ابن مفلح حنبلی، ابراهيم بن محمد: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '| کد مؤلف = AUTHORCODE' به '| کد مؤلف =AUTHORCODE') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE14182AUTHORCODE | | کد مؤلف =AUTHORCODE14182AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''برهانالدين ابواسحاق ابراهيم بن محمد بن عبدالله بن محمد ابن مفلح ''' (816 -884ق/1413-1479م). | '''برهانالدين ابواسحاق ابراهيم بن محمد بن عبدالله بن محمد ابن مفلح''' (816 -884ق/1413-1479م). | ||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
او از ابن ناصرالدين، ابن محب اعرج و علاءالدين بخاری حديث شنيد و از بخاری فقه آموخت. | او از ابن ناصرالدين، ابن محب اعرج و علاءالدين بخاری حديث شنيد و از بخاری فقه آموخت. | ||
از ديگر مشايخ او ابن حجر عسقلانى و ابن قاضى شهبه شايان ذکرند. | از ديگر مشايخ او [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانى]] و ابن قاضى شهبه شايان ذکرند. | ||
==مناصب== | ==مناصب== | ||
خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مؤذن جامى، محمدهادی، | مؤذن جامى، محمدهادی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | ||
خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[المبدع]] | [[المبدع في شرح المقنع]] | ||
[[المقصد الأرشد في ذکر أصحاب الإمام أحمد]] | [[المقصد الأرشد في ذکر أصحاب الإمام أحمد]] | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۳
برهانالدين ابواسحاق ابراهيم بن محمد بن عبدالله بن محمد ابن مفلح (816 -884ق/1413-1479م).
خاندان
ابن مُفْلِح، نام افراد خاندانى از فقیهان حنبلى دمشق که در سدههای 8 -11ق/14-17م دارای مقامات علمى و اجتماعى بودهاند. از نسبت رامینى و قانونى برای افراد این خاندان چنین برمىآید که اصل خاندان به فلسطین باز مىگردد. یکی از مشهورترین آنان برهانالدين ابواسحاق ابراهيم بن محمد است.
مشایخ
او از ابن ناصرالدين، ابن محب اعرج و علاءالدين بخاری حديث شنيد و از بخاری فقه آموخت.
از ديگر مشايخ او ابن حجر عسقلانى و ابن قاضى شهبه شايان ذکرند.
مناصب
او در 851ق به قضای دمشق گمارده شد و از آن پس بارها مسند قضا بين او و علاءالدين على بن ملفح دست به دست گرديد.
آنگاه که درگذشت، قاضى دمشق بود و فرزندش نجمالدين عمر جانشين او شد.
شاگردان
نعيمى از ابواسحاق حديث شنيده و از وی اجازه دريافت کرده است و به گفته همو تقىالدين جراعى نيز از شاگردان او بوده است.
آثار
آثار چاپى:
1.الاستعاذه بالله من الشيطان الرجيم و بيان وسوسته و خدعه و کشف اموره،
که در 1311ق/1893م در مصر به چاپ رسيده است؛
2.المبدع،
که شرحى است بر المقنع ابن قدامه. جزءِ اول آن در 1968م و به صورت کامل در 1980م به کوشش محمد زهير شاويش در بيروت چاپ شده است.
آثار خطى:
1.المقصدالارشد فى ترجمه اصحابالامام احمد (چاپ شده است)،
نعيمى و ابن طولون در مواضع مکرر از اين کتاب با عنوان طبقات ابن مفلح نقل قول کردهاند، نسخههايى از اين اثر در مصر و نيز مکه موجود است.[۱].
پانویس
- ↑ مؤذن جامى، محمدهادی، ج4، ص655
منابع مقاله
مؤذن جامى، محمدهادی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.