خود پَتِت: توجه به خویش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات مهر موسوی' به '') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۳
خود پَتِت: توجه به خویش، مشتمل بر متن پهلوی، آوانویس، برگردان فارسی و واژهنامه پهلوی خود پَتِت به همت نویسندهای ناشناس است.
| خود پَتِت: توجه به خویش | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ناشناس (مؤلف) |
| ناشر | فروهر |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1367 |
| چاپ | یکم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
پَتِتها، توبه نامههای دینی است که از زمان ساسانیان بهجای مانده و به گفته تاوادیان این پتتها بهوسیله پیروان مه اسپندان که در زمان انوشیروان میزیستهاند، نوشته شده است. «پتت خود» تنها پتتی است که متن پهلوی آن بهجای مانده و نویسنده آن را بر زبان فارسی ترجمه کرده و همراه با پازند آن در معرض دید خوانندگان قرار داده است.[۱]
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص316-317
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتابشناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، چاپ اول، 1396.