ابن شرقی، ابوحامد احمد بن محمد نیشابوری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '| کد مؤلف = AUTHORCODE' به '| کد مؤلف =AUTHORCODE') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = اِبْنِ شَرْقى، ابوحامد نیشابوری، احمد بن محمد بن حسین | | نام کامل = اِبْنِ شَرْقى، ابوحامد نیشابوری، احمد بن محمد بن حسین | ||
| نامهای دیگر = احمد بن محمد بن حسین | | نامهای دیگر = احمد بن محمد بن حسین | ||
| لقب = ابن شرقی | | لقب = ابن شرقی | ||
خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = محمد بن یحیى ذُهلى، عبدالرحمان بن بشربن حکم، احمد بن ازهر، احمد بن یوسف | | اساتید = محمد بن یحیى ذُهلى، عبدالرحمان بن بشربن حکم، احمد بن ازهر، احمد بن یوسف سلمى | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = ابوالعباس ابن عقده، ابواحمد عَسّال، ابواحمد ابن | | شاگردان = ابوالعباس ابن عقده، ابواحمد عَسّال، ابواحمد ابن عدی | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| درجه علمی = محدث | | درجه علمی = محدث | ||
خط ۴۱: | خط ۳۹: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE71899AUTHORCODE | | کد مؤلف =AUTHORCODE71899AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''اِبْنِ شَرْقى، ابوحامد احمد بن محمد بن حسین نیشابوری''' (240- 325ق/854 937م)، محدث شافعى مذهب. | |||
از آنجا که وی ساکن محلهای در شرق بود، او را ابن شرقى خواندهاند. | از آنجا که وی ساکن محلهای در شرق بود، او را ابن شرقى خواندهاند. | ||
خط ۵۱: | خط ۴۹: | ||
==شیوخ== | ==شیوخ== | ||
در نیشابور از محمد بن یحیى ذُهلى، عبدالرحمان بن بشربن حکم، احمد بن | در نیشابور از محمد بن یحیى ذُهلى، عبدالرحمان بن بشربن حکم، [[احمد بن ازهر]]، [[احمد بن یوسف سلمى]]، [[احمد بن حفض بن عبدالله]] و جز آنان حدیث شنید. چنانکه از قراین برمىآید، بیشتر دانش خود را از [[مسلم بن حجاج نیشابوری]] فراگرفته است و از این رو اغلب منابع از وی به عنوان «شاگرد مسلم» یاد کردهاند. | ||
ابن شرقى ابتدا به ری مسافرت کرد و از [[ابوحاتم رازی، احمد بن حمدان|ابوحاتم رازی]] حدیث شنید. به همین ترتیب در بغداد از محمد بن اسحاق صاغانى، عباس بن محمد دوری، عبدالله بن محمّد بن شاکر و احمد بن ابى خیثمه، در کوفه از ابوحازم احمد بن ابى غرزه و معاصران وی، و در مکه از عبدالله بن ابى مَسّره، استماع حدیث نمود. | |||
==راویان== | ==راویان== | ||
ابن شرقى بسیار به حج مىرفت و در راه مکه به املای حدیث مىپرداخت و همراهان مىنوشتند. | ابن شرقى بسیار به حج مىرفت و در راه مکه به املای حدیث مىپرداخت و همراهان مىنوشتند. | ||
افراد متعددی از او روایت کردهاند: از جمله ابوالعباس ابن عقده، ابواحمد عَسّال، ابواحمد ابن عدی، ابوعلى نیشابوری، زاهد بن احمد سرخسى، حسن بن احمد مَخلَدی، محمد بن عبدالله جوزقى، [[ابوالحسن علوی]]، ابواحمد حاکم و ابوالحسین حجاجى. | |||
==حدیثشناسی== | ==حدیثشناسی== | ||
