اخلاق ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = BL 1571/د۹۶الف۳ | ||
| موضوع =زردشتی - اخلاق زردشتی - زردشتی - احکام و قوانین (ت. ج.) - تعلیمات دینی زردشتی | | موضوع =زردشتی - اخلاق زردشتی - زردشتی - احکام و قوانین (ت. ج.) - تعلیمات دینی زردشتی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
''' اخلاق ایران باستان'''، نوشته دینشاه ایرانی ، مجموعه مختصری از آموزه‌های زرتشت و همچنین نمونه‌ای از اخلاق ایرانیان باستان است. | ''' اخلاق ایران باستان'''، نوشته [[دینشاه ایرانی]]، مجموعه مختصری از آموزه‌های زرتشت و همچنین نمونه‌ای از اخلاق ایرانیان باستان است. | ||
مؤلف، کار خویش را با استناد به متون دینی کتیبه‌ها و اندرزنامه‌های به‌جای مانده از دوران باستان در نه مبحث به رشته تحریر درآمده است. مباحث اول و دوم کتاب، شامل مختصری از آموزه‌های اخلاقی «گاهان» و اثرات آن در سایر بخش‌های اوستاست، که مفصل‌ترین مباحث کتاب به شمار می‌آیند. در مبحث سوم، نمونه‌ای از آموزشهای اخلاقی براساس آنچه در سایر بخش‌های اوستا و متون پهلوی و آثار فارسی مربوط به دوره اسلامی آمده، آورده شده است. | مؤلف، کار خویش را با استناد به متون دینی کتیبه‌ها و اندرزنامه‌های به‌جای مانده از دوران باستان در نه مبحث به رشته تحریر درآمده است. مباحث اول و دوم کتاب، شامل مختصری از آموزه‌های اخلاقی «گاهان» و اثرات آن در سایر بخش‌های اوستاست، که مفصل‌ترین مباحث کتاب به شمار می‌آیند. در مبحث سوم، نمونه‌ای از آموزشهای اخلاقی براساس آنچه در سایر بخش‌های اوستا و متون پهلوی و آثار فارسی مربوط به دوره اسلامی آمده، آورده شده است. | ||
دیگر بخش‌های کتاب که همگی مختصرند، آموزشهای اخلاقی زرتشتیان و ایرانیان باستان به ترتیب بر مبنای اظهارنظرهای مورخان یونان و روم، ترجمه کتیبه‌های داریوش و نقش رستم، متن پیمان‌گواه‌گیران، اندرزنامه‌های آذرباد مهراسپندان و اندرز انوشه روان خسرو قبادیان، با مضمون‌های اعتقادی، اخلاقی، بهداشتی و ... ذکر شده‌‌اند<ref>شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص279</ref>. | دیگر بخش‌های کتاب که همگی مختصرند، آموزشهای اخلاقی زرتشتیان و ایرانیان باستان به ترتیب بر مبنای اظهارنظرهای مورخان یونان و روم، ترجمه کتیبه‌های داریوش و نقش رستم، متن پیمان‌گواه‌گیران، اندرزنامه‌های آذرباد مهراسپندان و اندرز انوشه روان خسرو قبادیان، با مضمون‌های اعتقادی، اخلاقی، بهداشتی و... ذکر شده‌‌اند<ref>شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص279</ref>. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | |||
[[رده:دین، اساطیر، خردگرایی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۷
| اخلاق ایران باستان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دینشاه ایرانی(۱۸۸۱ - ۱۹۳۸م.) (نويسنده) |
| ناشر | مؤسسة إقناع |
| مکان نشر | هند - بمبئی |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | زردشتی - اخلاق زردشتی - زردشتی - احکام و قوانین (ت. ج.) - تعلیمات دینی زردشتی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BL 1571/د۹۶الف۳ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اخلاق ایران باستان، نوشته دینشاه ایرانی، مجموعه مختصری از آموزه‌های زرتشت و همچنین نمونه‌ای از اخلاق ایرانیان باستان است.
مؤلف، کار خویش را با استناد به متون دینی کتیبه‌ها و اندرزنامه‌های به‌جای مانده از دوران باستان در نه مبحث به رشته تحریر درآمده است. مباحث اول و دوم کتاب، شامل مختصری از آموزه‌های اخلاقی «گاهان» و اثرات آن در سایر بخش‌های اوستاست، که مفصل‌ترین مباحث کتاب به شمار می‌آیند. در مبحث سوم، نمونه‌ای از آموزشهای اخلاقی براساس آنچه در سایر بخش‌های اوستا و متون پهلوی و آثار فارسی مربوط به دوره اسلامی آمده، آورده شده است.
دیگر بخش‌های کتاب که همگی مختصرند، آموزشهای اخلاقی زرتشتیان و ایرانیان باستان به ترتیب بر مبنای اظهارنظرهای مورخان یونان و روم، ترجمه کتیبه‌های داریوش و نقش رستم، متن پیمان‌گواه‌گیران، اندرزنامه‌های آذرباد مهراسپندان و اندرز انوشه روان خسرو قبادیان، با مضمون‌های اعتقادی، اخلاقی، بهداشتی و... ذکر شده‌‌اند[۱].
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص279
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.