عشق نوازی‌های مولانا: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان =عشق نوازی‌های مولانا | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = ستاری، جلال (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =نشر مرکز | مکان نشر =تهران | سال نشر =1388 | کد اتوماسیون =AUTOMATIONC...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مولوي' به 'مولوی') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NUR104624J1.jpg | ||
| عنوان =عشق نوازی‌های مولانا | | عنوان =عشق نوازی‌های مولانا | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR 5307/ع۵س۲ | ||
| موضوع = | | موضوع =مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - عشق | ||
عشق (عرفان) | |||
عشق در ادبيات | |||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =نشر مرکز | | ناشر =نشر مرکز | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
| سال نشر =1388 | | سال نشر =1388 | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE104624AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چهارم | | چاپ =چهارم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''عشق نوازی‌های مولانا''' تألیف جلال | '''عشق نوازی‌های مولانا''' تألیف [[ستاری، جلال|جلال ستاری]]، این کتاب، شرح عشق و عاشقی‌های [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] و بررسی دیدگاه آن‌ها دربارۀ زن و عشق زمینی و آسمانی است که بااستفاده از دو منبع معتبر، یعنی مقالات [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] و [[مناقب العارفين|مناقب العارفین افلاکی]] به صورت علمی و تحلیلی، تحقیق و نگارش شده و در پنج مقاله ارائه گردیده است. | ||
نگارنده، می‌نویسد قصدش از تألیف این کتاب نه شرح احوال و افکار | نگارنده، می‌نویسد قصدش از تألیف این کتاب نه شرح احوال و افکار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، بلکه تنها طرح و توضیح خصیصه‌ای معین در طریقت عشق [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]<nowiki/>ست که همواره ذهنش را به خود مشغول می‌داشته و کوشیده است که آن را بازگوید. | ||
مقاله اول با عنوان ربودگی و رستاخیز، دیدار کیمیاکار مولانا و شمس را شرح می‌دهد. انگاه به بررسی اندیشه، اخلاق و سیرۀ شمس می‌پردازد و در ادامه،گفته‌های شمس دربارۀ مولانا و گفته‌های مولانا دربارۀ شمس و تحول شگفت‌انگیز مولانا و گرایش او را به سماع بیان می‌کند. | مقاله اول با عنوان ربودگی و رستاخیز، دیدار کیمیاکار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] را شرح می‌دهد. انگاه به بررسی اندیشه، اخلاق و سیرۀ [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] می‌پردازد و در ادامه،گفته‌های [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] دربارۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و گفته‌های [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] دربارۀ [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] و تحول شگفت‌انگیز [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و گرایش او را به سماع بیان می‌کند. | ||
مقاله دوم، با عنوان غارتیدۀ عشق، به این موضوع می‌پردازد که پایه و بنیان اصلی دین و ایمان مولانا و اساس مکتب و طریقه عرفانی او عشق آسمانی بود و به همین سبب او از مرگ نمی‌هراسید. | مقاله دوم، با عنوان غارتیدۀ عشق، به این موضوع می‌پردازد که پایه و بنیان اصلی دین و ایمان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و اساس مکتب و طریقه عرفانی او عشق آسمانی بود و به همین سبب او از مرگ نمی‌هراسید. | ||
مقاله سوم، با موضوع عشق دلاّله صفت و حسن عاریت به بررسی عشق مجازی و عشق حقیقی از نظر مولانا و برخی صوفیه اختصاص دارد. | مقاله سوم، با موضوع عشق دلاّله صفت و حسن عاریت به بررسی عشق مجازی و عشق حقیقی از نظر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و برخی صوفیه اختصاص دارد. | ||
نوشتار چهارم و پنجم، با عناوین فرو شدن آفتاب، عشق زن و شوهری و عشق شیفتگی، دیدگاه‌های ابن عربی، شمس تبریزی و مولانا را در مورد زن به بررسی می‌گیرد و داستان‌هایی از حسن معاشرت و روابط نیک مولانا با زنان را بیان می‌کند.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص74-75</ref> | نوشتار چهارم و پنجم، با عناوین فرو شدن آفتاب، عشق زن و شوهری و عشق شیفتگی، دیدگاه‌های [[ابن عربی، محمد بن عبدالله|ابن عربی]]، [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را در مورد زن به بررسی می‌گیرد و داستان‌هایی از حسن معاشرت و روابط نیک [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] با زنان را بیان می‌کند.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص74-75</ref> | ||
| خط ۴۹: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۲
| عشق نوازی‌های مولانا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ستاری، جلال (نویسنده) |
| ناشر | نشر مرکز |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1388 |
| چاپ | چهارم |
| موضوع | مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - عشق
عشق (عرفان) عشق در ادبيات |
| کد کنگره | PIR 5307/ع۵س۲ |
عشق نوازی‌های مولانا تألیف جلال ستاری، این کتاب، شرح عشق و عاشقی‌های مولانا و شمس و بررسی دیدگاه آن‌ها دربارۀ زن و عشق زمینی و آسمانی است که بااستفاده از دو منبع معتبر، یعنی مقالات شمس و مناقب العارفین افلاکی به صورت علمی و تحلیلی، تحقیق و نگارش شده و در پنج مقاله ارائه گردیده است.
نگارنده، می‌نویسد قصدش از تألیف این کتاب نه شرح احوال و افکار مولانا، بلکه تنها طرح و توضیح خصیصه‌ای معین در طریقت عشق مولاناست که همواره ذهنش را به خود مشغول می‌داشته و کوشیده است که آن را بازگوید.
مقاله اول با عنوان ربودگی و رستاخیز، دیدار کیمیاکار مولانا و شمس را شرح می‌دهد. انگاه به بررسی اندیشه، اخلاق و سیرۀ شمس می‌پردازد و در ادامه،گفته‌های شمس دربارۀ مولانا و گفته‌های مولانا دربارۀ شمس و تحول شگفت‌انگیز مولانا و گرایش او را به سماع بیان می‌کند.
مقاله دوم، با عنوان غارتیدۀ عشق، به این موضوع می‌پردازد که پایه و بنیان اصلی دین و ایمان مولانا و اساس مکتب و طریقه عرفانی او عشق آسمانی بود و به همین سبب او از مرگ نمی‌هراسید.
مقاله سوم، با موضوع عشق دلاّله صفت و حسن عاریت به بررسی عشق مجازی و عشق حقیقی از نظر مولانا و برخی صوفیه اختصاص دارد.
نوشتار چهارم و پنجم، با عناوین فرو شدن آفتاب، عشق زن و شوهری و عشق شیفتگی، دیدگاه‌های ابن عربی، شمس تبریزی و مولانا را در مورد زن به بررسی می‌گیرد و داستان‌هایی از حسن معاشرت و روابط نیک مولانا با زنان را بیان می‌کند.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص74-75
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.