع خراسانی، مناجات‌نامه ملا محمّدباقر سبزواری و مناجات‌نامه آیت‌الله طباطبایی یزدی.
در ابتدای هر بخش، شرح حال کوتاهی از گوینده مناجات آمده و سپس متن مناجات‌نامه چاپ شده است.
مؤلف در مقدمه، انگيزۀ حود را از تألیف این اثر، آشنا ساختن فارسی زبانان به نیایش‌های شورانگیز عالمان دانسته است:
«شیعیانی که عرب زبان هستند يا بر زبانِ عربی تسلط کامل دارند، از متن مناجات‌های دل‌نشین و پیشوایان اسلام، بهره‌مند و از عبارات جذاب و روح‌نواز آنها حداکثر استفاده را می‌کنند. اما فارسی‌زبانان، گرچه متون دعاها و مناجات‌های رهبران حود را در حال و هوایی روحانی می‌حوانند، ولی اکثریت آنان از مضامین و محتوای پربار آن، چندان لذت نمی‌برند و به جهت و بزرگانِ شیعه، مناجات‌هایی به زبان شیرین فارسی در قالبِ نثر و نظم سروده و در اختیار مردم قرار داده‌اند.» (ص ۷)[۱]
پانويس
- ↑ باقریان موحد، سید رضا، ص265-266
منابع مقاله
باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش