رشف الزلال من السحر الحلال: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR122672J1.jpg | عنوان = رشف الزلال من السحر الحلال | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 1376 5ر 4471 PJA | موضوع =ادبیات عربی - قرن 8ق. - شعر عربی...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''رشف الزلال من السحر الحلال'''، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، رساله‌ای است مختصر، دربردارنده چندین مقامه درباره بانوان و مسائل مربوط به شب اول عروسی. | '''رشف الزلال من السحر الحلال'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (متوفی 911ق)، رساله‌ای است مختصر، دربردارنده چندین مقامه درباره بانوان و مسائل مربوط به شب اول عروسی. | ||
کتاب، دربردارنده مجموعه بیست مقامه، به حجم و اندازه متفاوت می‌باشد، به‌گونه‌ای که برخی طولانی بوده و در حدود شصت سطر می‌باشد، برخی نیز کوتاه و مختصر بوده و به‌ندرت از هشت سطر، تجاوز می‌کند. سیوطی این مقامه‌ها را از زبان بیست عالم و دانشمندی ذکر نموده است که دارای تخصص متفاوت و گوناگون بوده و موضوع مقامات آن است که هریک از علما، آنچه را در شب عروسی خود دیده و از نظر علمش موافق بوده، به همکاران و دوستان خود، گفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>. | کتاب، دربردارنده مجموعه بیست مقامه، به حجم و اندازه متفاوت می‌باشد، به‌گونه‌ای که برخی طولانی بوده و در حدود شصت سطر می‌باشد، برخی نیز کوتاه و مختصر بوده و به‌ندرت از هشت سطر، تجاوز می‌کند. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] این مقامه‌ها را از زبان بیست عالم و دانشمندی ذکر نموده است که دارای تخصص متفاوت و گوناگون بوده و موضوع مقامات آن است که هریک از علما، آنچه را در شب عروسی خود دیده و از نظر علمش موافق بوده، به همکاران و دوستان خود، گفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>. | ||
در مقدمه‌ای که ناشر به ابتدای کتاب افزوده است، به این نکته اشاره گردیده که گرچه موضوع رساله حاضر و مسائل ذکرگردیده در آن، جزو مطالبی است که از ادبیات غیر اخلاقی و در اصطلاح، فحشا محسوب می‌شود، اما بیشتر به‌منظور شوخی و سرگرمی به رشته تحریر درآمده است. با مطالعه آثار سیوطی، می‌توان دریافت که وی غالبا از ذکر اقسام ناهنجاری‌هایی که در زمان او، شیوع داشته، پرهیز نموده و در اثر حاضر، تنها به وجود چنین پدیده‌ای در آن جامعه، اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | در مقدمه‌ای که ناشر به ابتدای کتاب افزوده است، به این نکته اشاره گردیده که گرچه موضوع رساله حاضر و مسائل ذکرگردیده در آن، جزو مطالبی است که از ادبیات غیر اخلاقی و در اصطلاح، فحشا محسوب می‌شود، اما بیشتر به‌منظور شوخی و سرگرمی به رشته تحریر درآمده است. با مطالعه آثار [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]]، می‌توان دریافت که وی غالبا از ذکر اقسام ناهنجاری‌هایی که در زمان او، شیوع داشته، پرهیز نموده و در اثر حاضر، تنها به وجود چنین پدیده‌ای در آن جامعه، اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
سیوطی در نگارش و تدوین مطالب کتاب، از سبک و روش مقامه‌نویسی پیروی نموده و داستان خویش را از زبان ابوالدر نفیس بن ابی‌ادریس نقل کرده که مردم را موعظه نموده و به ازدواج، دعوت کرده و آنها را از عمل شنیع لواط، برحذر داشته است و بیست نفر از علما، دعوت وی را پذیرفتند <ref>ر.ک: همان</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در نگارش و تدوین مطالب کتاب، از سبک و روش مقامه‌نویسی پیروی نموده و داستان خویش را از زبان ابوالدر نفیس بن ابی‌ادریس نقل کرده که مردم را موعظه نموده و به ازدواج، دعوت کرده و آنها را از عمل شنیع لواط، برحذر داشته است و بیست نفر از علما، دعوت وی را پذیرفتند <ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
سیوطی در ذکر مقامه‌های کتاب، به رویکرد خلاقانه پایبنده بوده و از آرایه‌های علم بدیع، همچون سجع، جناس، طباق و توریات زیبا و شگرف، به‌خوبی و زیبایی، بهره برده و مطالب کتاب را با ادبیات شاعرانه، آراسته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در ذکر مقامه‌های کتاب، به رویکرد خلاقانه پایبنده بوده و از آرایه‌های علم بدیع، همچون سجع، جناس، طباق و توریات زیبا و شگرف، به‌خوبی و زیبایی، بهره برده و مطالب کتاب را با ادبیات شاعرانه، آراسته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۳
| رشف الزلال من السحر الحلال | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) |
| سال نشر | 1997م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | ادبیات عربی - قرن 8ق. - شعر عربی - قرن 8ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1376 5ر 4471 PJA |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رشف الزلال من السحر الحلال، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، رساله‌ای است مختصر، دربردارنده چندین مقامه درباره بانوان و مسائل مربوط به شب اول عروسی.
کتاب، دربردارنده مجموعه بیست مقامه، به حجم و اندازه متفاوت می‌باشد، به‌گونه‌ای که برخی طولانی بوده و در حدود شصت سطر می‌باشد، برخی نیز کوتاه و مختصر بوده و به‌ندرت از هشت سطر، تجاوز می‌کند. سیوطی این مقامه‌ها را از زبان بیست عالم و دانشمندی ذکر نموده است که دارای تخصص متفاوت و گوناگون بوده و موضوع مقامات آن است که هریک از علما، آنچه را در شب عروسی خود دیده و از نظر علمش موافق بوده، به همکاران و دوستان خود، گفته است[۱].
در مقدمه‌ای که ناشر به ابتدای کتاب افزوده است، به این نکته اشاره گردیده که گرچه موضوع رساله حاضر و مسائل ذکرگردیده در آن، جزو مطالبی است که از ادبیات غیر اخلاقی و در اصطلاح، فحشا محسوب می‌شود، اما بیشتر به‌منظور شوخی و سرگرمی به رشته تحریر درآمده است. با مطالعه آثار سیوطی، می‌توان دریافت که وی غالبا از ذکر اقسام ناهنجاری‌هایی که در زمان او، شیوع داشته، پرهیز نموده و در اثر حاضر، تنها به وجود چنین پدیده‌ای در آن جامعه، اشاره کرده است[۲].
سیوطی در نگارش و تدوین مطالب کتاب، از سبک و روش مقامه‌نویسی پیروی نموده و داستان خویش را از زبان ابوالدر نفیس بن ابی‌ادریس نقل کرده که مردم را موعظه نموده و به ازدواج، دعوت کرده و آنها را از عمل شنیع لواط، برحذر داشته است و بیست نفر از علما، دعوت وی را پذیرفتند [۳].
سیوطی در ذکر مقامه‌های کتاب، به رویکرد خلاقانه پایبنده بوده و از آرایه‌های علم بدیع، همچون سجع، جناس، طباق و توریات زیبا و شگرف، به‌خوبی و زیبایی، بهره برده و مطالب کتاب را با ادبیات شاعرانه، آراسته است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.