ضياء المعالم: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR99488J1.jpg | عنوان = ضياء المعالم | عنوان‌های دیگر = ألفیة غریب القرآن. شرح ** شرح على ألفیة الغریب لإبن العالم | پدیدآورندگان | پدیدآوران = بلعالم، محمد باي (نويسنده) حافظ عراقی، عبد الرحیم بن حسین (نويسنده) |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه شناسی ' به 'ه‌شناسی ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع =قرآن - واژه | | موضوع =قرآن - واژه نامهها - قرآن - واژهشناسی - قرآن - واژهشناسی - شعر - شعر عربی - قرن 8ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = [بی نا] | | ناشر = [بی نا] | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ضياء المعالم: شرح علی الفیة الغریب لابن العالم''' اثر محمد بای بن محمد عبدالقادر معروف به ابن | '''ضياء المعالم: شرح علی الفیة الغریب لابن العالم''' اثر [[بلعالم، محمد باي|محمد بای بن محمد عبدالقادر]] معروف به [[بلعالم، محمد باي|ابن عالم]]، شرحی بر الفیه غریب القرآن عبدالرحیم بن حسین حافظ عراقی در شرح و تفسیر الفاظ غریب قرآن کریم از علمای اهل‌سنت است. | ||
ابن عالم رجلاوی دو کتاب با عنوان الفیه دارد که یکی در تفسیر است و دیگری در غریب الفاظ قرآن کریم. از میان آن‌ها، کتاب غریب الفاظ او معروف‌تر است. کتاب حاضر در واقع شرحی است غیر مزجی از محمد بای بر غریب الفاظ رجلاوی.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص4-5</ref> | [[بلعالم، محمد باي|ابن عالم رجلاوی]] دو کتاب با عنوان الفیه دارد که یکی در تفسیر است و دیگری در غریب الفاظ قرآن کریم. از میان آن‌ها، کتاب غریب الفاظ او معروف‌تر است. کتاب حاضر در واقع شرحی است غیر مزجی از [[بلعالم، محمد باي|محمد بای]] بر غریب الفاظ رجلاوی.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص4-5</ref> | ||
شرح بای بر الفیه غریب رجلاوی برای طلاب مبتدی در علوم قرآن نوشته شده است و منظور نویسنده از نگارش چنین شرحی، توضیح بیشتر و بهتر و بیان معنی کلمات قرآن کریم است. باتوجه‌به اینکه غریب القرآن رجلاوی به‌صورت منظوم نوشته شده، شرح محمد بای بر آن در واقع شرحی است منثور و غیر مزجی بر کتاب منظوم رجلاوی. محمد بای در این شرح ابتدا کلمات وارد شده در متن منظوم رجلاوی در الفیه غریب را مشخص کرده و نسبت هرکدام را به سوره و آیه مربوطه به آن بیان نموده است و سپس ابیات رجلاوی را آورده و به بیان معانی این الفاظ پرداخته و برخی تأویلاتی را که در کلام ناظم نبوده است بیان نموده و به شرح مواردی که وی(شاید به دلیل ضرورت شعری) زیاد نتوانسته به شرح آن بپردازد، پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، ج1، ص5</ref> | شرح بای بر الفیه غریب رجلاوی برای طلاب مبتدی در علوم قرآن نوشته شده است و منظور نویسنده از نگارش چنین شرحی، توضیح بیشتر و بهتر و بیان معنی کلمات قرآن کریم است. باتوجه‌به اینکه غریب القرآن رجلاوی به‌صورت منظوم نوشته شده، شرح محمد بای بر آن در واقع شرحی است منثور و غیر مزجی بر کتاب منظوم رجلاوی. محمد بای در این شرح ابتدا کلمات وارد شده در متن منظوم رجلاوی در الفیه غریب را مشخص کرده و نسبت هرکدام را به سوره و آیه مربوطه به آن بیان نموده است و سپس ابیات رجلاوی را آورده و به بیان معانی این الفاظ پرداخته و برخی تأویلاتی را که در کلام ناظم نبوده است بیان نموده و به شرح مواردی که وی(شاید به دلیل ضرورت شعری) زیاد نتوانسته به شرح آن بپردازد، پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، ج1، ص5</ref> | ||
