با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = مصفا، محمدجعفر (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =نشر پریشان | مکان نشر =تهران | سال نشر =1384 |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NURبا پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسیJ1.jpg | ||
| عنوان =با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی | | عنوان =با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۵۳۰۱/م۶ب۲ | ||
| موضوع = | | موضوع =نقد و تفسیر مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق. مثنوی,خودسا‌زی,خودکا‌وی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =نشر پریشان | | ناشر =نشر پریشان | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی''' تألیف محمدجعفر | '''با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی''' تألیف [[مصفا، محمدجعفر|محمدجعفر مصفا]]، این کتاب، مشتمل بر نوزده درس (سخنرانی)، با عنوان کاربرد [[مثنوی معنوی|مثنوی]] در خودشناسی است. درس‌ها فاقد عنوان و بدون ترتیب موضوعی است. مؤلف می‌گوید این امر به دلیل ماهیت مطالب موضوع‌های مورد بحث است که با یک پدیدۀ کلاف بسیار مغشوش درهم پیچیده‌ای([[مثنوی معنوی|مثنوی]]) سر و کار دارد، می‌پرسد در این صورت چگونه می‌توان آن را به یک شکل مرتبط و علمی ترسیم نمود؟ خود مثنوی هم ترتیب موضوعی ندارد! | ||
اما هدفش و شیوۀ کار مؤلف چنین است که ابتدا یک موضوع و مسئله انسان‌شناسی را به زبان ساده بیان می‌کند. سپس همان مسئله را از زبان مولوی نیز می‌آورد؛ به عبارت دیگر تمثیل‌ها، پیام‌ها و اشارات عرفانی که در عصر مولانا مطرح بوده و امروز نیز مورد نیاز است؛ و مولانا آنها را به با بیان سمبولیک و استعاری مطرح کرده، به طور ساده و امروزی بیان می‌کند تا از نظر خودشناسی برای خواننده کاربرد مفید و عملی پیدا کند می‌کوشد به خواننده تفهیم کند که اشارات مولانا مربوط به کدام یک از مسائل و نیازهای ما انسان‌های امروزی است. | اما هدفش و شیوۀ کار مؤلف چنین است که ابتدا یک موضوع و مسئله انسان‌شناسی را به زبان ساده بیان می‌کند. سپس همان مسئله را از زبان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] نیز می‌آورد؛ به عبارت دیگر تمثیل‌ها، پیام‌ها و اشارات عرفانی که در عصر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] مطرح بوده و امروز نیز مورد نیاز است؛ و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] آنها را به با بیان سمبولیک و استعاری مطرح کرده، به طور ساده و امروزی بیان می‌کند تا از نظر خودشناسی برای خواننده کاربرد مفید و عملی پیدا کند می‌کوشد به خواننده تفهیم کند که اشارات [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] مربوط به کدام یک از مسائل و نیازهای ما انسان‌های امروزی است. | ||
در این درس‌ها بیشتر به نکته‌ها و فرازهای این داستان‌ها پرداخته شده است: حکایت شاه و کنیزک؛ فریفتن روستایی شهری را؛ ماجرای پیل‌بچگان؛ قصۀ اعرابی درویش و زنش؛ نحوی و کشتیبان؛ سلطان محمود و غلام هندو؛ شاگرد احول؛ پیر جنگی؛ قصه دقوقی و کراماتش؛ | در این درس‌ها بیشتر به نکته‌ها و فرازهای این داستان‌ها پرداخته شده است: حکایت شاه و کنیزک؛ فریفتن روستایی شهری را؛ ماجرای پیل‌بچگان؛ قصۀ اعرابی درویش و زنش؛ نحوی و کشتیبان؛ سلطان محمود و غلام هندو؛ شاگرد احول؛ پیر جنگی؛ قصه دقوقی و کراماتش؛ قصۀ صوفی و بهیمه‌اش؛ قصۀ مردی که از خدا روزی بی‌رنج می‌طلبید؛ قصۀ آن روستایی که در تاریکی شیر را به جای گاو نوازش می‌کرد؛ بیدار کردن ابلیس معاویه را... | ||
