الأمثال في القرآن الكريم (ابن قیم جوزیه): تفاوت میان نسخه‌ها

الأمثال فی القرآن الکریم
الأمثال فی القرآن الکریم
پدیدآوران	ابن‌قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر (نويسنده) خطیب، سعید محمد نمر (محقق)
ناشر	دار المعرفة
مکان نشر	لبنان - بیروت
سال نشر	1981م
چاپ	1
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	/الف2الف8 84/4 BP
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۰

برای دیگر کاربردها، الأمثال في القرآن الكريم (ابهام‌زدایی) را ببینید.

الأمثال في القرآن الكريم، اثر ابن قیم جوزیه (691-751ق)، یکی از تألیفات مهم و باارزش وی در تبیین بعضی از امثال قرآن کریم است که با تحقیق سعید محمد نمر خطیب، منتشر شده است.

اصل کتاب، چندان مفصل نیست، اما محقق در مقدمه‌ای باارزش که در ابتدای کتاب آورده، بر حجم آن افزوده است^[۱]. این مقدمه، در سه باب تنظیم شده است. در باب نخست، به معنی مثل و انواع آن و کتاب‌های نوشته‌شده در این زمینه (به زبان عربی)، پرداخته شده است که از جمله آنها، می‌توان به «جمهرة الأمثال» عسکری (متوفی 395ق)، «مجمع الأمثال» میدانی (متوفی 518ق) و «أمثال القرآن» جنید بن محمد قواریری (متوفی 298ق) اشاره نمود^[۲]. در باب دوم، امثال قرآنی و امثال احادیث نبوی و برگزیده‌ای از ضرب‌المثل‌های فصیح توضیح داده شده^[۳] و در باب سوم، به‌صورت مفصل، به بررسی افکار و آثار ابن قیم پرداخته شده^[۴] و نهایتا، «الأمثال» ابن قیم را آورده است. محقق در کار خود، سه نمونه خطی کتاب را یافته و آنها را با هم مقایسه و کامل‌ترین متن را انتخاب کرده است^[۵].

ابن قیم در این کتاب، 22 مثل از امثال صریحه‌ی قرآن را بررسی و به بیان مفهوم آن‌ها پرداخته و تفاسیری از بزرگانی چون ابن عباس، مجاهد، عکرمه و... را آورده است^[۶].

اولین مثل مذکور در کتاب، مثلی است از آیه 16 سوره بقره:مثلهم كمثل الذي استوقد نارا فلما أضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و تركهم في ظلمات لا يبصرون (داستان اینان (منافقان) همانند داستان کسی است که آتشی را با کوشش فراوان بیفروزد و آنگاه که آتش اطراف او را روشن گرداند، پروردگار نور آنان را ببرد و ایشان را در انبوهی از تاریکی‌ها، رها سازد، به‌گونه‌ای که چشمانشان (چیزی) نبیند). ابن قیم درباره این آیه، چنین اظهار نظر نموده که خداوند بهره منافقین از وحی را بیان داشته و نفرموده است که خداوند آتش آنان را خاموش می‌کند، بلکه فرموده: نور آنان را از بین می‌برد؛ یعنی قدرت سوزانندگی آن باقی مانده و نور آن، از بین خواهد رفت^[۷].

پانویس

↑ ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص62
↑ ر.ک: مقدمه محقق، ص17-74
↑ ر.ک: همان، ص75-114
↑ ر.ک: همان، ص117-169
↑ ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص63
↑ ر.ک: همان
↑ ر.ک: متن کتاب، ص174-177

منابع مقاله

متن کتاب.
جوزیه، ابن قیم، «امثال قرآنی»، ترجمه جمیل زند کریمی، سنندج، آراس، 1390.

وابسته‌ها

[1] ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص62

[2] ر.ک: مقدمه محقق، ص17-74

[3] ر.ک: همان، ص75-114

[4] ر.ک: همان، ص117-169

[5] ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص63

[6] ر.ک: همان

[7] ر.ک: متن کتاب، ص174-177

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''الأمثال في القرآن الكريم'''، اثر ابن قیم جوزیه (691-751ق)، یکی از تألیفات مهم و باارزش وی در تبیین بعضی از امثال قرآن کریم است که با تحقیق سعید محمد نمر خطیب، منتشر شده است.
+{{کاربردهای دیگر|الأمثال في القرآن الكريم (ابهام‌زدایی)}}
+'''الأمثال في القرآن الكريم'''، اثر [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم جوزیه]] (691-751ق)، یکی از تألیفات مهم و باارزش وی در تبیین بعضی از امثال قرآن کریم است که با تحقیق [[خطیب، سعید محمد نمر|سعید محمد نمر خطیب]]، منتشر شده است.
-اصل کتاب، چندان مفصل نیست، اما محقق در مقدمه‌ای باارزش که در ابتدای کتاب آورده، بر حجم آن افزوده است<ref>ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص62</ref>. این مقدمه، در سه باب تنظیم شده است. در باب نخست، به معنی مثل و انواع آن و کتاب‌های نوشته‌شده در این زمینه (به زبان عربی)، پرداخته شده است که از جمله آنها، می‌توان به «جمهرة الأمثال» عسکری (متوفی 395ق)، «مجمع الأمثال» میدانی (متوفی 518ق) و «أمثال القرآن» جنید بن محمد قواریری (متوفی 298ق) اشاره نمود<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17-74</ref>. در باب دوم، امثال قرآنی و امثال احادیث نبوی و برگزیده‌ای از ضرب‌المثل‌های فصیح توضیح داده شده<ref>ر.ک: همان، ص75-114</ref> و در باب سوم، به‌صورت مفصل، به بررسی افکار و آثار ابن قیم پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص117-169</ref> و نهایتا، «الأمثال» ابن قیم را آورده است. محقق در کار خود، سه نمونه خطی کتاب را یافته و آنها را با هم مقایسه و کامل‌ترین متن را انتخاب کرده است<ref>ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص63</ref>.
+اصل کتاب، چندان مفصل نیست، اما محقق در مقدمه‌ای باارزش که در ابتدای کتاب آورده، بر حجم آن افزوده است<ref>ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص62</ref>. این مقدمه، در سه باب تنظیم شده است. در باب نخست، به معنی مثل و انواع آن و کتاب‌های نوشته‌شده در این زمینه (به زبان عربی)، پرداخته شده است که از جمله آنها، می‌توان به «[[جمهرة الأمثال]]» [[عسکری، حسن بن عبدالله|عسکری]] (متوفی 395ق)، «[[مجمع الأمثال]]» [[میدانی، احمد بن محمد|میدانی]] (متوفی 518ق) و «أمثال القرآن» [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید بن محمد قواریری]] (متوفی 298ق) اشاره نمود<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17-74</ref>. در باب دوم، امثال قرآنی و امثال احادیث نبوی و برگزیده‌ای از ضرب‌المثل‌های فصیح توضیح داده شده<ref>ر.ک: همان، ص75-114</ref> و در باب سوم، به‌صورت مفصل، به بررسی افکار و آثار ابن قیم پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص117-169</ref> و نهایتا، «الأمثال» [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] را آورده است. محقق در کار خود، سه نمونه خطی کتاب را یافته و آنها را با هم مقایسه و کامل‌ترین متن را انتخاب کرده است<ref>ر.ک: جوزیه، ابن قیم، ص63</ref>.
 ابن قیم در این کتاب، 22 مثل از امثال صریحه‌ی قرآن را بررسی و به بیان مفهوم آن‌ها پرداخته و تفاسیری از بزرگانی چون ابن عباس، مجاهد، عکرمه و... را آورده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
-اولین مثل مذکور در کتاب، مثلی است از آیه 16 سوره بقره: '''مثلهم كمثل الذي استوقد نارا فلما أضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و تركهم في ظلمات لا يبصرون''' (داستان اینان (منافقان) همانند داستان کسی است که آتشی را با کوشش فراوان بیفروزد و آنگاه که آتش اطراف او را روشن گرداند، پروردگار نور آنان را ببرد و ایشان را در انبوهی از تاریکی‌ها، رها سازد، به‌گونه‌ای که چشمانشان (چیزی) نبیند). ابن قیم درباره این آیه، چنین اظهار نظر نموده که خداوند بهره منافقین از وحی را بیان داشته و نفرموده است که خداوند آتش آنان را خاموش می‌کند، بلکه فرموده: نور آنان را از بین می‌برد؛ یعنی قدرت سوزانندگی آن باقی مانده و نور آن، از بین خواهد رفت<ref>ر.ک: متن کتاب، ص174-177</ref>.
+اولین مثل مذکور در کتاب، مثلی است از آیه 16 سوره بقره:'''مثلهم كمثل الذي استوقد نارا فلما أضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و تركهم في ظلمات لا يبصرون''' (داستان اینان (منافقان) همانند داستان کسی است که آتشی را با کوشش فراوان بیفروزد و آنگاه که آتش اطراف او را روشن گرداند، پروردگار نور آنان را ببرد و ایشان را در انبوهی از تاریکی‌ها، رها سازد، به‌گونه‌ای که چشمانشان (چیزی) نبیند). ابن قیم درباره این آیه، چنین اظهار نظر نموده که خداوند بهره منافقین از وحی را بیان داشته و نفرموده است که خداوند آتش آنان را خاموش می‌کند، بلکه فرموده: نور آنان را از بین می‌برد؛ یعنی قدرت سوزانندگی آن باقی مانده و نور آن، از بین خواهد رفت<ref>ر.ک: متن کتاب، ص174-177</ref>.
 ==پانویس ==
@@ خط ۴۵: / خط ۴۶: @@
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
+[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
+[[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
+[[رده:علوم قرآنی]]
+[[رده: مباحث ادبی و بلاغی قرآن]]
-[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
+[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1402]]
 [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط عباس مکرمی]]
 [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محسن عزیزی]]