پشمینه‌پوشان: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'دائرة المعارف' به 'دائرةالمعارف')
     
    (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۵۲: خط ۵۲:
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:تصوف و عرفان]]
    [[رده:تصوف و عرفان]]
    [[رده:تصوف و عرفان درسازمان ها. انجمن ها. کنگره ها. دائرة المعارف ها. واژه نامه ها. مصطلح نامه ها، مجموعه ها، مقاله ها...]]
    [[رده:تصوف و عرفان درسازمان ها. انجمن ها. کنگره ها. دائرةالمعارف ها. واژه نامه ها. مصطلح نامه‌ها، مجموعه‌ها، مقاله‌ها...]]


    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۳

    پشمینه پوشان
    پشمینه‌پوشان
    پدیدآورانسیدین، علی (نويسنده)
    عنوان‌های دیگرفرهنگ سلسله‌های صوفیه
    ناشرنشر نی
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1387ش
    چاپ1
    شابک978-964-312-999-6
    موضوعتصوف - اصطلاحها و تعبیرها - آداب طریقت - اصطلاح‏ها و تعبیرها
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /س۹پ۵ 274/3 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    پشمینه‌پوشان، فرهنگ سلسله‌های صوفیه، تألیف علی سیدین (متولد 1322ش)، مشتمل بر معرفی طریقه‌های صوفیه و شرح و توضیح واژگان مرتبط با آن می‌باشد.

    صوفیه و علل و عوامل پیدایش آن‌ها و سوابق اندیشه‌های صوفیانه در میان ادیان و اقوام و فرهنگ‌ها و تأثیرشان در صوفیان مسلمان، امری جداگانه و مستلزم بررسی همه‌جانبه تاریخی، دینی، اجتماعی، روان‌شناختی، زبان‌شناختی و فلسفی است. این اثر به مقتضای گزارشی توصیفی از سلسله‌ها و طریقه‌های صوفیانه، درصدد نقد و بررسی علمی جنبه‌های فوق نیست، بلکه مقدمه‌ای ا‌ست تا بابی در این زمینه گشوده شود[۱].‏

    در توضیح عنوان کتاب در مقدمه چنین می‌خوانیم: صوفیه خرقه را از پشمی می‌دانند که حضرت ابراهیم(ع) از گوسفندی که ذبح کرد، بافت و بعد از حضرت ابراهیم(ع) به انبیا و اولیا رسید، تا اینکه جبرئیل آن را به حضرت محمد(ص) بخشید و بعد از ایشان به علی(ع) و از جانب وی به اویس قرنی رسید[۲]‏.

    هنوز معلوم نیست لفظ صوفی اولین بار به چه کسانی اطلاق شده است. برخی نوشته‌اند نخستین بار ابوهاشم را صوفی گفتند. جابر بن حیان نیز صوفی معروف بود، اما به «صوف» انتساب نداشت. صوفیان سلسلة النسب خرقه خود را اغلب از طریق علی بن ابی‌طالب(ع) به حضرت محمد(ص) می‌رسانند و گویند حضرت محمد(ص) ذکر جلی را به علی(ع) تلقین فرمودند[۳]‏.

    به گفته نویسنده، آثار و نوشته‌هایی که به‌نوعی به عرفان و تصوف مرتبط هستند، اگر نه همه، رویکردی جانب‌دارانه یا مخالفت‌جویانه دارند. تألیف حاضر بنا بر ماهیت فرهنگ‌نامه‌ای خود بر اساس همین منابع تنظیم شده و از اظهار نظر شخصی و جانب‌داری یا مخالفت پرهیز شده است. اغلب مراجع و مآخذ در ذیل هر صفحه آورده شده و در برخی از مطالب دخل و تصرفی در عبارت به دلیل تطبیق یا تقصیر و هماهنگی متن صورت گرفته است، بدون آنکه مفهوم اصلی دگرگون شود[۴]‏.

    واژگان کتاب به‌ترتیب حروف الفبا با آل‌سیدیه آغاز شده که در تعریف آن چنین می‌خوانیم: از شعب بکائیه؛ بکائیه خود از طریقه‌های مراکشی قادریه‌اند که پیشوای آن‌ها در سال 1505م درگذشته است[۵]‏.

    آخرین معرفی کتاب از فرق صوفیه چنین است: یونسیه: طریقه‌ای از صوفیان سوریه که پیرو شیبانی بودند. او را ضاله و خارج از دین شمرده‌اند[۶]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: پیشگفتار، ص15
    2. ر.ک: همان، ص25
    3. ر.ک: همان، ص27
    4. ر.ک: همان، ص35-34
    5. ر.ک: متن کتاب، ص37
    6. ر.ک: همان، ص351

    منابع مقاله

    پیشگفتار و متن کتاب.


    وابسته‌ها