ابن فصيح، ابومحمد عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = ابن فصيح، ابومحمد عبدالله بن احمد | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = عبدالله بن احمد؛ | نامهای دیگر = ابن فصيح، ابومحمد عبدالله بن احمد؛ | لقب = جلالالدین؛ | تخلص = ا...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - '| کد مؤلف = AUTHORCODE' به '| کد مؤلف =AUTHORCODE') |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| طول عمر =43؛ | | طول عمر =43؛ | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
| پیشه = ادیب، نحوی، فقیه؛ | | پیشه = ادیب، نحوی، فقیه؛ | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
خط ۴۲: | خط ۴۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE00000AUTHORCODE | | کد مؤلف =AUTHORCODE00000AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' ابن فَصیح، ابومحمد عبدالله بن احمد، ملقب به جلالالدین ''' (702- 745ق/1303-1344م)، ادیب، نحوی و فقیه حنفى. | ''' ابن فَصیح، ابومحمد عبدالله بن احمد، ملقب به جلالالدین''' (702- 745ق/1303-1344م)، ادیب، نحوی و فقیه حنفى. | ||
از نسبت همدانى وی چنین برمىآید که اصل و نسبش ایرانى است. | از نسبت همدانى وی چنین برمىآید که اصل و نسبش ایرانى است. | ||
==مشایخ، شاگردان، مهارتها== | ==مشایخ، شاگردان، مهارتها== | ||
وی در کوفه پرورش یافت، اما دوران جوانى خویش را در بغداد گذراند. | وی در کوفه پرورش یافت، اما دوران جوانى خویش را در بغداد گذراند. | ||
از کسانى چون ابن دوالیبى و على بن عبدالصمد بن ابى الجیش حدیث شنید، سپس به همراه پدرش به دمشق رفت و در آنجا نیز نزد دانشمندانى چون جزری و ذهبى به فراگیری حدیث پرداخت | از کسانى چون [[ابن دوالیبى]] و [[على بن عبدالصمد بن ابى الجیش]] حدیث شنید، سپس به همراه پدرش به دمشق رفت و در آنجا نیز نزد دانشمندانى چون [[ابن جزی، محمد بن احمد|جزری]] و [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبى]] به فراگیری حدیث پرداخت. | ||
[[سعید بن عبدالله دهلى]] از شاگردان او بوده و از وی روایت کرده است. | |||
[[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] مهارت وی را در نظم و نثر ستوده و چنانکه از عناوین برخى از آثار او پیداست، در علم قرائات نیز مهارت داشته است. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
1.عمدة القراء و عدة الاقراء فى الفرق بین ظاءات القرآن وضاداته، | |||
1. عمدة القراء و عدة الاقراء فى الفرق بین ظاءات القرآن وضاداته، | |||
قصیدهای است مرکب از 27 بیت به همراه شرح آنها. وی در ابیات نخستین قصیده، واژههایى از قرآن را که حرف ظا در آنها به کار رفته، آورده است و در ادبیات بعدی به برخى الفاظ مشابهى که در قرآن به کار رفته و تنها در ظا و ضاد اختلاف دارند و اغلب با هم اشتباه مىشوند، پرداخته است. | قصیدهای است مرکب از 27 بیت به همراه شرح آنها. وی در ابیات نخستین قصیده، واژههایى از قرآن را که حرف ظا در آنها به کار رفته، آورده است و در ادبیات بعدی به برخى الفاظ مشابهى که در قرآن به کار رفته و تنها در ظا و ضاد اختلاف دارند و اغلب با هم اشتباه مىشوند، پرداخته است. | ||
خط ۶۹: | خط ۶۳: | ||
نسخههای این اثر در کتابخانههای مختلف از جمله دارالکتب مصر، اوقاف بغداد، برلین، دانشگاه پرینستون و ظاهریه موجود است. | نسخههای این اثر در کتابخانههای مختلف از جمله دارالکتب مصر، اوقاف بغداد، برلین، دانشگاه پرینستون و ظاهریه موجود است. | ||
2. مستحسن الطرائق فى نظم کنز الدقائق، | 2.مستحسن الطرائق فى نظم کنز الدقائق، | ||
از این اثر تنها یک نسخه در ازهریه موجود است. | از این اثر تنها یک نسخه در ازهریه موجود است. | ||
به گزارش برخى منابع کهن وی دو قصیده نیز در مدح رسول اکرم(ص) و نیز قصیدهای با عنوان عقد الدر فى عقدالحر داشته که از هیچیک از آنها اثری بر جای نمانده است | به گزارش برخى منابع کهن وی دو قصیده نیز در مدح رسول اکرم(ص) و نیز قصیدهای با عنوان عقد الدر فى عقدالحر داشته که از هیچیک از آنها اثری بر جای نمانده است<ref>محمدزاده، رضا، ج4، ص399</ref>. | ||
<ref>محمدزاده، رضا، ج4، ص399</ref>. | |||
== پانویس== | == پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
محمدزاده، رضا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | |||
محمدزاده، رضا، | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
خط ۹۳: | خط ۸۱: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۴
ابن فَصیح، ابومحمد عبدالله بن احمد، ملقب به جلالالدین (702- 745ق/1303-1344م)، ادیب، نحوی و فقیه حنفى.
از نسبت همدانى وی چنین برمىآید که اصل و نسبش ایرانى است.
مشایخ، شاگردان، مهارتها
وی در کوفه پرورش یافت، اما دوران جوانى خویش را در بغداد گذراند.
از کسانى چون ابن دوالیبى و على بن عبدالصمد بن ابى الجیش حدیث شنید، سپس به همراه پدرش به دمشق رفت و در آنجا نیز نزد دانشمندانى چون جزری و ذهبى به فراگیری حدیث پرداخت.
سعید بن عبدالله دهلى از شاگردان او بوده و از وی روایت کرده است.
ابن حجر مهارت وی را در نظم و نثر ستوده و چنانکه از عناوین برخى از آثار او پیداست، در علم قرائات نیز مهارت داشته است.
آثار
1.عمدة القراء و عدة الاقراء فى الفرق بین ظاءات القرآن وضاداته،
قصیدهای است مرکب از 27 بیت به همراه شرح آنها. وی در ابیات نخستین قصیده، واژههایى از قرآن را که حرف ظا در آنها به کار رفته، آورده است و در ادبیات بعدی به برخى الفاظ مشابهى که در قرآن به کار رفته و تنها در ظا و ضاد اختلاف دارند و اغلب با هم اشتباه مىشوند، پرداخته است.
نسخههای این اثر در کتابخانههای مختلف از جمله دارالکتب مصر، اوقاف بغداد، برلین، دانشگاه پرینستون و ظاهریه موجود است.
2.مستحسن الطرائق فى نظم کنز الدقائق،
از این اثر تنها یک نسخه در ازهریه موجود است.
به گزارش برخى منابع کهن وی دو قصیده نیز در مدح رسول اکرم(ص) و نیز قصیدهای با عنوان عقد الدر فى عقدالحر داشته که از هیچیک از آنها اثری بر جای نمانده است[۱].
پانویس
- ↑ محمدزاده، رضا، ج4، ص399
منابع مقاله
محمدزاده، رضا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.