از ویژگی‌های این شرح این است که مطالبش در عین اختصار، | از ویژگی‌های این شرح این است که مطالبش در عین اختصار، به‌دور از اطناب ممل و اختصار مخل است. همچنین نویسنده آن برای شرح معانی این الفاظ، به بسیاری از تفاسیر و کتاب‌های لغت، مراجعه کرده است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
برای نمونه، نویسنده در ابتدای جلد دوم درباره سوره مریم گفته: این سوره مشتمل بر 12 کلمه غریب است که ازاین‌قرار است: فانتبذت، فأجاءها المخاض، سمیا، سریا، ادا، وردا، حنانا، رکزا، ازا، و ریّا، وفدا.<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص3</ref> | برای نمونه، نویسنده در ابتدای جلد دوم درباره سوره مریم گفته: این سوره مشتمل بر 12 کلمه غریب است که ازاین‌قرار است: فانتبذت، فأجاءها المخاض، سمیا، سریا، ادا، وردا، حنانا، رکزا، ازا، و ریّا، وفدا.<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص3</ref> | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط جلال یقموری]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط جلال یقموری]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۰
| ضياء المعالم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بلعالم، محمد باي (نويسنده) حافظ عراقی، عبد الرحیم بن حسین (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | ألفیة غریب القرآن. شرح ** شرح على ألفیة الغریب لإبن العالم |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | الجزایر |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | قرآن - واژه نامهها - قرآن - واژهشناسی - قرآن - واژهشناسی - شعر - شعر عربی - قرن 8ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ضياء المعالم: شرح علی الفیة الغریب لابن العالم اثر محمد بای بن محمد عبدالقادر معروف به ابن عالم، شرحی بر الفیه غریب القرآن عبدالرحیم بن حسین حافظ عراقی در شرح و تفسیر الفاظ غریب قرآن کریم از علمای اهل‌سنت است.
ابن عالم رجلاوی دو کتاب با عنوان الفیه دارد که یکی در تفسیر است و دیگری در غریب الفاظ قرآن کریم. از میان آن‌ها، کتاب غریب الفاظ او معروف‌تر است. کتاب حاضر در واقع شرحی است غیر مزجی از محمد بای بر غریب الفاظ رجلاوی.[۱]
شرح بای بر الفیه غریب رجلاوی برای طلاب مبتدی در علوم قرآن نوشته شده است و منظور نویسنده از نگارش چنین شرحی، توضیح بیشتر و بهتر و بیان معنی کلمات قرآن کریم است. باتوجه‌به اینکه غریب القرآن رجلاوی به‌صورت منظوم نوشته شده، شرح محمد بای بر آن در واقع شرحی است منثور و غیر مزجی بر کتاب منظوم رجلاوی. محمد بای در این شرح ابتدا کلمات وارد شده در متن منظوم رجلاوی در الفیه غریب را مشخص کرده و نسبت هرکدام را به سوره و آیه مربوطه به آن بیان نموده است و سپس ابیات رجلاوی را آورده و به بیان معانی این الفاظ پرداخته و برخی تأویلاتی را که در کلام ناظم نبوده است بیان نموده و به شرح مواردی که وی(شاید به دلیل ضرورت شعری) زیاد نتوانسته به شرح آن بپردازد، پرداخته است.[۲]
از ویژگی‌های این شرح این است که مطالبش در عین اختصار، به‌دور از اطناب ممل و اختصار مخل است. همچنین نویسنده آن برای شرح معانی این الفاظ، به بسیاری از تفاسیر و کتاب‌های لغت، مراجعه کرده است.[۳]
برای نمونه، نویسنده در ابتدای جلد دوم درباره سوره مریم گفته: این سوره مشتمل بر 12 کلمه غریب است که ازاین‌قرار است: فانتبذت، فأجاءها المخاض، سمیا، سریا، ادا، وردا، حنانا، رکزا، ازا، و ریّا، وفدا.[۴]
پانویس
منبع مقاله
مقدمه و متن کتاب.