ابن كيال، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = ابن كيال، بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى؛ | نامهای دیگر = ابن كيال، بركات ب...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - '| کد مؤلف = AUTHORCODE' به '| کد مؤلف =AUTHORCODE') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى؛ | | نام کامل = بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى؛ | ||
| نامهای دیگر = ابن كيال، بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى | | نامهای دیگر = ابن كيال، بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى؛ | ||
| لقب = زينالدين؛ | | لقب = زينالدين؛ | ||
| تخلص = ابن کیال؛ | | تخلص = ابن کیال؛ | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| طول عمر = 66؛ | | طول عمر = 66؛ | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
| پیشه = واعظ، محدث، فقيه؛ | | پیشه = واعظ، محدث، فقيه؛ | ||
| منصب = رياست شافعيان دمشق؛ | | منصب = رياست شافعيان دمشق؛ | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
خط ۴۲: | خط ۴۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE90553AUTHORCODE | | کد مؤلف =AUTHORCODE90553AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' اِبْنِ كَيّال، بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى ملقب به زينالدين ''' (863 -929ق/1459-1523م)، واعظ، محدث و فقيه شافعى. | ''' اِبْنِ كَيّال، بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى ملقب به زينالدين''' (863 -929ق/1459-1523م)، واعظ، محدث و فقيه شافعى. | ||
وی در آغاز تاجر بود و چون ديون فراوان پيدا كرد، تجارت را رها ساخت و ملازم شيخ برهانالدين تاجى شد و صحيح بخاری را نزد او خواند. | وی در آغاز تاجر بود و چون ديون فراوان پيدا كرد، تجارت را رها ساخت و ملازم شيخ برهانالدين تاجى شد و صحيح بخاری را نزد او خواند. | ||
خط ۵۶: | خط ۵۴: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
# الكواكب النيّرات فى معرفة من اختلط من الرواة و الثقات، در علم حديث است كه با تحقيق كمال يوسف الحوت در 1987م در بيروت به چاپ رسيده است. | |||
#:وی نام نويسنده را ابوالبركات محمد بن احمد آورده است. | |||
# الانجم الازواهر فى تحريم القراءة بلحون اهل الفسق و الكبائر، | |||
# الجواهر الزواهى فى ذم الملاعب و الملاهى، | |||
در علم حديث است كه با تحقيق كمال يوسف الحوت در 1987م در بيروت به چاپ رسيده است. | # تعلیق بر الاكتفاء كلاعى، | ||
وی نام نويسنده را ابوالبركات محمد بن احمد آورده است. | # اسنى المقاصد فى معرفة حقوق الولد على الوالد، | ||
# حياة القلوب و نيل المطلوب<ref>مؤذن جامى، محمد هادی، ج4، ص530</ref>. | |||
| | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مؤذن جامى، محمد هادی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | |||
مؤذن جامى، محمد هادی، | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[تقريب التهذيب مجموعا إلی الکاشف للذهبي]] | |||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۶
اِبْنِ كَيّال، بركات بن احمد بن محمد ذهبى دمشقى صالحى ملقب به زينالدين (863 -929ق/1459-1523م)، واعظ، محدث و فقيه شافعى.
وی در آغاز تاجر بود و چون ديون فراوان پيدا كرد، تجارت را رها ساخت و ملازم شيخ برهانالدين تاجى شد و صحيح بخاری را نزد او خواند.
سپس به گفتن حديث در جامع اموی پرداخت. بعد از مرگ برهانالدين تاجى رياست شافعيان دمشق به او رسيد. پس از اين زندگى او بجز ملازمت جامع اموی و وعظ در مسجد اقصاب و جامع جوزه و خطابت در صابونيه چيزی نمىدانيم.
آثار
- الكواكب النيّرات فى معرفة من اختلط من الرواة و الثقات، در علم حديث است كه با تحقيق كمال يوسف الحوت در 1987م در بيروت به چاپ رسيده است.
- وی نام نويسنده را ابوالبركات محمد بن احمد آورده است.
- الانجم الازواهر فى تحريم القراءة بلحون اهل الفسق و الكبائر،
- الجواهر الزواهى فى ذم الملاعب و الملاهى،
- تعلیق بر الاكتفاء كلاعى،
- اسنى المقاصد فى معرفة حقوق الولد على الوالد،
- حياة القلوب و نيل المطلوب[۱].
پانویس
- ↑ مؤذن جامى، محمد هادی، ج4، ص530
منابع مقاله
مؤذن جامى، محمد هادی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.