ابوالمعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ابوالمعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = خیرالدین بن رحمت‌الله؛ | نام‌های دیگر = ابوالمعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله؛ | لقب = | تخلص = ابوال...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = لاهور (محل وفات)؛ | | مدفن = لاهور (محل وفات)؛ | ||
| طول عمر = 64؛ | | طول عمر = 64؛ | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| فرزندان = سیدمحمد‌باقر؛ | | فرزندان = سیدمحمد‌باقر؛ | ||
| خویشاوندان = شیخ داود کرمانی؛ | | خویشاوندان = شیخ داود کرمانی؛ | ||
| دین = اسلام؛ | | دین = اسلام؛ | ||
| مذهب = تصوف؛ | | مذهب = تصوف؛ | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE00000AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE00000AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' ابوالْمَعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله ''' (960ـ1024ق/1553ـ1615م) ، عارف طریقه قادریه و مؤلف آثار فارسی در هند و پاكستان. | ''' ابوالْمَعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله''' (960ـ1024ق/1553ـ1615م)، عارف طریقه قادریه و مؤلف آثار فارسی در هند و پاكستان. | ||
==نسب== | ==نسب== | ||
نیاكان او كه از سادات كرمان بودند، در اوایل قرن 10ق/16م، به پنجاب رفتند و در آنجا ساكن شدند. | نیاكان او كه از سادات كرمان بودند، در اوایل قرن 10ق/16م، به پنجاب رفتند و در آنجا ساكن شدند. | ||
==ولات== | ==ولات== | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۲: | ||
عموی او شیخ داوود كرمانی از عارفان نامدار طریقه قادریه بود. ابوالمعالی داماد و مرید شیخ داوود بود و پس از وفات وی جانشین او شد. | عموی او شیخ داوود كرمانی از عارفان نامدار طریقه قادریه بود. ابوالمعالی داماد و مرید شیخ داوود بود و پس از وفات وی جانشین او شد. | ||
در 1011ق كه ابوالمعالی به لاهور رفت، شمار بسیاری به حلقه مریدان او درآمدند. دانشمندان و بزرگانی همچون عبدالحق محدّث | در 1011ق كه ابوالمعالی به لاهور رفت، شمار بسیاری به حلقه مریدان او درآمدند. دانشمندان و بزرگانی همچون [[محدث دهلوی، عبدالحق|عبدالحق محدّث دهلوی]]، [[بداؤنى، عبدالقادر بن ملوک‌شاه|عبدالقادر بداونی]] و ملك‌الشعراء فیضی، ابوالمعالی را بزرگ و محترم می‌داشتند و میان او و آنان مكاتبات دوستانه برقرار بود. عبدالحق دهلوی برای دیدار او از دهلی به لاهور شتافت و به اشاره همو شرح مشكوه‌المصابیح را به پایان برد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
ابوالمعالی در 1024ق در لاهور وفات یافت. آرامگاه او در لاهور زیارتگاه مردم است. | ابوالمعالی در 1024ق در لاهور وفات یافت. آرامگاه او در لاهور زیارتگاه مردم است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
1. تحفه القادریه، | 1.تحفه القادریه، | ||
