دانش تخریج حدیث در شیعه: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موسسه' به 'مؤسسه') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[محمودی، عباس]] (نويسنده) | [[محمودی، عباس]] (نويسنده) | ||
[[ | [[مؤسسه معارف اهل البیت علیهمالسلام]] (سایر) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دانش تخریج حدیث در شیعه (سرآغاز و زیرساختها)'''، تألیف عباس محمودی (متولد 1355)، به گونهشناسی تخریج حدیث و بررسی عملکرد شیعه و سنی و نیز قواعد و فایدههای تخریج حدیث پرداخته است. | '''دانش تخریج حدیث در شیعه (سرآغاز و زیرساختها)'''، تألیف [[محمودی، عباس|عباس محمودی]] (متولد 1355)، به گونهشناسی تخریج حدیث و بررسی عملکرد شیعه و سنی و نیز قواعد و فایدههای تخریج حدیث پرداخته است. | ||
هدف این پژوهش، سنجش اعتبار روایات بهواسطه تحصیل قواعد منظم دانش تخریج و فایده آن، شناسایی طرق نقل حدیث، شناخت رابطه منبع، سند و متن و تأثیر هریک بر اعتبار حدیث، گونهشناسی احادیث معصومان(ع)، ذوق، سلیقه و تخصص هر راوی در نقل روایات، شناخت تعامل منابع حدیثی نسبت به یکدیگر و تفاوت روش آنان، بهویژه در نقل روایت و دفاع از برخی احادیث مشکلدار و اعتباربخشی به آن است<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>. | هدف این پژوهش، سنجش اعتبار روایات بهواسطه تحصیل قواعد منظم دانش تخریج و فایده آن، شناسایی طرق نقل حدیث، شناخت رابطه منبع، سند و متن و تأثیر هریک بر اعتبار حدیث، گونهشناسی احادیث معصومان(ع)، ذوق، سلیقه و تخصص هر راوی در نقل روایات، شناخت تعامل منابع حدیثی نسبت به یکدیگر و تفاوت روش آنان، بهویژه در نقل روایت و دفاع از برخی احادیث مشکلدار و اعتباربخشی به آن است<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
این کتاب در چهار بخش مبادی و مبانی تخریج، مفهومشناسی و منبعشناسی دانش تخریج، گونهشناسی تخریج و عملکرد عالمان شیعه و سنی و قواعد و فایدههای تخریج حدیث تنظیم شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>. | این کتاب در چهار بخش مبادی و مبانی تخریج، مفهومشناسی و منبعشناسی دانش تخریج، گونهشناسی تخریج و عملکرد عالمان شیعه و سنی و قواعد و فایدههای تخریج حدیث تنظیم شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص18</ref>. | ||
بررسی کتابهای تطبیقی تخریج نشان میدهد که ضرورت تألیف چنین کتابهایی از زمانی احساس شد که احادیث، با سند ناقص یا متن تقطیعشده در آثار فقهی، تفسیری و اخلاقی مؤلفان آورده شد. به همین دلیل، اولین کتاب تخریج در قرن سوم نوشته شد. گرچه بیشتر تخریجنویسان اهل سنت، به تخریج روایات یک کتاب خاص پرداختهاند، اما مبنای اغلب آنها در ارجاع احادیث و برگرداندن آنها به اصل، دو کتاب صحیح بخاری و صحیح مسلم بوده است و همین باعث تکراری بودن بسیاری از مطالب آنها شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص316</ref>. | بررسی کتابهای تطبیقی تخریج نشان میدهد که ضرورت تألیف چنین کتابهایی از زمانی احساس شد که احادیث، با سند ناقص یا متن تقطیعشده در آثار فقهی، تفسیری و اخلاقی مؤلفان آورده شد. به همین دلیل، اولین کتاب تخریج در قرن سوم نوشته شد. گرچه بیشتر تخریجنویسان اهل سنت، به تخریج روایات یک کتاب خاص پرداختهاند، اما مبنای اغلب آنها در ارجاع احادیث و برگرداندن آنها به اصل، دو کتاب [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]] و [[صحيح مسلم|صحیح مسلم]] بوده است و همین باعث تکراری بودن بسیاری از مطالب آنها شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص316</ref>. | ||
