اوستا «ستایش‌نامه راستی و پاکی»: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات تیر موسوی' به '')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
     
    (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =    
    | کد کنگره =PIR 149/ر۲     
    | موضوع =اوستا - نقد و تفسیر
    | موضوع =اوستا - نقد و تفسیر
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    }}
    }}


    '''  اوستا: ستایش‌نامه راستی و پاکی '''، به‌وسیله ایران‌شناس معاصر محمدتقی راشد محصل نوشته شده و در آن زبان و محتوای مهم‌ترین منبع آگاهی ما از دین ایران باستان، یعنی اوستا بررسی گردیده است.  
    '''  اوستا: ستایش‌نامه راستی و پاکی'''، به‌وسیله ایران‌شناس معاصر [[راش‍د م‍ح‍ص‍ل‌، م‍ح‍م‍دت‍ق‍ی‌|محمدتقی راشد محصل]] نوشته شده و در آن زبان و محتوای مهم‌ترین منبع آگاهی ما از دین ایران باستان، یعنی اوستا بررسی گردیده است.  


    نویسنده با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده و استناد به منابع مهم و آثار محققان این مهم را به انجام رسانده است. کتاب در پنج فصل تنظیم گشته و در فصل‌های اول و دوم آن درباره ویژگی‌های زبان‌های ایرانی و زبان اوستایی سخن گفته شده و خاستگاه زبان اوستایی و چگونگی تدوین اوستا و تقسیم‌بندی‌های آن بر بنیاد گزارش دینکرد هشتم بیان گردیده است. فصل سوم، به تاریخچه اوستاپژوهی اختصاص دارد و در آن، سرگذشت اوستا، خط اوستایی، چاپ‌ها و دست‌نویس‌ها و پیشینه پژوهش درباره زبان اوستایی از نظر ویژگی‌های ساختاری، تقسیم‌بندی واج‌های اوستایی، اسم و صفت و فعل در اوستا و واژه‌سازی و معناشناسی در این متن کهن مورد مداقه قرار گرفته است.  
    نویسنده با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده و استناد به منابع مهم و آثار محققان این مهم را به انجام رسانده است. کتاب در پنج فصل تنظیم گشته و در فصل‌های اول و دوم آن درباره ویژگی‌های زبان‌های ایرانی و زبان اوستایی سخن گفته شده و خاستگاه زبان اوستایی و چگونگی تدوین اوستا و تقسیم‌بندی‌های آن بر بنیاد گزارش دینکرد هشتم بیان گردیده است. فصل سوم، به تاریخچه اوستاپژوهی اختصاص دارد و در آن، سرگذشت اوستا، خط اوستایی، چاپ‌ها و دست‌نویس‌ها و پیشینه پژوهش درباره زبان اوستایی از نظر ویژگی‌های ساختاری، تقسیم‌بندی واج‌های اوستایی، اسم و صفت و فعل در اوستا و واژه‌سازی و معناشناسی در این متن کهن مورد مداقه قرار گرفته است.  
    خط ۴۱: خط ۴۱:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
     
    [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:مقالات تیر موسوی]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۶

    اوستا: ستایش‌نامه راستی و پاکی
    اوستا «ستایش‌نامه راستی و پاکی»
    پدیدآورانراش‍د م‍ح‍ص‍ل‌، م‍ح‍م‍دت‍ق‍ی‌ (نويسنده)
    ناشردفتر پژوهشهای فرهنگی
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1382ش
    چاپ1
    موضوعاوستا - نقد و تفسیر
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    PIR 149/ر۲
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    اوستا: ستایش‌نامه راستی و پاکی، به‌وسیله ایران‌شناس معاصر محمدتقی راشد محصل نوشته شده و در آن زبان و محتوای مهم‌ترین منبع آگاهی ما از دین ایران باستان، یعنی اوستا بررسی گردیده است.

    نویسنده با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده و استناد به منابع مهم و آثار محققان این مهم را به انجام رسانده است. کتاب در پنج فصل تنظیم گشته و در فصل‌های اول و دوم آن درباره ویژگی‌های زبان‌های ایرانی و زبان اوستایی سخن گفته شده و خاستگاه زبان اوستایی و چگونگی تدوین اوستا و تقسیم‌بندی‌های آن بر بنیاد گزارش دینکرد هشتم بیان گردیده است. فصل سوم، به تاریخچه اوستاپژوهی اختصاص دارد و در آن، سرگذشت اوستا، خط اوستایی، چاپ‌ها و دست‌نویس‌ها و پیشینه پژوهش درباره زبان اوستایی از نظر ویژگی‌های ساختاری، تقسیم‌بندی واج‌های اوستایی، اسم و صفت و فعل در اوستا و واژه‌سازی و معناشناسی در این متن کهن مورد مداقه قرار گرفته است.

    سرانجام در فصل پنجم درون‌مایه و محتوای اوستا مشتمل بر برخی آموزه‌ای اعتقادی از جمله جایگاه زرتشت در اوستا، امشاسپندان، پرستش در گاهان، باور در گاهان و اوستای جدید و داوری پایانی و برخی آگاهی‌های جغرافیایی و طبقات و تقسیمات اجتماعی مطرح می‌گردد.[۱]

    پانویس

    1. شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص160-161

    منابع مقاله

    شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.

    وابسته‌ها