دیوان قاضی شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شمس الدین' به 'شمس‌الدین') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR115840J1.jpg | | تصویر =NUR115840J1.jpg | ||
| عنوان = دیوان قاضی | | عنوان = دیوان قاضی شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم]] (نويسنده) | [[شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم]] (نويسنده) | ||
[[بینش، تقی ]] (مصحح) | [[بینش، تقی]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR 5233/د899ب | ||
| موضوع = | | موضوع = شعر فارسی -- قرن ۷ق | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان قاضی شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی'''، مجموعه اشعار شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی (متوفی 624ق) است که به اهتمام تقی | '''دیوان قاضی شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی'''، مجموعه اشعار [[شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم|شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی]] (متوفی 624ق) است که به اهتمام [[بینش، تقی|تقی بینش]]، منتشر شده است. | ||
در شعر شمس، اصطلاحات علمی و مسائل مختلف، از نجوم و ریاضی و حکمت گرفته تا اسم آلات و ادوات و گل‌ها و پارچه‌ها و اصطلاحات دیوانی و اداری قدیم، مطرح است؛ به همین مناسبت، برای فهمیدن معنی آن، باید به کتاب‌های لغت، مراجعه کرد و گاهی دچار زحمت شد<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه بیست‌ونه</ref>. | در شعر شمس، اصطلاحات علمی و مسائل مختلف، از نجوم و ریاضی و حکمت گرفته تا اسم آلات و ادوات و گل‌ها و پارچه‌ها و اصطلاحات دیوانی و اداری قدیم، مطرح است؛ به همین مناسبت، برای فهمیدن معنی آن، باید به کتاب‌های لغت، مراجعه کرد و گاهی دچار زحمت شد<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه بیست‌ونه</ref>. | ||
شمس شاعری است توانا و مضمون‌آفرین که با قدرت و هنرمندی اعجاب‌انگیز، کلمات را تلفیق و از مناسبات الفاظ، استفاده کرده است. گاه لفظی در شعر او، چند معنی را به ذهن القا می‌کند و خواننده مردد می‌ماند که کدام‌یک از آن معانی مورد نظر او بوده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | [[شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم|شمس]] شاعری است توانا و مضمون‌آفرین که با قدرت و هنرمندی اعجاب‌انگیز، کلمات را تلفیق و از مناسبات الفاظ، استفاده کرده است. گاه لفظی در شعر او، چند معنی را به ذهن القا می‌کند و خواننده مردد می‌ماند که کدام‌یک از آن معانی مورد نظر او بوده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
تذکره‌نویسانی که راجع به شعر | تذکره‌نویسانی که راجع به شعر [[شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم|شمس]]، اظهار نظر کرده‌اند، اتفاق دارند که وی، شاعری توانا و زبردست بوده است. آذر می‌نویسد: «در فن نظم و نثر، قدرتی کامل داشته و قصاید رنگین و معانی متین دارد». زکریای قزوینی گوید: «اشعار او در کمال زیبایی است و شیوه او در شعر تک است» و [[عوفی، عطیة بن سعد|عوفی]] چنین نوشته است: «نادره ایام و لیالی که او خزانه جواهر و لآلی معانی بود؛ خواطر و اذهان فضلا به کنه نکته‌ای که او پرداختی نرسیدی و طبایع سلیم و خواطر مستقیم در پیش قریحت او معوج نمودی»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
در شعر | در شعر [[شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم|شمس]]، همان الفاظ فصیح و فخیم و همان معانی دقیق و باریکی که در شعر خاقانی هست، نیز وجود دارد، به‌اضافه نازک‌خیالی‌ها و زیبایی‌ها و تخیل‌های ظریف شاعرانه و منحصر به خود او<ref>ر.ک: همان، صفحه سی</ref>. | ||
