ثنویان در عهد باستان: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات آذر موسوی' به '') |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | [[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | ||
[[رده:ادیان، | [[رده:ادیان، اسطورهشناسی، خردگرایی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۶
ثنویان در عهد باستان | |
---|---|
پدیدآوران | جلالی نائینی، محمدرضا (مؤلف) |
ناشر | طهوری |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1384 |
چاپ | یکم |
موضوع | دین - زردشتی ثنویت |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BL۱۵۹۰/ث۹ج۸ |
ثنویان در عهد باستان ، تألیف محمدرضا جلالی نائینی، به بررسی آیینهای باستانی ایران، با رنگ ثنویتگرایی اختصاص دارد.
به گفته مؤلف، «ثنویه» نام عمومی پیروان همه مذاهبی است که به دو خدا، یکی خدای نور و خیر به نام اهورهمزدا و دیگری خدای تاریکی و شر به اسم اهریمن معتقد بودند و در حدود هزاره دوم پیش از میلاد در پهنه فلات ایران و حواشی آن پیدا شدند.
نویسنده با روش توصیفی و با استناد به منابع مهم در این زمینه، کتاب خود را در یک پیشگفتار، که در آن مطالبی درباره علم تاریخ ادیان، فرهنگ عصر ساسانی و توجه ملل و نحلنویسان مسلمان به ثنویان آورده، و همچنین هست بخش و یک پیوست تنظیم کرده است.
نگاهی به اسطورههای مربوط به نمونه نخستین انسانی، یعنی کیومرث و خاندان پیشدادیان، محتوای بخش نخست را تشکیل میدهد. در بخش دوم، آیین زروانی بررسی شده است. بخشهای سوم و پنجم، به ترتیب، به بررسی آیین مغان و دین ایرانیان پیش از زرتشت و آیین مهرپرستی اختصاص دارد. در بخش ششم، زندگی و دوران پیامبری زرتشت بر بنیاد روایتهای گوناگون از جمله روایتهای یونانی، منابع اسلامی و روایتهای سنتی بررسی شده است. سرانجام در دو بخش پایانی، آیینهای مانویت و مزدکیه با اشارهای به زندگی بنیادگذاران آنها، مهمترین باورها و منابع مطالعه دربارهآنها از نظر گذرانده شده است. در قسمت پیوست کتاب هم مطالبی چند درباره شورش انوشهزاد بر پدرش انوشیروان براساس منابع تاریخی اسلامی از جمله اخبارالطوال دینوری و شاهنامه فردوسی آمده است[۱].
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی؛ ص358-359
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی؛ کتابشناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، چاپ اول، 1396ش.