بحرق، محمد بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مشهور به'''' به 'مشهور به '''') برچسب‌ها: واگردانی دستی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''جمال‌الدين محمد بن عمر بن مبارك حميرى شافعى''' (869-930ق)، مشهور به'''بحرق''' از عالمان اهل سنت و آگاه به حديث و نحو و ادیب، متصوف یمنی | '''جمال‌الدين محمد بن عمر بن مبارك حميرى شافعى''' (869-930ق)، مشهور به '''بحرق''' از عالمان اهل سنت و آگاه به حديث و نحو و ادیب، متصوف یمنی | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۲
| نام | بحرق، محمد بن عمر |
|---|---|
| نامهای دیگر | حمیری، جمال‌الدین محمد بن عمر
بحرق حمیری، محمد بن عمر بن مبارک |
| نام پدر | عمر |
| متولد | 869ق |
| محل تولد | حضرموت يمن |
| رحلت | 930ق |
| اساتید | عبدالله بن عبدالرحمن
زين‌الدين محمد شرجى |
| برخی آثار | حدائق الأنوار و مطالع الأسرار في سيرة النبي المختار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01562AUTHORCODE |
جمال‌الدين محمد بن عمر بن مبارك حميرى شافعى (869-930ق)، مشهور به بحرق از عالمان اهل سنت و آگاه به حديث و نحو و ادیب، متصوف یمنی
ولادت
در سال 869 در حضرموت يمن متولد شد.
تحصیلات
او براى كسب علم به شهرهاى شحر، عدن، زبيد و سپس در سال 894 به حرمين شريفين رفت و به فراگيرى نحو از جمله الفيه ابن مالك، فقه، اصول، حديث، تفسير و آموختن سيره ابن هشام پرداخت. وى مدتى در قاضى شحر را بر عهده داشت.
بحرق زمانى هم به هند نزد سلطان احمد بن محمود بايقرا رفت و مورد استقبال و اكرام او قرار گرفت و كتاب تبصرة الحضرة الشاهيه الاحمديه بسيرة الحضرة النبويه را براى او نوشت.
وى را نثر نويسى گزيده گو و شاعرى نيكو سرا دانسته‌اند. بحرق بر مذهب اهل سنت بوده ليكن از سخنان او در اواخر كتاب حدائق الانوار تعصب او در مذهب و دشمنى‌اش با شيعه آشكار مى‌شود، چون به مناسبت بحث از رحلت پيامبر و موضوع جانشين آن حضرت، به نقد آراى شيعه پرداخته و از اين فرقه به بدى ياد كرده است. کیفیت گزارش او از حوادث پس از رحلت پيامبر و دفاع از خلافت، ديگر قرينه ديدگاه خاص اوست.
اساتيد
از استادان مشهور او سخاوى است و ديگر استادانش عبدالله بن عبدالرحمن و زين‌الدين محمد شرجى بودند.
وفات
وى در 61 سالگى در كجرات هند از دنيا رفت و در احمد آباد دفن شد. گفته مى‌شود مرگ او به سم و ناشى از حسادت برخى درباريان نسبت او بود، چه اينكه جايگاهى بزرگ نزد سلطان يافته بود.
آثار
بحرق آثار متعددى داشته كه برخى از آنها عبارتند از: حدائق الأنوار و مطالع الأسرار في سيرة النّبيّ المختار كه عنوان ديگرش تبصرة الحضرة الشّاهيّة الأحمديّة بسيرة الحضرة النّبوية الأحمديّة است، أرجوزة في علم الحساب، أرجوزة في علم الطّبّ، الأسرار النّبويّة في اختصار الأذكار النّوويّة، البهجة في تقويم اللّهجة، ترتيب السّلوك إلى ملك الملوك، الحسام المسلول على منتقصي أصحاب الرّسول، حلية البنات و البنين فيما يحتاج إليه من أمر الدّين، الحواشي المفيدة على أبيات اليافعي في العقيدة، رسالة في علم الميقات، رسالة في الفلك، شرح على منظومة الشّيخ أبيالجبيش الأندلسي في العروض، شرحان على لامية ابن مالك في التّصريف، مختصر و كبير، عقد الدّرر في الإيمان بالقضاء و القدر، العقد الثّمين في إبطال القول بالتّقبيح و التّحسين، مختصر الخلاصة لابن مالك، في عدّة أهل بدر و شرحه، مختصر نهایة النّاشري في علم القراآت، مختصر شرح لامية العجم، صّفدي، مختصر المقاصد الحسنة سخاوي.