مصادر استنباط الأصوليين و الأخباريين: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'وحید بهبهانی، محمدباقر' به 'بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = BP ۱۵۹/۸/غ۴م۵ | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مصادر استنباط الأصوليين و الأخباريين'''، نوشته پژوهشگر معاصر، [[غراوي، محمد محسن|محمدمحسن غَرّاوی]]، پژوهشی مقایسهای، روشمند و نوآورانه است که ادله اربعه و منابع دستیابی به نظر شارع را از منظر 2 گرایش فکری مهمّ و متقابل (اصولی و اخباری) تبیین میکند و بهصورت استدلالی میسنجد و به داوری میپردازد. این کتاب نهمین شماره از مجموعه آثار کنگره جهانی بزرگداشت فقیه و احیاگر مکتب اصولی و پرچمدار مبارزه با اخباریگری، [[ | '''مصادر استنباط الأصوليين و الأخباريين'''، نوشته پژوهشگر معاصر، [[غراوي، محمد محسن|محمدمحسن غَرّاوی]]، پژوهشی مقایسهای، روشمند و نوآورانه است که ادله اربعه و منابع دستیابی به نظر شارع را از منظر 2 گرایش فکری مهمّ و متقابل (اصولی و اخباری) تبیین میکند و بهصورت استدلالی میسنجد و به داوری میپردازد. این کتاب نهمین شماره از مجموعه آثار کنگره جهانی بزرگداشت فقیه و احیاگر مکتب اصولی و پرچمدار مبارزه با اخباریگری، [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل| علامه وحید بهبهانی]] (۱۱۱۷-۱۲۰۵ق)، است که سال 1436ق، در کربلا به همت [[مركز كربلاء للدراسات و البحوث]]، وابسته به آستان مقدس امام حسین(ع) برگزار شد. | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | |||
[[رده:اصول فقه شیعه]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۵۵
مصادر استنباط الأصوليين و الأخباريين، نوشته پژوهشگر معاصر، محمدمحسن غَرّاوی، پژوهشی مقایسهای، روشمند و نوآورانه است که ادله اربعه و منابع دستیابی به نظر شارع را از منظر 2 گرایش فکری مهمّ و متقابل (اصولی و اخباری) تبیین میکند و بهصورت استدلالی میسنجد و به داوری میپردازد. این کتاب نهمین شماره از مجموعه آثار کنگره جهانی بزرگداشت فقیه و احیاگر مکتب اصولی و پرچمدار مبارزه با اخباریگری، علامه وحید بهبهانی (۱۱۱۷-۱۲۰۵ق)، است که سال 1436ق، در کربلا به همت مركز كربلاء للدراسات و البحوث، وابسته به آستان مقدس امام حسین(ع) برگزار شد.
| مصادر استنباط الأصوليين و الأخباريين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | غراوي، محمد محسن (نويسنده) |
| ناشر | دار التراث ** راز توکل |
| مکان نشر | عراق - نجف اشرف ** عراق - کربلای معلی |
| سال نشر | 1436ق - 2015م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP ۱۵۹/۸/غ۴م۵ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
نویسنده با اشاره به وجود اختلاف بین اصولیان و اخباریان، افزوده است که در هنگام تحصیل، کنجکاو شدم تا ریشههای این اختلاف را دریابم و بعد از پذیرفته شدن در دوره تحصیلات تکمیلی بخش شریعت اسلامی، این موضوع را برای تحقیق برگزیدم؛ زیرا ثمرات فقهی فراوانی دارد و پژوهش گسترده و روشمندی درباره آن انجام نشده است. محمدمحسن غَرّاوی تأکید کرده است: کوشیدم امانت علمی را رعایت کنم و در هنگام ارائه اقوال و ادله هر دو گروه، مقیّد به نصوص منابع باشم و از آثار قدیمی و اصیل بهره بگیرم[۱].
ساختار و محتوا
اثر حاضر، از 1 مدخل و 5 بخش و 1 خاتمه بهترتیب ذیل تشکیل شده است:
- منابع استنباط از عصر پیامبر(ص) تا زمان غیبت کبری (5 بحث).
- حجیت ظواهر کتاب در نظر اصولیان و اخباریان (3 مبحث).
- روایات نزد اصولیان و اخباریان (2 مبحث).
- اجماع از دیدگاه اصولیان و اخباریان (6 مبحث).
- دلیل عقل از منظر اصولیان و اخباریان (3 مبحث).
- اصول عملیه از نظر اصولیان و اخباریان (3 مبحث).
- پایان پژوهش و نتایج آن (7 نتیجه).
نمونه مباحث
- در این پژوهش روشن شد که نسبت دادن "حجت نبودن قطع حاصل از مقدمات عقلی" به اخباریان، صحیح نیست و منظور اخباری، استنباط ظنی از مقدمات غیر قطعی است[۲].
مآخذ نویسنده
نویسنده برای تألیف این اثر، افزون بر قرآن کریم، از 158 منبع (از منابع اصولی، فقهی، تاریخی و... فریقین) به زبان عربی (4 نسخه خطی و 154 کتاب چاپی) استفاده کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.