او در شناختن حدیثهای صحیح از ساختگى تبحر خاصى داشت، تا آنجا که ابن خزیمه(د 311ق/923م) وی را ملاک و معیار تشخیص حدیث صحیح از دروغین دانسته است. دارقطنى وثاقت و امانت او را در نقل حدیث ستوده و کلام ابن عقده را که در تضعیف ابن شرقى بیان شده، مردود دانسته است. خطیب بغدادی (4/426، 427) نیز وی را توثیق کرده، و ابن عدی گفته که کسى را در حفظ حدیث و بیان آن همانند او نیافته است. | او در شناختن حدیثهای صحیح از ساختگى تبحر خاصى داشت، تا آنجا که [[ابن خزیمه، محمد بن اسحاق|ابن خزیمه]](د 311ق/923م) وی را ملاک و معیار تشخیص حدیث صحیح از دروغین دانسته است. [[دارقطنی، علی بن عمر|دارقطنى]] وثاقت و امانت او را در نقل حدیث ستوده و کلام ابن عقده را که در تضعیف ابن شرقى بیان شده، مردود دانسته است. [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] (4/426، 427) نیز وی را توثیق کرده، و ابن عدی گفته که کسى را در حفظ حدیث و بیان آن همانند او نیافته است. | ||
==تنها اثر== | ==تنها اثر== | ||
خط ۶۸: | خط ۶۳: | ||
تنها اثر وی احادیث من المسند الصحیح است که فقط 4 برگ آن به صورت دست نوشتهای در ظاهریه موجود است<ref> صفری نادری، حسن، ج4، ص84 </ref>. | تنها اثر وی احادیث من المسند الصحیح است که فقط 4 برگ آن به صورت دست نوشتهای در ظاهریه موجود است<ref> صفری نادری، حسن، ج4، ص84 </ref>. | ||
پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
صفری نادری، حسن، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز | صفری نادری، حسن، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
خط ۷۹: | خط ۷۴: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1402]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۵
اِبْنِ شَرْقى، ابوحامد احمد بن محمد بن حسین نیشابوری (240- 325ق/854 937م)، محدث شافعى مذهب.
از آنجا که وی ساکن محلهای در شرق بود، او را ابن شرقى خواندهاند.
وی در شهرهای مختلف در محضر دانشمندان بسیاری به فراگرفتن حدیث پرداخت و پس از چندی در این علم یگانه عصر خود شد.
شیوخ
در نیشابور از محمد بن یحیى ذُهلى، عبدالرحمان بن بشربن حکم، احمد بن ازهر، احمد بن یوسف سلمى، احمد بن حفض بن عبدالله و جز آنان حدیث شنید. چنانکه از قراین برمىآید، بیشتر دانش خود را از مسلم بن حجاج نیشابوری فراگرفته است و از این رو اغلب منابع از وی به عنوان «شاگرد مسلم» یاد کردهاند.
ابن شرقى ابتدا به ری مسافرت کرد و از ابوحاتم رازی حدیث شنید. به همین ترتیب در بغداد از محمد بن اسحاق صاغانى، عباس بن محمد دوری، عبدالله بن محمّد بن شاکر و احمد بن ابى خیثمه، در کوفه از ابوحازم احمد بن ابى غرزه و معاصران وی، و در مکه از عبدالله بن ابى مَسّره، استماع حدیث نمود.
راویان
ابن شرقى بسیار به حج مىرفت و در راه مکه به املای حدیث مىپرداخت و همراهان مىنوشتند.
افراد متعددی از او روایت کردهاند: از جمله ابوالعباس ابن عقده، ابواحمد عَسّال، ابواحمد ابن عدی، ابوعلى نیشابوری، زاهد بن احمد سرخسى، حسن بن احمد مَخلَدی، محمد بن عبدالله جوزقى، ابوالحسن علوی، ابواحمد حاکم و ابوالحسین حجاجى.
حدیثشناسی
او در شناختن حدیثهای صحیح از ساختگى تبحر خاصى داشت، تا آنجا که ابن خزیمه(د 311ق/923م) وی را ملاک و معیار تشخیص حدیث صحیح از دروغین دانسته است. دارقطنى وثاقت و امانت او را در نقل حدیث ستوده و کلام ابن عقده را که در تضعیف ابن شرقى بیان شده، مردود دانسته است. خطیب بغدادی (4/426، 427) نیز وی را توثیق کرده، و ابن عدی گفته که کسى را در حفظ حدیث و بیان آن همانند او نیافته است.
تنها اثر
تنها اثر وی احادیث من المسند الصحیح است که فقط 4 برگ آن به صورت دست نوشتهای در ظاهریه موجود است[۱].
پانویس
- ↑ صفری نادری، حسن، ج4، ص84
منابع مقاله
صفری نادری، حسن، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377