اما معیار مؤلف در انتخاب حکایات، نکته‌ها و ابیات مثنوی، آن‌گونه که خود می‌گوید اوّلاً فقط آنهایی را انتخاب کرده است که ارتباط مستقیم با خودشناسی دارد؛ ثانیاً از آنها نیز مواردی را انتخاب کرده است که ساده‌تر، روشن‌تر و گویاتر از بقیه است و در رابطه با هر موضوع و مسئله فقط اشاراتی را انتخاب کرده که جنبۀ کلیدی دارد. کتاب فاقد فهرست موضوعات و مطالب و بدون فهرست منابع و مآخذ است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص194-195</ref> | اما معیار مؤلف در انتخاب حکایات، نکته‌ها و ابیات مثنوی، آن‌گونه که خود می‌گوید اوّلاً فقط آنهایی را انتخاب کرده است که ارتباط مستقیم با خودشناسی دارد؛ ثانیاً از آنها نیز مواردی را انتخاب کرده است که ساده‌تر، روشن‌تر و گویاتر از بقیه است و در رابطه با هر موضوع و مسئله فقط اشاراتی را انتخاب کرده که جنبۀ کلیدی دارد. کتاب فاقد فهرست موضوعات و مطالب و بدون فهرست منابع و مآخذ است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص194-195</ref> | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۸
| با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مصفا، محمدجعفر (نویسنده) |
| ناشر | نشر پریشان |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1384 |
| چاپ | دهم |
| موضوع | نقد و تفسیر مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق. مثنوی,خودسا‌زی,خودکا‌وی |
| کد کنگره | PIR۵۳۰۱/م۶ب۲ |
با پیر بلخ کاربرد مثنوی در خودشناسی تألیف محمدجعفر مصفا، این کتاب، مشتمل بر نوزده درس (سخنرانی)، با عنوان کاربرد مثنوی در خودشناسی است. درس‌ها فاقد عنوان و بدون ترتیب موضوعی است. مؤلف می‌گوید این امر به دلیل ماهیت مطالب موضوع‌های مورد بحث است که با یک پدیدۀ کلاف بسیار مغشوش درهم پیچیده‌ای(مثنوی) سر و کار دارد، می‌پرسد در این صورت چگونه می‌توان آن را به یک شکل مرتبط و علمی ترسیم نمود؟ خود مثنوی هم ترتیب موضوعی ندارد!
اما هدفش و شیوۀ کار مؤلف چنین است که ابتدا یک موضوع و مسئله انسان‌شناسی را به زبان ساده بیان می‌کند. سپس همان مسئله را از زبان مولوی نیز می‌آورد؛ به عبارت دیگر تمثیل‌ها، پیام‌ها و اشارات عرفانی که در عصر مولانا مطرح بوده و امروز نیز مورد نیاز است؛ و مولانا آنها را به با بیان سمبولیک و استعاری مطرح کرده، به طور ساده و امروزی بیان می‌کند تا از نظر خودشناسی برای خواننده کاربرد مفید و عملی پیدا کند می‌کوشد به خواننده تفهیم کند که اشارات مولانا مربوط به کدام یک از مسائل و نیازهای ما انسان‌های امروزی است.
در این درس‌ها بیشتر به نکته‌ها و فرازهای این داستان‌ها پرداخته شده است: حکایت شاه و کنیزک؛ فریفتن روستایی شهری را؛ ماجرای پیل‌بچگان؛ قصۀ اعرابی درویش و زنش؛ نحوی و کشتیبان؛ سلطان محمود و غلام هندو؛ شاگرد احول؛ پیر جنگی؛ قصه دقوقی و کراماتش؛ قصۀ صوفی و بهیمه‌اش؛ قصۀ مردی که از خدا روزی بی‌رنج می‌طلبید؛ قصۀ آن روستایی که در تاریکی شیر را به جای گاو نوازش می‌کرد؛ بیدار کردن ابلیس معاویه را...
اما معیار مؤلف در انتخاب حکایات، نکته‌ها و ابیات مثنوی، آن‌گونه که خود می‌گوید اوّلاً فقط آنهایی را انتخاب کرده است که ارتباط مستقیم با خودشناسی دارد؛ ثانیاً از آنها نیز مواردی را انتخاب کرده است که ساده‌تر، روشن‌تر و گویاتر از بقیه است و در رابطه با هر موضوع و مسئله فقط اشاراتی را انتخاب کرده که جنبۀ کلیدی دارد. کتاب فاقد فهرست موضوعات و مطالب و بدون فهرست منابع و مآخذ است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص194-195
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.