قرآن و مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR.....J1.jpg
    | تصویر =NURقرآن و مولویJ1.jpg
    | عنوان =قرآن و مولوی
    | عنوان =قرآن و مولوی
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =‏BP۸۴/۸/ب۲م۸
    | موضوع =
    | موضوع =
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''قرآن و مولوی''' تألیف رضا بابایی، این کتاب، شامل یک درآمد و سه بخش است. در «درآمد» سه عنوان ذیل بررسی شده:
    '''قرآن و مولوی''' تألیف [[بابایی، رضا|رضا بابایی]]، این کتاب، شامل یک درآمد و سه بخش است. در «درآمد» سه عنوان ذیل بررسی شده:


    1.حکایت‌گری و قصه پردازی مولوی به تأسّی از قرآن کریم؛ ۲.هدایت‌گری و ضلالت‌افکنی قرآن و مثنوی؛ ۳.اثر پذیری‌های مثنوی از قرآن.
    1.حکایت‌گری و قصه پردازی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] به تأسّی از قرآن کریم؛ ۲.هدایت‌گری و ضلالت‌افکنی قرآن و [[مثنوی معنوی|مثنوی]]؛


    ‏بخش اول، با عنوان بر صفحۀ حیات، گذری گذرا بر زندگی، احوال و آثار منظوم و منشور مولانا و جایگاه علمی و ادبی او افکنده است.
    ۳.اثر پذیری‌های [[مثنوی معنوی|مثنوی]] از قرآن.


    ‏در بخش دوم، با عنوان قرآن در چشم و دل مولوی، به دیدگاه‌های مولانا دربارۀ مقام، کارکرد و جایگاه قرآن می‌پردازد. بر اساس این تحقیق مولانا قرآن را باران حق، نور، عصای موسی، حال‌های انبیا، ریسمان خدا خوانده است و همچنین مسائل ذیل را از زبان مولانا به عنوان کارکرد و فواید وحی برشمرده است: میزان سنجی و موزونگری، روشنگری و رهنمونی؛ اصل و آغاز پیشه‌ها، اطمینان افزایی، کشندگی و ربایندگی.
    ‏بخش اول، با عنوان بر صفحۀ حیات، گذری گذرا بر زندگی، احوال و آثار منظوم و منشور [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و جایگاه علمی و ادبی او افکنده است.


    در بخش سوم، با عنوان تفسیر و تأویل قرآن در نگاه مولانا، وضعیت تفسیر و تأویل درآثار مولوی را به بررسی می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که در اندیشۀ مولانا اگر تأویل به تبدیل معنا و تغییر مفهوم آیه بیانجامد پذیرفتتی نیست و اگر تأویل آن باشد که قرآن پژوه را در راه حقیقت، تیزبین‌تر و آگاه‌تر کند برای او قابل قبول است؛ هرچند آن نیز باید در چارچوپ عقل وحیانی و شریعت آسمانی باشد. فهرست منابع در پایان کتاب درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص239-240</ref>
    ‏در بخش دوم، با عنوان قرآن در چشم و دل [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، به دیدگاه‌های [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] دربارۀ مقام، کارکرد و جایگاه قرآن می‌پردازد. بر اساس این تحقیق [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] قرآن را باران حق، نور، عصای موسی، حال‌های انبیا، ریسمان خدا خوانده است و همچنین مسائل ذیل را از زبان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] به عنوان کارکرد و فواید وحی برشمرده است: میزان سنجی و موزونگری، روشنگری و رهنمونی؛ اصل و آغاز پیشه‌ها، اطمینان افزایی، کشندگی و ربایندگی.
     
    در بخش سوم، با عنوان تفسیر و تأویل قرآن در نگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، وضعیت تفسیر و تأویل درآثار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] را به بررسی می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که در اندیشۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] اگر تأویل به تبدیل معنا و تغییر مفهوم آیه بیانجامد پذیرفتتی نیست و اگر تأویل آن باشد که قرآن پژوه را در راه حقیقت، تیزبین‌تر و آگاه‌تر کند برای او قابل قبول است؛ هرچند آن نیز باید در چارچوپ عقل وحیانی و شریعت آسمانی باشد. فهرست منابع در پایان کتاب درج شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص239-240</ref>
    ==پانويس ==
    ==پانويس ==
    <references />
    <references />
    خط ۴۵: خط ۴۷:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
    [[رده:علوم قرآنی]]
    [[رده: مباحث ادبی و بلاغی قرآن]]
    [[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۵۲

    قرآن و مولوی
    قرآن و مولوی
    پدیدآورانبابایی، رضا (نویسنده)
    ناشرانجمن معارف اسلامی ایران
    مکان نشرقم
    سال نشر1380
    چاپاول
    کد کنگره
    ‏BP۸۴/۸/ب۲م۸

    قرآن و مولوی تألیف رضا بابایی، این کتاب، شامل یک درآمد و سه بخش است. در «درآمد» سه عنوان ذیل بررسی شده:

    1.حکایت‌گری و قصه پردازی مولوی به تأسّی از قرآن کریم؛ ۲.هدایت‌گری و ضلالت‌افکنی قرآن و مثنوی؛

    ۳.اثر پذیری‌های مثنوی از قرآن.

    ‏بخش اول، با عنوان بر صفحۀ حیات، گذری گذرا بر زندگی، احوال و آثار منظوم و منشور مولانا و جایگاه علمی و ادبی او افکنده است.

    ‏در بخش دوم، با عنوان قرآن در چشم و دل مولوی، به دیدگاه‌های مولانا دربارۀ مقام، کارکرد و جایگاه قرآن می‌پردازد. بر اساس این تحقیق مولانا قرآن را باران حق، نور، عصای موسی، حال‌های انبیا، ریسمان خدا خوانده است و همچنین مسائل ذیل را از زبان مولانا به عنوان کارکرد و فواید وحی برشمرده است: میزان سنجی و موزونگری، روشنگری و رهنمونی؛ اصل و آغاز پیشه‌ها، اطمینان افزایی، کشندگی و ربایندگی.

    در بخش سوم، با عنوان تفسیر و تأویل قرآن در نگاه مولانا، وضعیت تفسیر و تأویل درآثار مولوی را به بررسی می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که در اندیشۀ مولانا اگر تأویل به تبدیل معنا و تغییر مفهوم آیه بیانجامد پذیرفتتی نیست و اگر تأویل آن باشد که قرآن پژوه را در راه حقیقت، تیزبین‌تر و آگاه‌تر کند برای او قابل قبول است؛ هرچند آن نیز باید در چارچوپ عقل وحیانی و شریعت آسمانی باشد. فهرست منابع در پایان کتاب درج شده است.[۱]

    پانويس

    1. ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص239-240


    منابع مقاله

    عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.

    وابسته‌ها