سماع، عرفان و مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ؟' به '؟') |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR16357J1.jpg | | تصویر =NUR16357J1.jpg | ||
| عنوان =سماع، عرفان و | | عنوان =سماع، عرفان و مولوی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =ع4م4 / 5307 PIR | | کد کنگره =ع4م4 / 5307 PIR | ||
| موضوع = | | موضوع =مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - عرفان | ||
مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - موسيقي | |||
مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - نقد و تفسير | |||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =يزدان | | ناشر =يزدان | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''سماع، عرفان و مولوی''' تألیف محمدعلی مدرسی(طباطبایی)؛ این کتاب، پژوهشی در تصوف و عرفان و نقد اندیشه‌های مولوی است. | '''سماع، عرفان و مولوی''' تألیف [[مدرسي، محمد علي|محمدعلی مدرسی(طباطبایی)]]؛ این کتاب، پژوهشی در تصوف و عرفان و نقد اندیشه‌های [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] است. | ||
مؤلف به خصوص مراسم سماع را از جنبه‌های گوناگون تاریخی، زیبایی‌شناسی، روانشناسی و روانکاوی، عرفان و سلوک مورد بحث و بررسی قرار داده و کوشیده است با ایجاد پیوند میان سماع و عرفان مولوی، این سیرۀ عملی مولانا و دیگر صوفیان را به شدت نقد و رد نماید. | مؤلف به خصوص مراسم سماع را از جنبه‌های گوناگون تاریخی، زیبایی‌شناسی، روانشناسی و روانکاوی، عرفان و سلوک مورد بحث و بررسی قرار داده و کوشیده است با ایجاد پیوند میان سماع و عرفان مولوی، این سیرۀ عملی مولانا و دیگر صوفیان را به شدت نقد و رد نماید. | ||
نگارنده دربارۀ اینکه چرا مبحث سماع را با نام مولانا مرتبط کرده، می‌گوید موضوع سماع چنان با مولوی پیوند خورده است که مولوی‌شناسان، مکتب وی را مکتب عشق و ترانه و سماع معرفی کرده‌اند و مبحث مولوی‌شناسی، بدون تأمل در مقولۀ سماع بحث ناقصی خواهد بود. | نگارنده دربارۀ اینکه چرا مبحث سماع را با نام مولانا مرتبط کرده، می‌گوید موضوع سماع چنان با [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] پیوند خورده است که مولوی‌شناسان، مکتب وی را مکتب عشق و ترانه و سماع معرفی کرده‌اند و مبحث مولوی‌شناسی، بدون تأمل در مقولۀ سماع بحث ناقصی خواهد بود. | ||
مهم‌ترین پرسش‌های این پژوهش که در واقع مجموعه مباحث کتاب در پاسخ به آن‌ها شکل گرفته، از این قرار است: سماع چیست؟ آیا سماع اختصاص به مولوی و پیروان او دارد، یا دیگر صوفیان و عارفان نیز با او هم اندیشه هستند؟ آیا سماع با عرفان و تعالی معنوی ارتباط و تناسب دارد؟ پیدایش و سیر سماع در تاریخ چگونه بوده است؟ غیر صوفیان چه دیدگاهی درباره سماع دارند؟ آیا پیامبر و امامان اهل سماع | مهم‌ترین پرسش‌های این پژوهش که در واقع مجموعه مباحث کتاب در پاسخ به آن‌ها شکل گرفته، از این قرار است: سماع چیست؟ آیا سماع اختصاص به [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] و پیروان او دارد، یا دیگر صوفیان و عارفان نیز با او هم اندیشه هستند؟ آیا سماع با عرفان و تعالی معنوی ارتباط و تناسب دارد؟ پیدایش و سیر سماع در تاریخ چگونه بوده است؟ غیر صوفیان چه دیدگاهی درباره سماع دارند؟ آیا پیامبر و امامان اهل سماع بوده‌اند؟ و بالاخره، آیا منابع اسلامی، قرآن و سنت، سماع را عملی مطلوب و مقدس می‌شمارند؟ برای این پرسش‌ها پاسخ‌های مستدل و مفصلی ارائه داده است. | ||