در مناقب و كرامات شیخ عبدالقادر | در مناقب و كرامات شیخ [[گیلانی، عبدالقادر|عبدالقادر گیلانی]]، در 1310ق در سیالكوت(پاكستان) به چاپ رسیده و به اردو نیز ترجمه و طبع شده است. مؤلف، گزیده‌ای نیز از آن به نام فواید غریب فراهم كرده بود. | ||
2. حلیه سیدعالم(ص)، | 2.حلیه سیدعالم(ص)، | ||
كه غلام سرور از آن به عنوان یكی از آثار عمده ابوالمعالی نام برده است. | كه غلام سرور از آن به عنوان یكی از آثار عمده ابوالمعالی نام برده است. | ||
3. زعفران زار، | 3.زعفران زار، | ||
مجموعه‌ای است در 4«چمن»، در نقل روایات مربوط به اخلاق و اقوال و مطایبات رسول اكرم(ص) . | مجموعه‌ای است در 4«چمن»، در نقل روایات مربوط به اخلاق و اقوال و مطایبات رسول اكرم(ص). | ||
ترجمه اردوی آن در لاهور چاپ شده است. | ترجمه اردوی آن در لاهور چاپ شده است. | ||
4. شوقیه، | 4.شوقیه، | ||
در بیان كیفیت مناجات و احوالِ شوق و بی‌قراری صوفیانه، | در بیان كیفیت مناجات و احوالِ شوق و بی‌قراری صوفیانه، | ||
نسخه‌های خطی آن در گنجینه شیرانی، دانشگاه پنجاب لاهور و دیوان هند لندن موجود است. | نسخه‌های خطی آن در گنجینه شیرانی، دانشگاه پنجاب لاهور و دیوان هند لندن موجود است. | ||
5. گلدسته باغ ارم، | 5.گلدسته باغ ارم، | ||
در نصایح و نكاتی از رسول اكرم(ص) و اولیاءالله و حكما، در 4«طراز». | در نصایح و نكاتی از رسول اكرم(ص) و اولیاءالله و حكما، در 4«طراز». | ||
ترجمه اردوی آن در لاهور چاپ شده است. | ترجمه اردوی آن در لاهور چاپ شده است. | ||
6. مونس جان، | 6.مونس جان، | ||
مجموعه رسایل و حكایات و لطیفه‌های پندآمیز و شرح حال برخی از شعرای پارسی‌گوی. ترجمه اردوی آن نیز در لاهور چاپ شده است. | مجموعه رسایل و حكایات و لطیفه‌های پندآمیز و شرح حال برخی از شعرای پارسی‌گوی. ترجمه اردوی آن نیز در لاهور چاپ شده است. | ||
7. هشت محفل، | 7.هشت محفل، | ||
ملفوظات ابوالمعالی است در نصایح و ارشادات سلوك كه پسر او سیدمحمد‌باقر گردآورده است. | |||
متن این كتاب با ترجمه اردو به كوشش ظهورالدین احمد، در 1400ق در لاهور چاپ شده است. | متن این كتاب با ترجمه اردو به كوشش ظهورالدین احمد، در 1400ق در لاهور چاپ شده است. | ||
8.دیوان، | |||
ابوالمعالی شعر نیز می‌سروده و در شاعری«غربتی»تخلّص داشته است. نسخه‌هایی از دیوان او در گنجینه آذر دانشگاه پنجاب لاهور موجود است(عباسی، 336؛ظهورالدین، 49-55). <ref>نوشاهی، عارف، ج6، ص271-270</ref>. | |||
ابوالمعالی شعر نیز می‌سروده و در شاعری«غربتی»تخلّص داشته است. نسخه‌هایی از دیوان او در گنجینه آذر دانشگاه پنجاب لاهور موجود است(عباسی، 336؛ظهورالدین، 49-55) . | |||
| | ||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۰۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نوشاهی، عارف، | نوشاهی، عارف، دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۰
ابوالْمَعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله (960ـ1024ق/1553ـ1615م)، عارف طریقه قادریه و مؤلف آثار فارسی در هند و پاكستان.
| ابوالمعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | خیرالدین بن رحمت‌الله؛ |
| نام‌های دیگر | ابوالمعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت‌الله؛ |
| تخلص | ابوالمعالی لاهوتی؛ |
| نسب | سادات كرمان؛ |
| نام پدر | رحمت‌الله؛ |
| ولادت | حدود 960ق؛ |
| محل تولد | شیرگره(پنجاب)؛، پاکستان؛ |
| محل زندگی | پاکستان؛ |
| رحلت | 1024ق؛ |
| مدفن | لاهور (محل وفات)؛ |
| طول عمر | 64؛ |
| فرزندان | سیدمحمد‌باقر؛ |
| خویشاوندان | شیخ داود کرمانی؛ |
| دین | اسلام؛ |
| مذهب | تصوف؛ |
| پیشه | عارف طریقه قادریه، مؤلف آثار فارسی در هند و پاكستان؛ |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | عارف طریقه قادریه، مؤلف آثار فارسی در هند و پاكستان؛ |
| مشایخ | |
| معاصرین | عبدالحق محدّث دهلوی، عبدالقادر بداونی، ملك‌الشعراء فیضی، ابوالمعالی؛ |
| برخی آثار | 1- تحفه القادریه، 2- حلیه سید عالم(ص)؛ |
نسب
نیاكان او كه از سادات كرمان بودند، در اوایل قرن 10ق/16م، به پنجاب رفتند و در آنجا ساكن شدند.
ولات
ابوالمعالی در شیرگره(پنجاب) زاده شد.
عموی او شیخ داوود كرمانی از عارفان نامدار طریقه قادریه بود. ابوالمعالی داماد و مرید شیخ داوود بود و پس از وفات وی جانشین او شد.
در 1011ق كه ابوالمعالی به لاهور رفت، شمار بسیاری به حلقه مریدان او درآمدند. دانشمندان و بزرگانی همچون عبدالحق محدّث دهلوی، عبدالقادر بداونی و ملك‌الشعراء فیضی، ابوالمعالی را بزرگ و محترم می‌داشتند و میان او و آنان مكاتبات دوستانه برقرار بود. عبدالحق دهلوی برای دیدار او از دهلی به لاهور شتافت و به اشاره همو شرح مشكوه‌المصابیح را به پایان برد.
وفات
ابوالمعالی در 1024ق در لاهور وفات یافت. آرامگاه او در لاهور زیارتگاه مردم است.
آثار
1.تحفه القادریه،
در مناقب و كرامات شیخ عبدالقادر گیلانی، در 1310ق در سیالكوت(پاكستان) به چاپ رسیده و به اردو نیز ترجمه و طبع شده است. مؤلف، گزیده‌ای نیز از آن به نام فواید غریب فراهم كرده بود.
2.حلیه سیدعالم(ص)،
كه غلام سرور از آن به عنوان یكی از آثار عمده ابوالمعالی نام برده است.
3.زعفران زار،
مجموعه‌ای است در 4«چمن»، در نقل روایات مربوط به اخلاق و اقوال و مطایبات رسول اكرم(ص). ترجمه اردوی آن در لاهور چاپ شده است.
4.شوقیه،
در بیان كیفیت مناجات و احوالِ شوق و بی‌قراری صوفیانه، نسخه‌های خطی آن در گنجینه شیرانی، دانشگاه پنجاب لاهور و دیوان هند لندن موجود است.
5.گلدسته باغ ارم،
در نصایح و نكاتی از رسول اكرم(ص) و اولیاءالله و حكما، در 4«طراز».
ترجمه اردوی آن در لاهور چاپ شده است.
6.مونس جان،
مجموعه رسایل و حكایات و لطیفه‌های پندآمیز و شرح حال برخی از شعرای پارسی‌گوی. ترجمه اردوی آن نیز در لاهور چاپ شده است.
7.هشت محفل،
ملفوظات ابوالمعالی است در نصایح و ارشادات سلوك كه پسر او سیدمحمد‌باقر گردآورده است.
متن این كتاب با ترجمه اردو به كوشش ظهورالدین احمد، در 1400ق در لاهور چاپ شده است.
8.دیوان،
ابوالمعالی شعر نیز می‌سروده و در شاعری«غربتی»تخلّص داشته است. نسخه‌هایی از دیوان او در گنجینه آذر دانشگاه پنجاب لاهور موجود است(عباسی، 336؛ظهورالدین، 49-55). [۱].
پانویس
- ↑ نوشاهی، عارف، ج6، ص271-270
منابع مقاله
نوشاهی، عارف، دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.