چاچی، بدرالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = بدرالدین چاچی، قرن۸ق. | تصویر = NUR91042.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دائرة المعارف' به 'دائرةالمعارف') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | ||
| عنوان = بدرالدین | | عنوان = بدرالدین چاچی | ||
| تصویر = NUR91042.jpg | | تصویر = NUR91042.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =بدرالدین چاچی | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| نام پدر = | | نام پدر = | ||
| ولادت = | | ولادت = | ||
| محل تولد = | | محل تولد =ولایت چاچ (شاش)، ناحیه‌ای در تاشکند | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =میان سال‌های 745 و 752 | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن =دهلی | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| پیشه = | | پیشه =شاعر | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[دیوان بدر چاچی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==نام== | ==نام== | ||
بدرالدین، نام و نسب خود را در اشعارش، بدر چاچی، بدر، چاچی، و فخرالزمان آورده است<ref>محمدی، محمدحسین، ج2، ص500 | بدرالدین، نام و نسب خود را در اشعارش، بدر چاچی، بدر، چاچی، و فخرالزمان آورده است<ref>محمدی، محمدحسین، ج2، ص500</ref>. | ||
علی ابراهیم خان خلیل می‌گوید که بعضی از تذکره‌نویسان، بدرچاچی و بدرجاجرمی را یکی دانسته‌اند، از جمله این گروه، مؤلف «مخزن الغرائب» است. تقی‌الدین کاشی نیز او را با یکی از شاعرانی که بدر تخلص می‌کرده، خلط کرده است<ref> محمدی، محمدحسین، ج2، ص500</ref>. | در عرفات العاشقین «بدرالدین شاشی» (شاش، معرب چاچ است)، و در منتخب التواریخ و [[هفت اقلیم]] «بدر شاشی»، در سفینه خوشگو «بدر چاچ»، در تذکره حسینی «بدرالدین چاچ» و در مخزن الغرائب و تذکره روز روشن «بدرالدین تاشکندی» آمده است<ref> گیتی فروز، علی‌محمد، ص18</ref>. | ||
علی ابراهیم خان خلیل می‌گوید که بعضی از تذکره‌نویسان، بدرچاچی و بدرجاجرمی را یکی دانسته‌اند، از جمله این گروه، مؤلف «مخزن الغرائب» است. [[تقی‌الدین کاشی، محمد بن علی|تقی‌الدین کاشی]] نیز او را با یکی از شاعرانی که بدر تخلص می‌کرده، خلط کرده است<ref> محمدی، محمدحسین، ج2، ص500</ref>. | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۸: | ||
==شعر== | ==شعر== | ||
بدرالدین، در شاعری طرزی غریب دارد، اشعارش بدیع و پیچیده است. در قصاید از سبک انوری و خاقانی و دیگر شاعران بزرگ قرن ششم پیروی کرده و همچون آنان، از صنایع شعری، اعم از تشبیه، استعاره، مجاز و اصطلاحات علمی، بهره فراوان برده است. براون به نحوی مبالغه‌آمیز، او را پس از مولوی و سعدی، دارای مرتبه‌ای بس بزرگ به‌شمار آورده است<ref>همان</ref>. | بدرالدین، در شاعری طرزی غریب دارد، اشعارش بدیع و پیچیده است. در قصاید از سبک [[انوری، محمد بن محمد|انوری]] و [[خاقانی شروانی|خاقانی]] و دیگر شاعران بزرگ قرن ششم پیروی کرده و همچون آنان، از صنایع شعری، اعم از تشبیه، استعاره، مجاز و اصطلاحات علمی، بهره فراوان برده است. براون به نحوی مبالغه‌آمیز، او را پس از مولوی و سعدی، دارای مرتبه‌ای بس بزرگ به‌شمار آورده است<ref>همان</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۶: | ||
دیوان او مشتمل بر دو هزار بیت است. ضمن اشعارش با ماده تاریخ «دولتِ شه»، به سال تنظیم دیوان خود اشاره کرده است. دیوان او در 1307ش، به تصحیح مولوی محمد هادی در شهر کانپور هند، به چاپ رسید. مولانا غیاث‌الدین نیز بر قصاید او شرحی نوشته است<ref>همان</ref>. | دیوان او مشتمل بر دو هزار بیت است. ضمن اشعارش با ماده تاریخ «دولتِ شه»، به سال تنظیم دیوان خود اشاره کرده است. دیوان او در 1307ش، به تصحیح مولوی محمد هادی در شهر کانپور هند، به چاپ رسید. مولانا غیاث‌الدین نیز بر قصاید او شرحی نوشته است<ref>همان</ref>. | ||
