بغية الوعاة في طبقات اللغويين و النحاة: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR69921J1.jpg | عنوان = بغية الوعاة في طبقات اللغويين و النحاة | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) ابراهیم، محمد ابوالفضل (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'إحياء الميت بفضائل أهل‌البيت(ع)' به 'إحياء الميت بفضائل أهل‌البيت علیهم‌السلام') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = PJ 6063/س۹ب۷ | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
* [[جلال‌الدین سیوطی]] درباره یعقوب بن اسحاق معروف به [[ابن سکیت]] نوشته است: او دانشمندی بود که به علم نحو کوفیان، علم قرآن، لغت و شعر آگاهی داشت و بسیار روایت می‌کرد و ثقه بود و نحو را از بصریان و کوفیان (مانند فراء و...) آموخت و آثار ابتکاری بسیاری در نحو، معانی شعر و تفسیر دیوان‌های اشعار عربی دارد که در آن بر مطالب پیشینیانش، سخنانی نو افزوده است. [[سیوطی]] با تأکید بر اینکه بعد از ابن | * [[جلال‌الدین سیوطی]] درباره یعقوب بن اسحاق معروف به [[ابن سکیت]] نوشته است: او دانشمندی بود که به علم نحو کوفیان، علم قرآن، لغت و شعر آگاهی داشت و بسیار روایت می‌کرد و ثقه بود و نحو را از بصریان و کوفیان (مانند فراء و...) آموخت و آثار ابتکاری بسیاری در نحو، معانی شعر و تفسیر دیوان‌های اشعار عربی دارد که در آن بر مطالب پیشینیانش، سخنانی نو افزوده است. [[سیوطی]] با تأکید بر اینکه بعد از [[ابن اعرابی، ابوعبدالله محمد بن زیاد | ابن اَعْرابى]] برای یعقوب بن اسحاق، همانندی نبود، واقعه آموزش دادن به فرزندان متوکل و شهادت [[ابن سکیت]] را نیز با جزئیاتش آورده است<ref>ر.ک: همان، ص349</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[تحفة الأديب في نحاة مغني اللبيب]] | |||
[[إحياء الميت بفضائل أهل‌البيت علیهم‌السلام]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۴
| بغية الوعاة في طبقات اللغويين و النحاة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) ابراهیم، محمد ابوالفضل (محقق) |
| ناشر | المکتبة العصرية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | PJ 6063/س۹ب۷ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بغية الوعاة في طبقات اللغويين و النحاة، نوشته حافظ، ادیب، واژه‌شناس، محدث و مفسر ممتاز شافعی و نویسنده شهیر، جلال‌الدین سیوطی (849-911ق)، فرهنگ‌نامه‌ای الفبایی است که واژه‌شناسان و نحویان و درجات علمی آنان و آثار و فعالیت‌هایشان را معرفی می‌کند. نویسنده در این کتاب، تعداد 2209 لغت‌شناس و نحوی را شناسانده است[۱].
ارزش کتاب
این اثر از نظر علمی و بهخصوص تاریخ زبان و ادبیات عربی، بسی ارزنده است و نقش اندیشوران 2 دانش لغت و نحو را در تولید علم با ترسیم روابط استادی و شاگردی و زمان و مکان و آثار و فعالیت‌های ادبی آنها نشان می‌دهد.
هدف و روش
- ادیب، استاد دانشگاه و محقق کتاب، محمد ابوالفضل ابراهیم (متوفای 1981م)، با بیان اینکه توجه اندیشوران عرب‌زبان به نگارش تاریخ خود، کم‌نظیر و شگفت‌آور است، به طبقه‌بندی تاریخ‌نگاری‌های آنان پرداخته و با اشاره به اسامی برخی از این آثار، افزوده است: واژه‌شناسان و نحویان از زمره کسانی هستند که همواره مورد توجه قرار گرفته‌اند؛ زیرا آنان بودند که در طول تاریخ به پاسداشت زبان و ادبیات عربی پرداختند و آن را با شیوه‌هایی ابتکاری به شکوفایی رساندند و...[۲].
- جلال‌الدین سیوطی با بیان اینکه از آغاز رشدم، شوق داشتم که به گردآوری اخبار نحویان بپردازم، چون علاقه ویژه‌ای به این فن داشتم، چند کتاب را نام برده که در زمینه تاریخ و طبقات نحویان نوشته شده است. به گفته او این کتاب‌ها کافی نبوده و تشنگان دانایی را سیراب نکرده و به همین جهت، وی در سال 868ق، تصمیم به نگارش کتابی جامع در این موضوع گرفته و به کتاب‌های اصلی تاریخی مراجعه کرده و حدود 300 کتاب را در همین مباحث خوانده است. سیوطی بعد از ذکر چند کتاب از منابعش، گوید: هر مقدار که در این کتاب‌ها، شرح حال نحویان (مشهوران یا دیگران) ذکر شده بود، جمع‌آوری کردم و از اشعار و فوائد و مناظره‌ها و روایات آنان، هرچه بود، آوردم؛ به شکلی که در هیچ کتاب دیگری چنین جمع نشده است و سیاهه‌هایش به 7 جلد رسید و زمانی که سال 868ق، به مکه رفتم پیشنهاد شد که آن را در یک جلد خلاصه کنم و شرح حال افراد مهم را بیاورم و من پذیرفتم[۳].
ساختار و محتوا
نویسنده، کتابش را به‌ترتیب الفبایی سامان‌دهی کرده، ولی برای تیمن و تبرک، این اثر را با اندیشمندانی آغاز کرده که نامشان «محمد» است و تعداد 529 نفر از آنان را معرفی کرده است[۴] و بعد به کسانی پرداخته که «احمد» نامیده شده‌اند و تعداد 272 نفر از آنها را شناسانده است [۵] و آنگاه مباحثش را با حرف همزه و «آدم بن احمد بن اسد هروی نحوی لغوی، ابوسعد» ادامه داده[۶] و با حرف یاء و «یونس بن یوسف بن سلیمان جذامی» پایان داده است[۷].
نمونه مباحث
- جلال‌الدین سیوطی درباره یعقوب بن اسحاق معروف به ابن سکیت نوشته است: او دانشمندی بود که به علم نحو کوفیان، علم قرآن، لغت و شعر آگاهی داشت و بسیار روایت می‌کرد و ثقه بود و نحو را از بصریان و کوفیان (مانند فراء و...) آموخت و آثار ابتکاری بسیاری در نحو، معانی شعر و تفسیر دیوان‌های اشعار عربی دارد که در آن بر مطالب پیشینیانش، سخنانی نو افزوده است. سیوطی با تأکید بر اینکه بعد از ابن اَعْرابى برای یعقوب بن اسحاق، همانندی نبود، واقعه آموزش دادن به فرزندان متوکل و شهادت ابن سکیت را نیز با جزئیاتش آورده است[۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه‌های محقق و نویسنده و متن کتاب.