انیس الجلیس: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR122498J1.jpg | عنوان = انیس الجلیس | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 8الف 4171 PJA | موضوع =داستانهای عربی -- قرن 9ق. |ناشر | ناشر = دارمل...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۵
انیس الجلیس | |
---|---|
پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) |
ناشر | دارملهمون |
مکان نشر | ترکیه - استانبول |
سال نشر | 1306ق |
چاپ | 1 |
موضوع | داستانهای عربی -- قرن 9ق. |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 8الف 4171 PJA |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أنيس الجليس، منسوب به محدّث، ادیب، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، جلالالدین عبدالرحمن سیوطی (849-911ق)، مجموعه مطالبی در علوم و موضوعات گوناگون و بدون نظمی خاص است که نویسنده، آن را برای موعظه و یادآوری معنوی فراهم آورده است.
منسوب
نسبت این کتاب، به سیوطی احتمالی است و ثابت نیست. در پایان کتاب، ناشر یا صاحب چاپخانه با تجلیل و مبالغه فراوان، آن را موعظه حسنهای بینظیر شمرده است که در بین سلف و خلف هیچکسی چنین وعظی نکرده است و «أنيس الجليس» نامیده میشود و منسوب به «فاضل محقق و افضل متأخران و اسوه پیشوایان محدث و دانشور و عامل منحصربهفرد دوران خودش»، یعنی «امام سیوطی» است و چاپش در زمان «سلطان بن سلطان عبدالحمید خان» به پایان رسیده است[۱].
انتشار غیر علمی
متأسفانه، این اثر، افزون بر مشخص نبودن نویسندهاش و چاپ پرغلط و نامطلوب (سنگی)، عجولانه و بدون تصحیح و تحقیق کافی منتشر شده است و حتی نام ناشرش مشخص نیست و نه فقط فهارس فنی، بلکه فهرست مطالب هم ندارد.
هدف و روش
نویسنده، هرکسی هست، نوشته است: یاران و برادران از من خواهش کردند که برای تبرک، کتابی برای آنان از جواهر علوم و مقالات و فنون گوناگون بنویسم تا تذکر برای دوستداران و یادآوری برای مؤمنان و فایده برای ناظران و آرامش برای شنوندگان شود و...[۲].
ساختار و محتوا
نویسنده، مطالبش را با مبحث نماز شروع کرده که «قدیمیترین طاعت»، «شریفترین مناجات»، «مهمترین عبادت»، «بهترین حسنه» و «روشنترین بینه» و «ثمره گواهیها» است و...[۳] و با بحث «برتری فقر بر غنا» به پایان رسانده است[۴].
نمونه مباحث
نگارنده صوفیمنش، برای هدف خودش که موعظه است، افزون بر آیات و روایات، از حکایات و بلکه افسانهها نیز بهره برده است و از جمله برای تشویق به نماز و بازداشتن از ترک آن، نوشته است: شخص بینمازی در کنار دریا تشنه شد و خواست آب بخورد، ولی وقتی احساس کرد که شور است، آن آب را به دریا برگرداند و به جهت نحوست آب دهان تارک الصلاة، قحطی شد و ماهیان دریا همدیگر را خوردند[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.