علمای شیعه، گرچه در اصول، قواعد و مبانی دانش تخریج، کتابی تألیف نکردهاند، اما بیشتر آنها به مسئله تخریج حدیث توجه داشتهاند و با شیوههای گوناگونی به تخریج حدیث پرداختهاند. از احمد بن محمد بن خالد | علمای شیعه، گرچه در اصول، قواعد و مبانی دانش تخریج، کتابی تألیف نکردهاند، اما بیشتر آنها به مسئله تخریج حدیث توجه داشتهاند و با شیوههای گوناگونی به تخریج حدیث پرداختهاند. از [[برقی، احمد بن محمد|احمد بن محمد بن خالد برقی]]، [[صفار، محمد بن حسن|محمد بن حسن بن فروخ صفار]] و [[نعمانی، محمد بن ابراهیم|محمد بن ابراهیم نعمانی]] تا صاحبان جوامع اولیه، همگی به تخریج حدیث دقت داشتهاند و نمونههای فراوانی از تخریج در آثار آنها دیده میشود. تخریج در شیعه محدود به این دوران نیست و در جوامع ثانویه نیز ادامه یافت؛ بهگونهای که میتوان گفت بیشترین و کاملترین تخریجها را شیخ حر عاملی انجام داده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:حدیث]] | [[رده:حدیث]] | ||
[[رده: | [[رده:فهرستها، کشف الحدیثها، واژهنامهها، غریب لغات الحدیث، سازمانها، انجمنها، دارالحدیثها، کنگرهها]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۸
دانش تخریج حدیث در شیعه (سرآغاز و زیرساختها)، تألیف عباس محمودی (متولد 1355)، به گونهشناسی تخریج حدیث و بررسی عملکرد شیعه و سنی و نیز قواعد و فایدههای تخریج حدیث پرداخته است.
| دانش تخریج حدیث در شیعه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | محمودی، عباس (نويسنده) مؤسسه معارف اهل البیت علیهمالسلام (سایر) |
| عنوانهای دیگر | سرآغاز و زیرساختها |
| سال نشر | 1399ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-922-968176-3 |
| موضوع | احادیث شیعه - تدوین |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 2د3م 106/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف این پژوهش، سنجش اعتبار روایات بهواسطه تحصیل قواعد منظم دانش تخریج و فایده آن، شناسایی طرق نقل حدیث، شناخت رابطه منبع، سند و متن و تأثیر هریک بر اعتبار حدیث، گونهشناسی احادیث معصومان(ع)، ذوق، سلیقه و تخصص هر راوی در نقل روایات، شناخت تعامل منابع حدیثی نسبت به یکدیگر و تفاوت روش آنان، بهویژه در نقل روایت و دفاع از برخی احادیث مشکلدار و اعتباربخشی به آن است[۱].
این اثر پایاننامه سطح سه حوزه نویسنده بوده است و ازآنرو که پرداختن به دانش تخریج حدیث بهصورت مستقل در شیعه سابقه زیادی ندارد، در این پایاننامه بیشتر به سرآغاز و زیرساختهای این موضوع اشاره شده است[۲].
این کتاب در چهار بخش مبادی و مبانی تخریج، مفهومشناسی و منبعشناسی دانش تخریج، گونهشناسی تخریج و عملکرد عالمان شیعه و سنی و قواعد و فایدههای تخریج حدیث تنظیم شده است[۳].
بررسی کتابهای تطبیقی تخریج نشان میدهد که ضرورت تألیف چنین کتابهایی از زمانی احساس شد که احادیث، با سند ناقص یا متن تقطیعشده در آثار فقهی، تفسیری و اخلاقی مؤلفان آورده شد. به همین دلیل، اولین کتاب تخریج در قرن سوم نوشته شد. گرچه بیشتر تخریجنویسان اهل سنت، به تخریج روایات یک کتاب خاص پرداختهاند، اما مبنای اغلب آنها در ارجاع احادیث و برگرداندن آنها به اصل، دو کتاب صحیح بخاری و صحیح مسلم بوده است و همین باعث تکراری بودن بسیاری از مطالب آنها شده است[۴].
علمای شیعه، گرچه در اصول، قواعد و مبانی دانش تخریج، کتابی تألیف نکردهاند، اما بیشتر آنها به مسئله تخریج حدیث توجه داشتهاند و با شیوههای گوناگونی به تخریج حدیث پرداختهاند. از احمد بن محمد بن خالد برقی، محمد بن حسن بن فروخ صفار و محمد بن ابراهیم نعمانی تا صاحبان جوامع اولیه، همگی به تخریج حدیث دقت داشتهاند و نمونههای فراوانی از تخریج در آثار آنها دیده میشود. تخریج در شیعه محدود به این دوران نیست و در جوامع ثانویه نیز ادامه یافت؛ بهگونهای که میتوان گفت بیشترین و کاملترین تخریجها را شیخ حر عاملی انجام داده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
سخن مؤسسه، مقدمه و متن کتاب.