آثاری از لغات قدیم و واژه‌های در حال تحول و لهجه در شعر شمس دیده می‌شود که خود ارزش و قدر بسیار دارد. همچنین بعضی امثال سایر است که گاه‌به‌گاه در شعر او، دیده می‌شود، از قبیل: این‌کاره، خون گریستن، بر طاق نهادن، قصب و ماهتاب یا توزی و مهتاب، از شرم آب شدن و به صد دل عاشق شدن و ترکیبات جالب و شاعرانه که از لحاظ دستور زبان فارسی و ادب، اهمیت زیاد دارد و نمونه قدرت طبع و هنرمندی است. الفاظ زشت و سخنان ناروا در شعر او، بسیار کم است<ref>ر.ک: همان</ref>. | آثاری از لغات قدیم و واژه‌های در حال تحول و لهجه در شعر [[شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم|شمس]] دیده می‌شود که خود ارزش و قدر بسیار دارد. همچنین بعضی امثال سایر است که گاه‌به‌گاه در شعر او، دیده می‌شود، از قبیل: این‌کاره، خون گریستن، بر طاق نهادن، قصب و ماهتاب یا توزی و مهتاب، از شرم آب شدن و به صد دل عاشق شدن و ترکیبات جالب و شاعرانه که از لحاظ دستور زبان فارسی و ادب، اهمیت زیاد دارد و نمونه قدرت طبع و هنرمندی است. الفاظ زشت و سخنان ناروا در شعر او، بسیار کم است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۳
| دیوان قاضی شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شمس طبسی، محمد بن عبدالکریم (نويسنده) بینش، تقی (مصحح) |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی -- قرن ۷ق |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR 5233/د899ب |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان قاضی شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی، مجموعه اشعار شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی (متوفی 624ق) است که به اهتمام تقی بینش، منتشر شده است.
در شعر شمس، اصطلاحات علمی و مسائل مختلف، از نجوم و ریاضی و حکمت گرفته تا اسم آلات و ادوات و گل‌ها و پارچه‌ها و اصطلاحات دیوانی و اداری قدیم، مطرح است؛ به همین مناسبت، برای فهمیدن معنی آن، باید به کتاب‌های لغت، مراجعه کرد و گاهی دچار زحمت شد[۱].
شمس شاعری است توانا و مضمون‌آفرین که با قدرت و هنرمندی اعجاب‌انگیز، کلمات را تلفیق و از مناسبات الفاظ، استفاده کرده است. گاه لفظی در شعر او، چند معنی را به ذهن القا می‌کند و خواننده مردد می‌ماند که کدام‌یک از آن معانی مورد نظر او بوده است[۲].
تذکره‌نویسانی که راجع به شعر شمس، اظهار نظر کرده‌اند، اتفاق دارند که وی، شاعری توانا و زبردست بوده است. آذر می‌نویسد: «در فن نظم و نثر، قدرتی کامل داشته و قصاید رنگین و معانی متین دارد». زکریای قزوینی گوید: «اشعار او در کمال زیبایی است و شیوه او در شعر تک است» و عوفی چنین نوشته است: «نادره ایام و لیالی که او خزانه جواهر و لآلی معانی بود؛ خواطر و اذهان فضلا به کنه نکته‌ای که او پرداختی نرسیدی و طبایع سلیم و خواطر مستقیم در پیش قریحت او معوج نمودی»[۳].
در شعر شمس، همان الفاظ فصیح و فخیم و همان معانی دقیق و باریکی که در شعر خاقانی هست، نیز وجود دارد، به‌اضافه نازک‌خیالی‌ها و زیبایی‌ها و تخیل‌های ظریف شاعرانه و منحصر به خود او[۴].
آثاری از لغات قدیم و واژه‌های در حال تحول و لهجه در شعر شمس دیده می‌شود که خود ارزش و قدر بسیار دارد. همچنین بعضی امثال سایر است که گاه‌به‌گاه در شعر او، دیده می‌شود، از قبیل: این‌کاره، خون گریستن، بر طاق نهادن، قصب و ماهتاب یا توزی و مهتاب، از شرم آب شدن و به صد دل عاشق شدن و ترکیبات جالب و شاعرانه که از لحاظ دستور زبان فارسی و ادب، اهمیت زیاد دارد و نمونه قدرت طبع و هنرمندی است. الفاظ زشت و سخنان ناروا در شعر او، بسیار کم است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.