به گفته بداؤنی و بلوشه، بدر چاچی منظومه‌ای نیز در بحر متقارب، در ذکر سلطنت محمدبن تغلق، سروده و در 745ق آن را به پایان برده، اما صفا تنها اثر او را دیوان موجودش دانسته است. از این دیوان، نسخ کمی موجود است؛ از جمله: نسخه کتابخانه مجلس شورای ملی و نسخه ناتمام کتابخانه ملی پاریس. هدایت و تقی‌الدین کاشی نیز نمونه‌ای از اشعار او را نقل کرده‌اند<ref>همان</ref>. | به گفته بداؤنی و بلوشه، بدر چاچی منظومه‌ای نیز در بحر متقارب، در ذکر سلطنت محمدبن تغلق، سروده و در 745ق آن را به پایان برده، اما صفا تنها اثر او را دیوان موجودش دانسته است. از این دیوان، نسخ کمی موجود است؛ از جمله: نسخه کتابخانه مجلس شورای ملی و نسخه ناتمام کتابخانه ملی پاریس. هدایت و [[تقی‌الدین کاشی، محمد بن علی|تقی‌الدین کاشی]] نیز نمونه‌ای از اشعار او را نقل کرده‌اند<ref>همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۳: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#گیتی فروز، علی‌محمد، مقدمه «دیوان بدر چاچی»، تهران، کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، چاپ اول، 1387. | #گیتی فروز، علی‌محمد، مقدمه «دیوان بدر چاچی»، تهران، کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، چاپ اول، 1387. | ||
#محمدی، محمدحسین، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد | #محمدی، محمدحسین، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، 1375. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۷۹: | خط ۸۱: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۶
| بدرالدین چاچی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | بدرالدین چاچی |
| محل تولد | ولایت چاچ (شاش)، ناحیه‌ای در تاشکند |
| رحلت | میان سال‌های 745 و 752 |
| مدفن | دهلی |
| پیشه | شاعر |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | دیوان بدر چاچی |
بدرالدین چاچی معروف به بدر چاچی (متوفی میان سال‌های 745 و 752ق)، از شاعران پارسی‌گوی قرن هشتم است.
نام
بدرالدین، نام و نسب خود را در اشعارش، بدر چاچی، بدر، چاچی، و فخرالزمان آورده است[۱].
در عرفات العاشقین «بدرالدین شاشی» (شاش، معرب چاچ است)، و در منتخب التواریخ و هفت اقلیم «بدر شاشی»، در سفینه خوشگو «بدر چاچ»، در تذکره حسینی «بدرالدین چاچ» و در مخزن الغرائب و تذکره روز روشن «بدرالدین تاشکندی» آمده است[۲].
علی ابراهیم خان خلیل می‌گوید که بعضی از تذکره‌نویسان، بدرچاچی و بدرجاجرمی را یکی دانسته‌اند، از جمله این گروه، مؤلف «مخزن الغرائب» است. تقی‌الدین کاشی نیز او را با یکی از شاعرانی که بدر تخلص می‌کرده، خلط کرده است[۳].
ولادت
در ولایت چاچ (شاش)، ناحیه‌ای در تاشکند، به دنیا آمد. از تاریخ دقیق ولادتش اطلاعی در دست نیست[۴].
مسافرت‌ها
در جوانی زادگاهش را ترک کرد و به دهلی رفت و به خدمت امرای تُغلُقیه، خصوصاً سلطان ابوالمحامد محمدشاه بن تغلق رسید و مورد توجه خاص او قرار گرفت و از جانب او به فخرالزمان ملقب شد[۵].
شعر
بدرالدین، در شاعری طرزی غریب دارد، اشعارش بدیع و پیچیده است. در قصاید از سبک انوری و خاقانی و دیگر شاعران بزرگ قرن ششم پیروی کرده و همچون آنان، از صنایع شعری، اعم از تشبیه، استعاره، مجاز و اصطلاحات علمی، بهره فراوان برده است. براون به نحوی مبالغه‌آمیز، او را پس از مولوی و سعدی، دارای مرتبه‌ای بس بزرگ به‌شمار آورده است[۶].
وفات
تاریخ دقیق مرگ وی معلوم نیست، اما آن را میان سال‌های 745 و 752، در دهلی دانسته‌اند[۷].
آثار
دیوان او مشتمل بر دو هزار بیت است. ضمن اشعارش با ماده تاریخ «دولتِ شه»، به سال تنظیم دیوان خود اشاره کرده است. دیوان او در 1307ش، به تصحیح مولوی محمد هادی در شهر کانپور هند، به چاپ رسید. مولانا غیاث‌الدین نیز بر قصاید او شرحی نوشته است[۸].
به گفته بداؤنی و بلوشه، بدر چاچی منظومه‌ای نیز در بحر متقارب، در ذکر سلطنت محمدبن تغلق، سروده و در 745ق آن را به پایان برده، اما صفا تنها اثر او را دیوان موجودش دانسته است. از این دیوان، نسخ کمی موجود است؛ از جمله: نسخه کتابخانه مجلس شورای ملی و نسخه ناتمام کتابخانه ملی پاریس. هدایت و تقی‌الدین کاشی نیز نمونه‌ای از اشعار او را نقل کرده‌اند[۹].
پانویس
منابع مقاله
- گیتی فروز، علی‌محمد، مقدمه «دیوان بدر چاچی»، تهران، کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، چاپ اول، 1387.
- محمدی، محمدحسین، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، 1375.