مهم‌ترین عناوین و سرفصل‌های این کتاب عبارت است از: سماع در لغت و اصطلاح؛ دیدگاه‌های گوناگون دربارۀ سماع؛ دریافت‌های قلبی و درک عقلانی؛ دلیل‌های دیگر سماع؛ شمس تبریزی آموزشگر سماع؛ چند سؤالی از مولوی و شمس؛ سماع از دیدگاه عرفانی؛ روانشناسی سماع؛ ویژگی‌های سماع غیر مسلمانان. | مهم‌ترین عناوین و سرفصل‌های این کتاب عبارت است از: سماع در لغت و اصطلاح؛ دیدگاه‌های گوناگون دربارۀ سماع؛ دریافت‌های قلبی و درک عقلانی؛ دلیل‌های دیگر سماع؛ شمس تبریزی آموزشگر سماع؛ چند سؤالی از مولوی و شمس؛ سماع از دیدگاه عرفانی؛ روانشناسی سماع؛ ویژگی‌های سماع غیر مسلمانان. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۰
| سماع، عرفان و مولوی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مدرسي، محمد علي (نویسنده) |
| ناشر | يزدان |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1378ش. |
| چاپ | يکم |
| شابک | 964-6545-04-1 |
| موضوع | مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - عرفان
مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - موسيقي مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - نقد و تفسير |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | ع4م4 / 5307 PIR |
سماع، عرفان و مولوی تألیف محمدعلی مدرسی(طباطبایی)؛ این کتاب، پژوهشی در تصوف و عرفان و نقد اندیشه‌های مولوی است.
مؤلف به خصوص مراسم سماع را از جنبه‌های گوناگون تاریخی، زیبایی‌شناسی، روانشناسی و روانکاوی، عرفان و سلوک مورد بحث و بررسی قرار داده و کوشیده است با ایجاد پیوند میان سماع و عرفان مولوی، این سیرۀ عملی مولانا و دیگر صوفیان را به شدت نقد و رد نماید.
نگارنده دربارۀ اینکه چرا مبحث سماع را با نام مولانا مرتبط کرده، می‌گوید موضوع سماع چنان با مولوی پیوند خورده است که مولوی‌شناسان، مکتب وی را مکتب عشق و ترانه و سماع معرفی کرده‌اند و مبحث مولوی‌شناسی، بدون تأمل در مقولۀ سماع بحث ناقصی خواهد بود.
مهم‌ترین پرسش‌های این پژوهش که در واقع مجموعه مباحث کتاب در پاسخ به آن‌ها شکل گرفته، از این قرار است: سماع چیست؟ آیا سماع اختصاص به مولوی و پیروان او دارد، یا دیگر صوفیان و عارفان نیز با او هم اندیشه هستند؟ آیا سماع با عرفان و تعالی معنوی ارتباط و تناسب دارد؟ پیدایش و سیر سماع در تاریخ چگونه بوده است؟ غیر صوفیان چه دیدگاهی درباره سماع دارند؟ آیا پیامبر و امامان اهل سماع بوده‌اند؟ و بالاخره، آیا منابع اسلامی، قرآن و سنت، سماع را عملی مطلوب و مقدس می‌شمارند؟ برای این پرسش‌ها پاسخ‌های مستدل و مفصلی ارائه داده است.
مهم‌ترین عناوین و سرفصل‌های این کتاب عبارت است از: سماع در لغت و اصطلاح؛ دیدگاه‌های گوناگون دربارۀ سماع؛ دریافت‌های قلبی و درک عقلانی؛ دلیل‌های دیگر سماع؛ شمس تبریزی آموزشگر سماع؛ چند سؤالی از مولوی و شمس؛ سماع از دیدگاه عرفانی؛ روانشناسی سماع؛ ویژگی‌های سماع غیر مسلمانان.
در پایان کتاب فهرست منابع و مآخذ آمده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص63
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.