مفصل شرح مطول: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'المفصل (ابهام زدایی)' به 'المفصل (ابهامزدایی)') |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|المفصل ( | {{کاربردهای دیگر|المفصل (ابهامزدایی)}} | ||
'''مفصل شرح مطول'''، نوشته [[حجت هاشمی خراسانی، سید علی|حمیدالدین حجت هاشمی خراسانی]](1314ش) است که شرحی بر کتاب مطول [[تفتازانی، مسعود بن عمر|مسعود بن عمر تفتازانی]](722ق-792ق) میباشد که خود، شرحی بر تلخیص المفتاح از خطیب قزوینی است. | '''مفصل شرح مطول'''، نوشته [[حجت هاشمی خراسانی، سید علی|حمیدالدین حجت هاشمی خراسانی]](1314ش) است که شرحی بر کتاب مطول [[تفتازانی، مسعود بن عمر|مسعود بن عمر تفتازانی]](722ق-792ق) میباشد که خود، شرحی بر تلخیص المفتاح از خطیب قزوینی است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۲
مفصل شرح مطول | |
---|---|
پدیدآوران | حجت هاشمی خراسانی، علی (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | تلخیص المفتاح. شرح ** مطول. شرح ** مفتاح العلوم. تلخیص |
ناشر | نشر حاذق |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1390ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-600-6167-22-0 |
موضوع | تفتازانی، مسعود بن عمر، 722 - 792؟ق. المطول - نقد و تفسیر - خطیب قزوینی، محمد بن عبد الرحمن، 666 - 739ق. تلخیص المفتاح - نقد و تفسیر - زبان عربی - بدیع - زبان عربی - معانی و بیان |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 9 |
کد کنگره | 1390 /خ6 ت8023 2028 PJA |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مفصل شرح مطول، نوشته حمیدالدین حجت هاشمی خراسانی(1314ش) است که شرحی بر کتاب مطول مسعود بن عمر تفتازانی(722ق-792ق) میباشد که خود، شرحی بر تلخیص المفتاح از خطیب قزوینی است.
حجت هاشمی این شرح را در 9 مجلد تدوین کرده است. جلد اول در مبحث فصاحت و بلاغت؛ دوم تا ششم در علم معانی؛ جلد هفتم و هشتم در علم بیان و جلد پایانی -نهم- در علم بدیع است.
شایان ذکر است که تفتازانی تلخیص المفتاح را بهترین و زیباترین کتاب بلاغی در زبان عربی میدانسته است ازاینرو، به شرح آن پرداخته است که به نوبۀ خود، کتاب مطول وی از امهات کتب درسی بلاغی گشته و پهنای آموزش بلاغت را در حوزههای علمیه بویژه در ایران درنوردیده است. شرق ممالک اسلامی نیز این کتاب را بخوبی میشناسد.[۱]
روش شارح بدینگونه است که یک یا چند واژه را از متن برمیگزیند، سپس به شرح آن میپردازد. از این رو، خواننده از دیدن متن اصلی بینیاز نیست. شارح بسیار از ادیبان و شاعران فارسی زبان و تازی برای مقصودش بهره گرفته است. همچنین، گاه مطالبی را میان شرح میآورد که به موضوع اصلی ربطی ندارد و مراد خود شارح را بازگو میکند.[۲]
پانویس
منابع مقاله